مهدي عزيزي: روابط تهران و قاهره پس از قرارداد كمپ ديويد و پيروزي انقلاب اسلامي در سال 1978 ميلادي به تيرگي گراييد. اين در حالي بود كه امضاي قرارداد كمپ ديويد از سوي مصري‌ها در زمان رياست جمهوري انور سادات ناخشنودي افكار عمومي ملتهاي عربي را نيز به دنبال داشت. در سه دهه گذشته وابستگي حسني مبارك ديكتاتور پيشين مصر به آمريكايي‌ها و ر‍ژيم صهيونيستي همواره مانع از آن مي‌شد كه اين روابط مسير مناسب و درست خود را در راستاي منافع دو ملت بگذراند. هرچند بارها از سوي مصري‌ها براي بهبود اين روابط شروطي اعلام مي‌شد اما تحولات بعدي نشان دهنده آن بود كه اين مصري‌ها نيستند كه درباره ادامه و بهبود روابط با ايران تصميم مي‌گيرند. در آن زمان برخي بر اين باور بودند كه تنها تغيير نام يك خيابان در تهران مي‌تواند به پايان چند سال تيرگي روابط دو كشور بينجامد. اما بايد گفت كه اختلاف اساسي‌تر از آن بود هرچند كه انتخاب اين نام برگرفته از ايمان به يك ايدئولوژي ديني بود كه در راستاي منافع ملت فلسطين تعريف مي‌شد. به هرحال چندين بار نداهاي بهبود روابط تهران و قاهره شنيده شد اما هيچ اقدام عملي در اين راستا انجام نشد و تنها در اندازه يك ابراز حسن نيت از سوي دو طرف محدود شد. اين درخواست گاه از سوي مقامهاي ايراني و گاه نيز از سوي مصري‌ها ارائه مي‌شد هرچند كه ملت مصر تمايل زيادي به داشتن رابطه با دولت و ملت ايران دارد و اين موضوع به مواضع تهران در برابر پرونده فلسطين و مقاومت و ايستادگي در برابر ر‍ژيم صهيونيستي بازمي‌گردد. محمد العرابي وزير خارجه مصر چندي پيش در گفت‌وگو باروزنامه كويتي الراي بهبود روابط با تهران را مشروط كرد و گفته بود كه اين رابطه نبايد به روابط قاهره با كشورهاي عربي حاشيه خليج فارس آسيب وارد كند. اين در حالي است كه مصر هنوز شرايط با ثباتي را تجربه نمي‌كند و نمي‌توان گفت كه اين مصر همان مصري است كه به طور كامل از نفوذ اسرائيل و آمريكا رها شده باشد؟ انتخاباتي نيز برگزار نشده است و هنوز نظام حكومتي در اين كشور مشخص نيست؟ بديهي است كه بيداري اسلامي مصر به ايجاد افقهاي جديدي از روابط ملت ايران و مصر مي‌انجامد بيداري اسلامي كه امام خميني (ره)در آغاز انقلاب خطاب به مصري‌ها فرمودند: ‌خوف من آن است که اگر امروز مانند اسلام انقلابی عمل نکنید حرکت بعدی شما سه دهه به تاخیر خواهد افتاد."