بحران انسانی در میانمار تحت حمایت غرب همچنان ادامه دارد چنانکه عفو بین‌الملل در گزارشی تازه به بررسی شرایط غیرانسانی اقلیت روهینگیا در میانمار پرداخت و نوشت دولت و ارتش میانمار ساکنان روهینگیا را در فقر نگه داشته و مورد ظلم و شکنجه قرار می‌دهد.
سایت عفو بین‌الملل با انتشار گزارشی نوشت، مردم میانمار درگیر سیستم فاسدی شدند که از سوی حکومت میانمار حمایت شده و برپایه تبعیض و آپارتاید بنا گذاشته شده است. عفو بین‌الملل تحلیل تازه‌ای منتشر کرده است که دلایل بحران اخیر در استان راخین در میانمار که محل اقامت اقلیت روهینگیاست را بررسی می‌کند.
در این گزارش با عنوان قفسی بدون سقف، به موج اخیر خشونت‌ها در میانمار پرداخته شده و به کشتار و شکنجه این افراد توسط نیروهای امنیتی میانمار اشاره شده است.
عفو بین‌الملل در این گزارش دوساله، درباره اقدام مقامات میانمار نوشته حکومت جنبه‌های متعدد زندگی مردم روهینگیا را محدود کرده و شرایط زندگی این افراد ضعیف و آنها را در فقر نگه داشته است.
عفو بین‌الملل ادامه داد، میانمار زنان، مردان و کودکان روهینگیا را جدا کرده و در سیستم آپارتاید غیرانسانی قرار داده است. از روز ۲۵ آگوست سال‌جاری با شدت گرفتن خشونت‌های حکومت و ارتش میانمار علیه مردم روهینگیا بیش از ۶۰۰ هزار نفر به بنگلادش گریخته‌اند. مردم روهینگیا از سال ۱۹۸۲ که هیئت حاکم نظامی میانمار تابعیت آنها را پس گرفت، بزرگ‌ترین جمعیت بی‌سرزمین جهان هستند. روهینگیایی‌ها ارتباطی با دنیای خارج ندارند و سرکوب آنها از ۲۰۱۲ تشدید شده است، سالی که در آن خشونت‌های قومی در میانمار بیش از ۲۰۰ کشته بر جا گذاشت که بیشترشان مسلمانان بودند. حق مسلمانان روهینگیا برای رفت و آمد آزادانه بسیار محدود است. قانونی وضع شده است که به وضوح مقرر می‌کند که «خارجی‌ها» و «کسانی که نژاد بنگالی دارند» (واژه تحقیرآمیز که برای نام بردن از روهینگیایی‌ها در میانمار به کار برده می‌شود) برای رفتن از یک منطقه به منطقه دیگر به مجوزهای ویژه نیاز دارند. از سال ۲۰۱۲، در مناطق وسیعی از ایالت راخین، کودکان روهینگیا حق رفتن به مدارس دولتی را ندارند و معلمان دولتی اغلب از رفتن به مناطق مسلمان‌نشین خودداری می‌کنند.دسترسی به بیمارستان‌ها نیز برای این مردم پیچیده و حتی غیرممکن است.
نهادهای بین‌المللی حقوق بشری جهان در نامه‌ای سرگشاده خطاب به شورای حقوق بشر سازمان ملل تاکید کردند: ما قاطعانه از شورای حقوق بشر سازمان ملل می‌خواهیم تا نشست ویژه‌ای را درباره اوضاع وخیم حقوق بشر در میانمار برگزار کند و همین طور از هیات‌های شما می‌خواهیم تا هر چه سریع‌تر چنین نشستی را برگزار کنند.این نامه در ادامه افزود: با توجه به گزارش‌های مربوط به نقض جدی حقوق بشر... ما بر این باوریم که برگزاری یک نشست ویژه بسیار لازم و ضروری است تا اقدام قاطعی را انجام دهد و نظارت بین‌المللی بر اوضاع میانمار را تضمین نماید.
گروه‌های حقوق بشری بین‌المللی در این نامه تصریح کردند: شورای حقوق بشر سازمان ملل باید قطعنامه‌ای را تصویب کرده و در آن از دولت میانمار بخواهند تا فورا همه موارد نقض حقوق بشر از جمله جنایت علیه بشریت را متوقف کند و به همه گروه‌های حقوق بشری اجازه دسترسی کامل به همه مناطق این کشور را بدهد.
شورای حقوق بشر سازمان ملل که ۴۷ عضو دارد به ندرت نشست‌های خاص و ویژه تشکیل می‌دهد. این شورا از سال ۲۰۰۶ میلادی تاکنون تنها ۲۶ نشست برگزار کرده است. نشست ویژه این شورا تنها با درخواست یک سوم کشورهای عضو برگزار می‌شود. شورای حقوق بشر سازمان ملل اوایل ماه جاری نتوانست قطعنامه‌ای را با هدف پایان دادن به خشونت‌ها در میانمار تصویب کند که علت اصلی آن مخالفت چین بوده است. در این میان در شرایطی که دست‌کم سه ماه از آغاز سرکوبگری ارتش میانمار و فرار بیش از ۶۰۰ هزار روهینگیایی می‌گذرد، رهبر میانمار می‌گوید که این بحران را نمی‌توان «یک‌شبه» حل کرد.
آنگ سان سوچی، رهبر میانمار که طی ماه‌های اخیر در سطح بین‌المللی به‌خاطر اقدامات ارتش این کشور علیه اقلیت مسلمان روهینگیا مورد انتقاد شدید قرار گرفته بود، در اظهاراتی ادعا کرد که بحران پناهندگان روهینگیا را «یک شبه» نمی‌توان حل کرد، با این حال وی مدعی شد که برای رسیدگی به نزاع می‌توان «پیشرفتی مستمر» داشت.طبق گزارش آسوشیتدپرس، آنگ سان سوچی، این سخنان را در کنفرانس مشترک خود با اسون میکسر، نماینده ریاست جمهوری استونی در شورای اتحادیه اروپا که در رانگون برگزار شد، بیان کرد.
این کنفرانس خبری در حاشیه نشست وزرای خارجه و نمایندگان ۵۱ کشور آسیایی و اروپایی در پایتخت میانمار برگزار شد. از زمان آغاز سرکوبگری‌های ارتش میانمار، تاکنون بیش از ۶۰۰ هزار مسلمان روهینگیا از ایالت راخین فرار کرده و به بنگلادش پناه برده‌اند. بسیاری بر این باورند که سرکوبگری ارتش به تلاشی برای بیرون راندن اقلیت مسلمان از این کشور تبدیل شده است، اقلیتی که از سوی اکثریت بودایی میانمار به عنوان مهاجران غیرقانونی بنگلادشی در نظر گرفته می‌شوند، آن هم در شرایطی که بسیاری از مسلمانان روهینگیا برای چندین نسل است که در ایالت راخین سکنی گزیده‌اند.
