درباره شهادت حضرت فاطمه امروزه بین پیروان مذاهب سخن فراوان گفته و نوشته شده و می شود، و گاه از آثار و پیامدهای آن نیز سخن به میان می آید.
به گزارش خبرآنلاین؛ اخیرا در جمعی از علمای اهل سنت كه در مجمع التقریب حضور داشتند و مساله شهادت را پرسیدند، پاسخ داده شد كه جریان شهادت حضرت زهرا(س) مانند سایر مسایل دیگر یك بحث علمی و تاریخی است. اثبات و نفی آن نیاز به بررسی و تحقیق بدون تعصب دارد اگر در پی تحقیق به این نتیجه رسیدیم كه چنین حادثه ای واقع شده است.
نتیجه آن روشن است و اگر به این نتیجه رسیدیم كه جریان شهادت و حوادث پس از رحلت پیامبر(ص) یك واقعیت است پذیرش آن قهری است و لیكن باید هر شخص و یا گروهی به نتیجه تحقیق گروه دیگر احترام بگذارد و علیه نظریه مقابل هجمه ای نداشته باشد و نباید بیان واقعیت ها را به معنای اهانت بدانیم.
برای بررسی جریان حوادث پس از رحلت پیامبر(ص) یا به منابع شیعه و یا منابع اهل سنت مراجعه می كنیم، در روایات شیعه جریان شهادت به صورت شفاف بیان شده است، و در منابع روایی و تاریخی اهل سنت به چند صورت بیان شده است:
الف)گروهی مثل ابن ابی شیبه جریان پس از پیامبر را به طور مفصل در المصنف نقل می كند و در این روایت مساله تهدید از سوی عمربن خطاب به صراحت ذكر شده است كه این روایت در منابع حدیثی و تاریخی دیگر نیز آمده است.
ب) گروهی به غضب و ناراحتی حضرت زهرا نسبت به خلفا وبه اختصار به آن پرداخته اند. نظیر: بخاری، وی به صراحت نقل می كند حضرت زهرا(س) از خلیفه ناراحت بود و بر او غضب كرد به گونه ای كه هرگز با او سخن نگفت و وصیت فرمود كه در شب جنازه آن حضرت دفن شود و كسانی كه به آن حضرت ظلم كردند در تشییع جنازه شركت نكنند . این روایت مطابق روایات شیعه است.
نمونه دیگر از بلاذری است كه از قول خلیفه اول نقل میكند در هنگام مرگ آرزو می كرد: ای كاش به خانه حضرت زهرا حمله نمی كرد هر چند برای جنگ بسته شده بود.
ج) گروهی مثل جوینی به شهادت و حتی سقط جنین تصریح كرده است.
انكار اصل این حادثه انكار یكی از بدیهیات تاریخ است. از این رو برخی از نویسندگانی كه مخالف جریان شهادتند می گویند: این هجمه به خانه حضرت زهرا(س) محقق شده اما برای حفظ خلافت و بیعت بوده است و بدین جهت توجیه می كنند. از این رو كسانی كه با طرح مساله غیرت و شجاعت حضرت علی می خواهند در جریان حوادث پس از رحلت تردید ایجاد كنند، صحیح نیست زیرا این حادثه همان گونه كه گفته شد سند تاریخی و روایی قوی در بین شیعه و اهل سنت دارد.
