انگلیس که زمانی خود را منسجم‌ترین کشور جهان معرفی می‌کرد با مجموعه‌ای از چالشهای درونی و بیرونی مواجه شده است که اساس آن را رای مردم انگلیس به خروج از اتحادیه اروپا تشکیل می‌داد. سوم تیرماه در حالی رای مردم به خروج ثبت شد که تحولات انگلیس از دو منظر قابل توجه است. نخست تشدید بحران سیاسی در عرصه داخلی که نتیجه آن استعفای اجباری کامرون از نخست وزیری بوده که بعد از نتایج همه پرسی خروج انگلیس از اتحادیه اروپا روی داد. دوم ابهام در سرنوشت اروپایی انگلیس بویژه اینکه کشورهای اروپایی استقبالی از حضورش در اتحادیه نکرده و بر خروج هر چه سریعتر آن تاکید داشته‌اند. در کنار این چالشها اعلام ناگهانی انتشار گزارش جنگ عراق امری قابل توجه است. در این میان در سیر تحولات انگلیس یک اصل کلیدی مشاهده می‌شود و آن اذعان به اشتباهات گذشته و به اصطلاح حرکت در مسیر جبران آنها است. برآیند رفتار انگلیس نشان می‌دهد که آنها با ادعای اینکه به اشتباهات گذشته خود اعتراف دارند برآنند تا ابعاد جدید طراحی نظامی و سیاسی در جهان را اجرایی سازند که محور اصلی آن را نیز غرب آسیا و آفریقا تشکیل می‌دهد. اعلام تشکیل دولت با نخست وزیری جدید و نیز خروج انگلیس از اتحادیه اروپا و رویکرد آن به سیاست‌های مستقل جهانی را می‌توان حلقه تکمیلی این طرح دانست. این سیاست عینا از سوی اوباما در سال ۲۰۰۹ صورت گرفت که به بهانه جبران اشتباهات جرج بوش ابعاد جدیدی از سیاست‌های جهانی آمریکا را اجرا کرد در حالی که محور آن را نیز استمرار نظامی‌گری تشکیل می‌داد که ماندن نیروها در افغانستان، جنگ لیبی، بحران سوریه نمودی از این رفتارها است. اوباما حتی با ادعای جبران اشتباهات بوش در برابر روسیه و اروپا بر افزایش نظامی‌گری آمریکا در اروپا تاکید کرده چنانکه اخیرا در نشست ناتو در لهستان از اعزام هزار نیروی آمریکایی به لهستان و اجرایی شدن طرح سپر موشکی آمریکا در اروپا با محوریت ناتو خبر داد. نکته قابل توجه آنکه محور تحرکات انگلیس را نیز اقدامات نظامی تشکیل می‌دهد. تاکید بر افزایش نقش در ناتو که در نشست سران ناتو در لهستان مطرح شد، اعزام نیروی نظامی جدید به افغانستان با ادعای مبارزه با تروریسم و برقراری امنیت، اعزام نیروی نظامی به اروپای شرقی در قالب اجرای تعهدات قدیمی برای امنیت اروپا در برابر روسیه، اعزام نیروی جدید به عراق در قالب آموزش ارتش و نیروهای پیشمرگه کرد عراق، تاکید بر توسعه همکاری‌های نظامی با کشورهای عربی در لوای نام مبارزه با تروریسم ، اقدامات جدید انگلیس در حوزه آفریقا با محوریت نظامی از جمله در لیبی و... را می‌توان در این چارچوب ارزیابی کرد. این تحرکات در حالی مطرح می‌شود که یک کلید واژه در مواضع آنها مشاهده می‌شود و آن اینکه رفتارهای گذشته تامین کننده منافع انگلیس نبوده است و بسیاری از آنها به بن بست رسیده است. این کلید واژه نشان می‌دهد که تغییر رفتارهای آتی انگلیس نه به معنای درست شدن و دست برداشتن از سلطه‌گری بلکه به معنای رویکرد به تاکتیک‌ها و طرح‌های جدید برای جبران شکست‌های گذشته است که در نهایت تحقق بخش منافع آنان است.
