«در زمان‌های قدیم، شخصی به خاطر اینکه روی کمرش قوز داشت، ناراحت و غمگین بود و همیشه از این بابت رنج می‌برد.
شبی ناگهان بیدار شد و تصور کرد صبح شده است. تصمیم گرفت به حمام برود. وسایلش را جمع و به سوی حمام رفت. نزدیک حمام که شد صدای آواز به گوشش رسید، اما توجهی نکرد و وارد حمام شد. صدای آواز خواندن بیشتر و بیشتر شد، اما باز هم اعتنایی نکرد. آن مرد داخل سربینه شد، لباس‌های خود را درآورد و به داخل گرم‌خانه رفت. افرادی را دید که مشغول رقص و آواز هستند. به جمع آنها پیوست به رقصیدن و آواز خواندن پرداخت.
آن مرد در حال رقصیدن بود که یکدفعه متوجه شد پاهای آن افراد سُم دارد. تمام بدنش لرزید و متوجه شد که این افراد جن هستند. در دلش از خداوند خواست که پشت و پناهش باشد و خیلی عادی رفتار کرد. چند دقیقه بعد جنها دریافتند که آن مرد یک انسان است و چون با آنها صمیمی شده بود قوز روی کمرش را برداشتند. آن شب مرد بسیار خوشحال شد و از آنها تشکر کرد و به خانه‌اش برگشت. فردای آن روز هنگامی که برای خرید به بازار رفته بود دوستش او را دید. بسیار تعجب کرد که قوزی روی کمر آن مرد وجود ندارد. نزدیک رفت و سلام کرد. بعد به او گفت: قوزت را چه کردی؟! آن مرد لبخندی زد و جریان شب گذشته را برای او تعریف کرد. چند شبی گذشت و رفیق آن مرد که خود نیز قوز داشت با خود گفت: امشب به حمام می‌روم و برای همیشه از شر قوزم خلاص می‌شوم. وی وارد حمام شد و همان افرادی را که دوستش تعریف کرده بود آنجا دید و تصور کرد که اگر به جمع آنها بپیوندد قوزش را برمی‌دارند. سپس به جمع آنها پیوست و بلند بلند آواز خواند. از شانس بد، جنها آن شب حالشان مساعد نبود و هنگامی که آن مرد را دیدند بسیار عصبانی شدند و قوزی روی کمر آن مرد گذاشتند. مرد بیچاره که کاری از دستش بر نمی‌آمد ناله‌اش بلند شد و گفت:
بدبخت شدم، قوزی بالای قوزم شد.»
درخبرها آمده بود که در سفر آقای ظریف به نیویورک، او پیشنهادی را به آمریکایی‌ها داده است که اگر ایران پروتکل الحاقی را بپذیرد و اجرا کند، آمریکا هم تحریمهای اقتصادی علیه ایران را لغو کند.پروتکل الحاقی در سال ۱۹۹۷ میلادی در شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی تصویب شد. نظارت آژانس تا پیش از تصویب پروتکل الحاقی بر اساس پادمان‌ها و نظارت‌های عادی بود، اما پس از تصویب آن، اجازه قانونی برای بازرسی‌های گسترده تر، دقیق تر و سرزده از کشورهای عضو پیمان عدم اشاعه سلاح هسته ای (NPT) فراهم شد.
پروتکل الحاقی در واقع قانونی است برای نظارت هر چه بیشتر بر روی فعالیت‌های هسته‌ای همه کشورهایی که عضو NPT هستند و آنهایی که پیمان عدم اشاعه سلاح هسته ای را نپذیرفته اند، از این قانون مستثنی هستند.
جمهوری اسلامی ایران پیمان NPT را پذیرفته و تاکنون نیز پایبندی خود را به آن اثبات کرده است. پروتکل الحاقی این اجازه را به آژانس و بازرسان آن می‌دهد تا هر وقت و هر زمان که تشخیص دادند از مراکز هسته ای و حتی غیر هسته‌ای ایران بازدید کنند، حتی مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی شامل این بازرسی‌ها می‌شود. ایران یکبار داوطلبانه در سال ۸۲ پروتکل الحاقی را اجرا کرد و بازرسان آژانس نیز براساس این قانون به ایران آمدند و سرزده و هماهنگ شده از مراکز هسته ای و غیر هسته‌ای ایران بازرسی کردند. اکنون نیز ایران پروتکل الحاقی را براساس تصمیم و نظر دولت پذیرفته است، چرا که یکی از خواسته‌های اعضای گروه ۱+۵ پذیرفتن پروتکل الحاقی از سوی ایران آن هم به طور رسمی و قانونی بود. اجرای پروتکل الحاقی نیاز به تصویب مجلس شورای اسلامی دارد و تا زمانی که مجلس درباره آن تصمیم نگیرد، دولت مجاز به اجرای آن نیست. اکنون مسئله در باره تصویب پروتکل الحاقی یا رد آن از سوی مجلس نیست، بلکه پیشنهادی است که آقای ظریف وزیر خارجه در نیویورک به آمریکایی‌ها داده و گفته است ایران پروتکل الحاقی را به طور دائم می‌پذیرد به شرطی که آمریکا تحریمهای اقتصادی را لغو کند.گرچه پیوستن ایران به پروتکل الحاقی در برجام گنجانده شده و یکی از تعهدات ایران است و باید تا سا ل۲۰۲۳ آن را به تصویب مجلس شورای اسلامی برساند، اما با توجه به بدعهدی آمریکا و خروج این کشور از توافق هسته ای که ثابت کرد نمی‌توان به آمریکایی‌ها اعتماد کرد، چه موضوعیتی دارد؟ فرض می‌گیریم که آمریکا با پیشنهاد آقای ظریف موافقت می‌کرد، دولت پروتکل الحاقی را برای تصویب به مجلس می‌فرستاد، مجلس شورای اسلامی هم آن را تصویب می‌کرد و اجرا می‌شد، آیا تضمینی برای این که آمریکا به وعده خود عمل کند
و تحریمهای اقتصادی علیه ایران را لغو کند وجود دارد؟ آمریکا در برجام نیز قرار بود تحریمهای اقتصادی را برچیند اما نه تنها اینگونه نشد بلکه تحریمهای بیشتری علیه جمهوری اسلامی ایران اعمال کرد.
یقین بدانید در صورت اجرایی شدن پیشنهاد آقای ظریف به آمریکا در باره پذیرش پروتکل الحاقی، آمریکا باز هم بدعهدی خواهد کرد و هیچ یک از تعهدات خود را اجرا نخواهد کرد.
تنها مساله ای که برای ایران باقی می‌ماند، تعهداتی است که بر اساس پروتکل الحاقی به آژانس بین المللی انرژی اتمی داده است که همین موضوع نیز معضلات و مشکلات دیگری را برای ایران ایجاد خواهد کرد. این پیشنهاد از سوی سخنگوی وزارت خارجه هم تایید شد، آقای موسوی در نشست خبری ۷ مرداد ماه گفت: در برجام ماده‌ای وجود دارد که پس از اجرای برجام تا سال ۲۰۲۳ جمهوری اسلامی ایران بر اساس تعهداتش پروتکل الحاقی را به مجلس شورای اسلامی می‌برد و به‌صورت قانون دائمی تصویب می‌کنیم. همزمان با این اقدام جمهوری اسلامی ایران، آمریکا موظف بود که طرحی را به کنگره ارائه دهد و کلیه تحریمهای غیرقانونی خود علیه جمهوری اسلامی ایران را از طریق کنگره لغو کند. وزیر امور خارجه پیشنهاد داد که اگر واقعاً واشنگتن دنبال گفت‌وگو است، می‌توان روی این محور گفت‌وگو کرد که به‌جای سال ۲۰۲۳ این اقدامات در سال ۲۰۱۹ انجام شود. این یک اقدام قابل دسترس است. اما همان‌گونه که پیش‌بینی می‌شد این طرح با مخالفت دولت آمریکا مواجه شد، ما هم از ابتدا می‌دانستیم که آنها اصولاً دنبال گفت‌وگو و توافقی که منجر به نتیجه درست باشد، نیستند.
در هر صورت چنین پیشنهادهایی نشان می‌دهد هنوز امیدی به آمریکا وجود دارد در حالی که سابقه بد آمریکا در برجام که از سوی منتقدین پیش بینی هم شده بود، باید درس عبرتی باشد تا دیگر با ایالات متحده معامله و مذاکره ای صورت نگیرد.
نویسنده: محمد صفری
