منابع خبری طی روزهای اخیر اعلام کردند محمد بن نایف» ولیعهد عربستان امروز و فردا در دیداری رسمی به ترکیه سفر می کند.بنا بر اعلام روزنامه سعودی «عکاظ»، ولیعهد سعودی قرار است در این سفر با «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور و «بنعلی ایلدریم» نخست وزیر ترکیه دیدار و پیرامون روابط دوجانبه و نیز تحولات منطقه، موضوع تروریسم و اوضاع سوریه گفت وگو نماید. این سفر در حالی صورت می‌گیرد که در باب اهداف و دلایل آن سناریوهای متعددی مطرح است. آنچه از سوی سران سعودی اعلام می‌گردند توسعه مناسبات بویژه در حوزه اقتصادی است چنانکه صدها پروژه در ترکیه به دست سعودی در حال اجراست. با توجه به چالشهای اقتصادی دو کشورشاید مناسبات اقتصادی یکی از مباحث این سفر باشد اما روند تحولات درونی عربستان و نیز وضعیت دو کشور در معادلات منطقه سناریوهای مهم‌تری را مطرح می‌سازد.
در عرصه داخلی عربستان رقابت شدیدی میان سلمان پادشاه و نایف بر سر قدرت در جریان است چنانکه سلمان به دنبال کنار زدن نایف و واگذاری قدرت به فرزندش محمد بن سلمان است که اکنون مقام جانشین ولیعهدی را دارد. رقابت میان ولیعهد و سلمان برای جلب نظر کشورها برای رسیدن به قدرت چرا که میان بن سلمان جانشین ولیعهد و نایف ولیعهد رقابت شدیدی در میان است. نکته دیگر وضعیت تحولات منطقه است. دو کشور تلاش بسیاری برای تغییر معادلات و تبدیل شدن به برنده از بازنده هستند. بر این اساس هماهنگی برای کشتار بیشتر مردم سوریه و عراق وحمایت از تروریسم از محورهای این روابط است. ناکامی سعودی در ایجاد ائتلاف‌های منطقه‌ای برای جنایت و کشتار چنانکه حتی کشورهای عربی نیز به دنبال دوری از آن هستند موجب شده تا سعودی از روی ناچاری با باج دادن به کشورها به دنبال یارگیری باشد و سفر به ترکیه در این چارچوب است. در این میان یک نکته مهم وجود دارد و آن اینکه ترکیه از روابط با سعودی بارها ضربه دیده که تخریب جایگاه منطقه‌ای گرفتار شدن در جنگ عراق و سوریه و نیز نقش سعودی در کودتا علیه اردوغان نمودی از آن است. بر این اساس بسیاری بر این عقیده‌اند که رویکرد ترکیه به همگرایی با سعودی تکرار اشتباه محاسباتی است که دستاوردی برای آنکارا ندارد. سعودی بارها نشان داده که هرگز شریک قابل اعتمادی نبوده و صرفا بر اساس منافع موقت در کنار کشورها قرار گرفته و ائتلاف آن به ترکیه نیز در همین راستا است. سفر نایف به ترکیه نه برگرفته از قدرت دو کشور بلکه نشانه‌ای از وضعیت بحرانی آنان در معادلات داخلی و منطقه‌ای است که اجبارا آنها را در کنار هم قرار داده چنانکه در گذشته نیز چندین بار به توسعه مناسبات پرداخته‌اند اما در نهایت در مسیر تقابل که همان اصل روابط آنها است قرار گرفته‌اند.
