روستاي العكر بحرين در دو هفته اخير در محاصره نيروهاي آل خليفه قرار گرفته است. بر اساس گزارشهاي منتشره نيروهاي امنيتي اين روستا را به محاصره در آورده و ضمن اجراي قانون منع آمد و شد، به سركوب گسترده ساكنان اين مناطق مي پردازند.
اين جنايت ضد بشري در حالي عليه ساكنان اين مناطق اعمال ميشود كه ارزيابي تحولات اين منطقه اصول متعددي قابل مشاهده است.
اولا، هر چند كه آل خليفه با اين اقدامات بر آن بوده تا فضاي رعب و وحشت را در ميان مردم ايجاد و مانع از ادامه قيام مردمي گردد اما واكنش مردم روندي مغاير با اين طرح را نشان ميدهد. مردم بحرين با وحدت سراسري و بر پايي تظاهرات عليه آل خليفه نه تنها تسليم سياست رعب و وحشت نشدند بلكه آزاد سازي مردم العكر را به فاز جديدي از قيام مبدل ساختند.
ثانيا، نكته مهم ديگر در جنايت روستاي العكر، بازندگان و رسوا شدگان اين عرصه است. اين پرونده چندين رسوا دارد كه واهي بودن ادعاهاي بشر دوستانه آنها را آشكار ميسازد.
نخست آنكه اين محاصره نشان داد كه ادعاي آل خليفه مبني بر رويكرد به گفتوگو امري واهي است و همچنان مشت آهنين محور نگاه رژيم بحرين به خواسته هاي مردم است. دوم آن سكوت كشورهاي عربي مدعي حمايت از حقوق مردم كه در ماههاي اخير به مداخله نظامي در امور سوريه ميپردازند نشانگر واهي بودن ادعاهاي مردمي آنها است. كشورهاي عربي و تركيه كه به بهانه حمايت از مردم به حمايت از گروههاي تروريستي در سوريه ميپردازند اكنون در برابر كشتار دسته جمعي ساكنان العكر بحرين سكوت كردهاند تا برگي ديگر بر پرونده سياه خود در منطقه بيفزايند.
سوم آنكه سازمان مللي كه ادعاي حمايت از بشريت سر ميدهد با مواضع منفعلانه در قبال روستاي العكر بارديگر عدم استقلال و دوري از وظايف سازماني خود را به نمايش گذاشته است.
چهارم آنكه كشورهاي غربي مدعي حقوق بشر در قبال روستاي العكر چنان رفتار كردهاند كه گويي كشتار دسته جمعي مردم حق آل خليفه است لذا نبايد دخالتي در اين زمينه كرد. رويكرد اين كشورها داراي دو جنبه است. از يك سو آنها براي حفظ منافع خود در برابر در برابر آل خليفه سكوت كرده اند و از سوي ديگر سياست آنها آن است كه در هر نقطهاي از جهان كه مسلمانان قتل عام شوند سكوت ميكنند و هيچ موضعي اتخاذ نميكنند.
با توجه به اين شرايط ميتوان گفت كه محاصره روستاي العكر نشان داد كه از يك سو ملت بحرين اهل تسليم شدن نميباشد و حتي محاصره و نسل كشي نيز نميتواند آنها را از آرمانهاي خود دور سازد. از سوي ديگر اين تحولات نشان داد كه ملتها براي رسيدن به حقوق خود نميتوانند اعتمادي به سران مرتجع عربي، سازمان ملل و غرب داشته باشند بلكه بايد با تكيه بر اصل وحدت يكپارچگي به مبارزات خود ادامه دهند.