معلوم نیست در طول تاریخ هفت‌هزارساله ایران کدام شیرپاک‌خورده‌ای این تخم لق را در دهان جامعه شکست که باید در همه موارد زندگی میان بد و بدتر بد را انتخاب کرد تا همیشه اسیر افکار فرصت‌طلبان بیگانه باقی ماند؟!
اما بالاخره این ملت بیدار شد و خود را از این تار تنیده عنکبوت بیرون کشید و در سال ۱۳۵۷ یکبار و برای همیشه با دادن هزاران شهید، انقلاب اسلامی ایران را به ثمر رساند تا درسی باشد برای آزادگان جهان که از هیچ تهدیدی واهمه به خود راه ندهند و هر زمان که بیدار شدند بی‌محابا پا به عرصه مبارزه علیه ظلم بگذارند و پس از آن دیگر تردیدی به دل راه نداده و بر مسیر ترسیم شده توسط معمار انقلاب پایبند بمانند. مردم فلسطین بالنفسه انسان‌هایی وارسته و رهایی طلب هستند اما در میان قومی واقع شده‌اند که توسط شیوخ خودفروخته همه سرمایه‌های خدادادی را از کف می‌دهند و هنوز معماری فرزانه همچون امام خمینی (ره) را در میان خود نیافته‌اند تا کلامش لرزه بر اندام استکبار و استثمار بیندازد.
چرا نباید این گوهر بی‌بدیل و گرانبها را که با هزینه بسیار به دست آورده محکم نچسبیم و تنها به خاطر بی‌ارزش‌ترین گزینه معنوی یعنی پول و ثروت بیشتر اعتبار و قداست آن را لکه‌دار سازیم؟ ملت ایران الگو و آرزوی دردمندان و چشم امید مستضعفان جهان است که تلاش می‌کند تا روزی مشابه این چراغ پرفروغ را در سرزمین‌های خود روشن کند و در پناه نور آن نسل‌های بعدی را آزاده پرورش دهد اما بعضی از رفتارهای ما که دورنمای اعتقاداتمان روشنی‌بخش گذرگاه‌هایی است که دیگران برای جامعه خود می‌گشایند روز به روز تنزل یافته که قطعاً ریشه در برخوردهای اجتماعی با بیگانگان و بخصوص در شبکه‌های مجازی دارد زیرا سرمایه‌گذاری‌های کلان در آن‌ها هدفی مهم‌تر از به ثمر رساندن انحراف در اعتقادات این آب‌وخاک پاک نیست تا آرزوی انحطاط آندلس دیگری نهایی شود و این اتفاق نخواهد افتاد مگر انحراف‌ها گام به گام افزایش یابد و متولیان فرهنگ همچنان ساکت بمانند تا روزی این قطره‌ها به سیل آب تبدیل شده و از سر همه بگذرد!
گزینه‌ها را ملت ایران در روز ۲۲ بهمن ۵۷ برای خود و نسل‌های بعدی مشخص کرد و روز ۱۲ فروردین ماه ۵۸ با بالاترین آرای اخذ شده در دوران مدنیت بشر به تصویب رساند که حالا هیچ شخصی مجاز به دخل و تصرف در بندبند و محتوای آن نیست زیرا شورای نگهبان طی این سال‌ها بیدار و هوشیار و مراقب تحرکات داخلی و خارجی بر آن‌هاست.
ویروس تک‌یاخته‌ای کرونا در آغاز عددی نبود که اهمیت داشته باشد اما سهل‌انگاری‌ها توانست به آن که حتی با قدرتمندترین تجهیزات رؤیت نمی‌شد این فرصت را بدهد تا ظرف کمتر از دو ماه کره زمین را تصرف نماید که حالا بعضی از این نادیده گرفتن‌ها در آغاز می‌تواند نگرانی بشر را افزایش دهد تا شعارهای بیهوده‌ای که معلوم نیست در کدام یک از اتاق‌های فکر تولید می‌شود به جامعه تلقین گردد!
نمونه بارز آن «انتخاب میان بد و بدتر» است در حالی که هیچ یک از جان‌نثاران انقلاب که گروه اعظمی از عصاره آن‌ها در انفجار حزب جمهوری اسلامی توسط منافقان کوردل به شهادت رسیدند باوری جز این نداشتند که انتخابی جز شهادت وجود ندارد زیرا با بودن افکار خوب قطعاً همه چیز مناسب خواهد شد. امروز چرا باید اجازه داد جمله تلقین شده «میان بد و بدتر، بد را باید انتخاب کرد» ورد زبان کسانی گردد که خود را متولی اقتصاد می‌دانند اما قادر نیستند ریشه نهالی سمی به نام رانت را که همیشه زاده اندیشه غلط است بخشکانند! چرا فشار رانت در درون آنقدر ادامه می‌یابد تا عوامل حکومت را ناچار به انتخاب میان بد و بدتر کند و دست به نوعی خودزنی علیرغم نظر مقام معظم رهبری پیرامون شعار جهش تولید بزنند!
دولت فرانسه اعلام می‌کند قیمت خودرو در این کشور که حکم تعیین‌کننده را دارد ظرف ماه‌های گذشته کرونایی در نوع صفرکیلومتر تا ۷۰ درصد و برای دست‌دوم تا ۹۰ درصد تقلیل یافته و افت داشته است! اما آیا میزان هزینه‌های بالاسری یک کارخانه خودروسازی در ایران که بازدهی به مراتب کمتری از یک واحد پرتیراژ کره‌ای دارد باید آنقدر بالا باشد تا ارزش مارک دنای آن در مقایسه با اقلام مشابه ولی با کیفیت بالای خارجی بر اساس دلاری ۶۵ هزار تومان به دست مصرف‌کننده برسد تا ساکنان این تنبل سراهای داخلی با عنوان کارخانه و رانت‌های حاشیه آن بتواند با حقوق و مزایای بالا سری پای این سفره گسترده چمباتمه بزنند؟! آیا بازهم باید به کلام وارداتی و تحمیلی انتخاب میان بد و بدتر اعتقاد داشت و عمل کرد؟
نویسنده: حسن روانشید
