?>?> طبیبی که ادیب شد به بهانه سالمرگ آنتوان چخوف | سیاست روز
چهارشنبه ۲۲ تير ۱۳۹۰ - ۱۰:۳۲
کد مطلب : 67410

طبیبی که ادیب شد به بهانه سالمرگ آنتوان چخوف

طبیبی که ادیب شد
به بهانه سالمرگ آنتوان چخوف
آنتوان چخوف راغالبا با طنز های زنده و جاندار اجتماعی‌اش به یاد می آورند،طنز هایی که بی شک در کنار آثار پوشکین،تولستوی ، داستایوفسکی و گورکی توانست مسیر تحولات روسیه را بسیار بیش از آنچه انتظار می رفت کوتاه بکند.چخوف بی مبالغه پزشکی و ادبیات را به هم آمیخته بود،دید او به اجتماع فرسوده روسیه تزاری دیدی ناتورالیستی بود نگاهی که، بدون کمترین خللی در همه آثارش منعکس می شود و چخوف را در کنار رئال ترین نویسنده های روسیه قرار می داد.طنز چخوف شدیدا رئال بود و بر اساس تضاد های شخصیتی شکل می‌گرفت و به این ترتیب می توانست تریبون مناسبی برای انتقال مفاهیم انتقادی باشد،گرچه چخوف مانند گورکی ادبیات را دستمایه ارائه ایدئولوژی خود قرار نداد چرا که اصولا او خود را پیرو ایدئولوژی خاصی نمی دانست بلکه خود را هنرمندی آزاد تصور می کرد که البته در لفافه هنر به بیان عقاید و دیدگاه های شخصی خویش نیز می پرداخت با این همه به دلیل ساخت رئال و دور از فرمالیسیم داستان هایش اویکی از محبوب ترین نویسنده های دوران پس از انقلاب روسیه بود.در آثار چخوف همه چیز همانطورکه هست ترسیم می شود و توصیفات از دستبرد های نویسنده مصون می مانند خود چخوف بر این باور بوده است که تنها چیزی که در داستان هایش وجود ندارد خود اوست،البته این موضوع مانع از به کار بردن صنایع ادبی روح انگیز در آثار چخوف نشده است.عمده آثار چخوف دیالوگ محور اند یعنی مخاطب به وسیله دیالوگ ها در مسیر داستان قرار می گیرد و خط روایی را دنبال می کند و این ویژگی نیز برآمده است از سعی نویسنده به منظور عدم دخالت در سیر تکوینی داستان.در آثار چخوف روان شناسی عمیقی نیز به چشم می خورد البته بسط و عمق این دید روانشناسانه در حد داستایوفسکی نیست اما با توجه به دید ناتورالیستی چخوف بسیار دقیق و ظریف است،شخصیت ها در جریان درام و کشمکش مورد روانکاوی قرار می گیرند آن هم بدون اینکه روای داستان یا نویسنده در مسیر داستان دخالت کند و به قضاوت بپردازد بلکه همه چیز به وسیله دیالوگ های شخصیت ها بیان می شود. در آثار چخوف گاهي دگرگونی فضا و زمان نیز به چشم می خورد البته این دگرگونی با آنچه در ادبیات مدرن دیده می شود متفاوت و کمرنگ تر است اما به هر حال گاهي برخی از دیالوگ های شخصیت های آثار چخوف نظم زمانی یا مکانی را برهم می زنند و اندکی فارغ بال تر در عرصه زمان سیر می کنند.از همه این ها گذشته چخوف بیش از همه یک منتقد اجتماعی بود،او انقلابی نبود و سنگ ایدئولوژی خاصی را هم بر سینه نمی زد،اما همانند یک طبیب دردهای اجتماعی را مطالعه کرده و سپس بدون ارزشگذاری و قضاوت به بیان آن ها می پرداخت،بن مایه های انتقادات او معمولا فساد دستگاه اداری،کوته نظری،نهیلیسم و فقر شدید مردم بود. آنتوان پاولویچ چخوف در 29 ژانویه 1860 در جنوب روسیه به دنیا آمد و پس از 44 سال زندگی و درحالی که بیشتر عمر خود را با بیماری دست و پنجه نرم کرده بود در 15 ژوئیه 1904 درگذشت.
https://siasatrooz.ir/vdchvkn-.23nqzdftt2.html
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی