عراق در حالي صحنه مبارزه ملي با گروه‌هاي تروريستي و بعثي و تحکيم روند سياسي کشور است که در حوزه سياست خارجي اين کشور يک اصل مشاهده مي‌شود و آن رويکرد کشورهاي عربي به عراق است.
فواد معصوم رئيس‌جمهور عراق به دعوت ملک‌عبد‌الله پادشاه عربستان به رياض مي‌رود در حالي که فيصل وزير خارجه عربستان نيز بر بازگشايي سفارت اين کشور در عراق تاکيد مي‌کند. اردن ميزبان حيدر العبادي نخست‌وزير عراق است در حالي که کشورهاي کويت و امارات نيز از وي دعوت داشته‌اند.
بحرين نيز بر روابط با عراق تاکيد و از آن حمايت داشته است. با توجه به اينکه کشورهاي مذکور نقشي مهم در تقويت تروريسم در عراق داشته و هر کدام سهمي در ايجاد بحران سياسي به ويژه فعال شدن بعثي‌ها داشته‌اند و حتي گزارش‌ها از حمايت‌هاي گسترده آنان از داعش حکايت دارد اين سئوال مطرح است که ريشه حرکت اين کشورها به سوي عراق چيست و چه اهدافي را پيگيري مي‌کنند؟ آيا اين تغيير رفتار برگرفته از پشيماني اين کشورها و گرايش آنان به همراهي با عراق در مبارزه با تروريسم است و يا اينکه اهداف ديگري را در وراي آن پيگيري مي‌کنند؟
بخشي از اين رويکرد را در گسترش تروريسم به سراسر منطقه و هراس حاميان آنها از بازگشت آنان به کشورشان مي‌توان مشاهده کرد. کشورهاي عربي که زماني حامي اين گروه‌ها بوده‌اند اکنون دريافته‌اند که استمرار اين روند به نفوذ تروريسم در کشورهاي خودشان منجر مي‌شود لذا گزينه‌اي جز مقابله با آنها ندارند. نگاه خوشبينانه آن است که کشورهاي عربي با رويکرد به عراق به دنبال آنند تا از ظرفيت‌هاي عراق براي مقابله با تروريسم بهره گيرند هر چند که همزمان از تروريست‌ها براي ضربه زدن به سوريه بهره مي‌گيرند.
نکته ديگري که در اين عرصه مشهود است آنکه کشورهاي مذکور که با اتهام جهاني همراهي با تروريسم مواجه هستند با رويکرد به عراق به دنبال پنهان‌سازي پرونده خود و نمايش چهره‌اي جديد از خويش هستند تا وجهه‌اي مردمي و جهاني براي خود ايجاد نمايند. به عبارتي آنها به دنبال سهيم شدن در دستاوردهاي عراق در مبارزه با تروريسم هستند.
نکته مهمي که در باب رويکرد عربي وجود دارد طراحي آنان براي دوري عراق از مقاومت منطقه است. کشورهاي عربي در حالي بر تقابل ايران، سوريه و حزب‌الله لبنان تاکيد مي‌کنند که همزمان ادعاي همگرايي به عراق را سر مي‌دهند.
اين رفتارها اين سناريو را ايجاد مي‌سازد که کشورهاي مذکور با چنين گرايشي برآنند تا از حربه اقتصادي و سياسي براي دور ساختن عراق از مقاومت منطقه بهره گيرند. نمود عيني اين رفتار را در عملکرد سالهاي گذشته کشورهاي عربي در قبال سوريه مي‌توان مشاهده کرد چنانکه ملک عبد‌الله پادشاه عربستان به سوريه سفر کرده و با هواپيماي خود با اسد به لبنان سفر کرده و آنجا درخت دوستي کاشتند.
آنها به دنبال دوري سوريه از ايران و حزب‌الله بودند که ناکام ماند و اسد بر همگرايي با مقاومت تاکيد کرد. اکنون تکرار اين سناريو در قبال عراق مطرح است در حالي که مواضع سران عراق نشان مي‌دهد که آنها نيز جواب را به اين کشورها مي‌دهند چنانکه مالکي معاون رئيس‌جمهور عراق به لبنان سفر کرده و حيدر‌العبادي نخست‌وزير عراق بر اتحاد با ايران و سوريه تاکيد کرده است.
