روند تاریخی عملکرد مؤسسه هوور
مؤسسه هوور پس از جنگ جهانی دوم، تمرکز مطالعاتی خود را بر روی قدرت برتری هژمونیک آمریکا قرار دارد. به طوری که در طول جنگ سرد، سیاستهای راهبردی آمریکا را بر پایه لیبرالیز کردن قدرت‌های هدف، یعنی جهان کمونیسم قرار داده بود.
بر این اساس در طول جنگ سرد ، این موسسه راهبرد اصلی خود را مقابله نرم با جهان کمونیسم قرار داد. در طول دهه ۷۰ میلادی ، این موسسه استراتژی راهبرد کلان امنیت ملی آمریکا در حوزه آتلانتیک را طراحی و تدوین نمود که به طور جدی سیاستهای خارجی کاخ سفید در راستای این راهبرد سازماندهی می شد. در سال ۱۹۸۱، این موسسه با حمایت گروه‌های نومحافظه کار آمریکایی به ریاست دونالد رامسفلد، خود را سازمانی متعهد به دفاع از جهان غرب در برابر خطر فزاینده توتالیتاریسم تعریف نمود و طرح راهبردی "کمیته جهان آزاد" را به ریاست رونالد ریگان رئیس جمهور وقت تدوین نمود که محور سیاستهای بین‌المللی کاخ سفید در طول دهه ۸۰ میلادی قرن بیستم، و در راستای کمیته جهان آزاد اتخاذ می‌شد.
با فروپاشی شوروی و آغاز قدرت هژمونیک جهانی جهان غرب به رهبری ایالات متحده آمریکا طرح نوسازی اجباری در خاورمیانه از سوی موسسه هوور به کنگره کاخ سفید ارائه شد که مورد تصویب قرار گرفت، این طرح فرآیند نوسازی و دگرگونی سیاسی و اجتماعی دول عربی خاورمیانه را در برمی‌گرفت.
در سال ۲۰۰۴ ، طرح راهبردی به نام "ابتکار خاورمیانه و شمال آفریقای وسیع" از سوی موسسه هوور به کنگره ارائه شد که در آن دموکراسی سازی و نوسازی مجدد در خاوریانه مطرح شده بود.
در سال ۲۰۰۶ ، سند امنیت ملی آمریکا، موسسه هوور سند بازبینی و نوسازی شده راهبرد امنیت ملی آمریکا را به کاخ سفید ارائه کرد که در آن ۹ هدف برای امنیت ملی آمریکا در دوره ریاست جمهوری بوش ترسیم شده بود که نخستین هدف آن "تبلیغ و ترویج برای شرافت انسانی" بود که در آن به طور توأمان توسعه قدرت جهانی آمریکا و ترویج و بسط "دموکراسی موثر" ارائه شده بود.
همچنین این موسسه طراح اصلی انقلاب‌های رنگین در دنیا است که نمونه های بارز آن در گرجستان، اوکراین، قرقیزسان و… مشهود است.
گرایش‌های مؤسسه هوور در حوزه سیاست خارجی
در حوزه مسائل سیاست خارجی, مؤسسه شامل ترکیبی از واقع‌گرایان سنتی و نئومحافظه‌کارها است اما کارشناسان آن تمایل دارند تا حول محور یک سیاست خارجی تهاجمی جمع شده و جزو نیروهای اصلی اقدامات نظامی آمریکا در آمریکای لاتین و خاورمیانه بوده‌اند. در زمان هجوم آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳، هشت نفر از اعضای مؤسسه هوور (شامل بکر، گینگریچ، آلن، پت ویلسون، و مارتین اندرسون) در "شورای سیاستگذاری دفاعی" حضور داشتند. این شورا به عنوان اتاق فکر وزارت دفاع فعالیت نموده و ریاست آن بر عهده ریچارد پرل قرار داشت.مؤسسه هوور علاوه بر سیاستگذارانی چون شولتز، رایس و رامسفلد دارای محققینی است که ایدئولوژی‌های افراطی را بسط و ترویج می‌کنند، افرادی چون نیل فرگوسون (Niall Ferguson)، تاریه‌نگار؛ چارلز هیل (Charles Hill)، نظریه‌پرداز روابط بین‌المللی؛ و رابرت کانکوست (Robert Conquest)، تاریخ‌نگار.
