فرانسه در رقابت سنتی با انگلیس و بعدا در قالب ایفای نقس در معادلات جهانی، توجهی خاص به غرب آسیا داشته و در مقاطعی نیز توانسته نقس محوری را ایفا نماید. نکته قابل توجه در عملکردهای فرانسه مواضع این کشور در قبال تحولات سوریه است. فرانسه ادعا دارد که به دنبال تحقق صلح و امنیت در این کشور است حال آنکه در عمل رفتارهای دیگری از این کشور مشاهده می شود. فرانسه در طول ۸ سال بحران سوریه همواره به حمایت از گروه‌های تروریستی و جدایی طلب پرداخته و سرنگونی نظام مردمی سوریه را خواستار بوده است. تروریست‌هایی که به اذعان جهانیان جز کشتار و جنایت کارکرد دیگری نداشته اند و نظام سوریه‌ای که محور مبارزه با تروریسم بوده است. فرانسه در چارچوب حمایت از تروریست‌ها اقدام به اعزام نیروی نظامی به سوریه کرده که خود سندی بر نقش بحران ساز این کشور است. فرانسه در قالب ائتلاف به اصطلاح ضد داعش آمریکا فعال بوده که این ائتلاف در عمل حمایت از تروریست‌ها و استمرار بحران در سوریه را داشته است که از آن جمله حمایت گسترده از گروه موسوم به کلاه سفید‌ها است که مجری استفاده از گاز‌های شیمیایی علیه مردم سوریه بوده‌اند. نکته مهم دیگر در رفتارهای فرانسه، حمایت از بحران‌سازانی همچون رژیم صهیونیستی و موضع گری آن علیه مبارزان با تروریسم بوده که اعمال تحریم علیه جمهوری اسلامی ایران و حزب الله لبنان نمودی از این رفتار است. در همین چارچوب پس از تجاوز رژیم صهیونیستی به حریم هوایی سوریه که چندین غیر نظامی را نیز به کام مرگ برد، سخنگوی وزارت خارجه فرانسه گفت: فرانسه یک بار دیگر بر تعهد ناگسستنی خود به امنیت اسرائیل تاکید می‌کند و همچنین بر این موضوع تصریح می‌کند که هیچ راه‌حل نظامی در قبال بحران سوریه وجود ندارد و بر ضرورت اجتناب از تشدید خطرناک تنش‌ها در خاورمیانه تاکید می‌کند. فرانسه از ایران می‌خواهد که از هرگونه اقدام ثبات‌زدا در سوریه اجتناب کند. بسیاری از ناظران سیاسی بر این عقیده‌اند که فرانسه برای حضور در منطقه همدست آمریکا و انگلیس نقشی مخرب در سوریه ایفا می کند و عملا خود ریشه بحران است نه بخشی از راه حل پایان بحران.
با توجه به آنچه ذکر شد فرانسه با این نوع رفتارها نمی تواند ادعای رویکرد صلح آمیز و ناجی را سر دهد بلکه این کشور باید همچون کشورهایی مانند انگلیس، آمریکا در کنار سعودی و رژیم صهیونیستی به جرم بحران‌سازی و ناامن سازی منطقه و جهان محاکمه و مورد بازخواست قرار گیرند.
نویسنده: قاسم غفوری
