دکتر حسین محمدپورزرندی: شهروندان و ساکنان یک شهر به عنوان رکن اصلی یک شهر و یکی از سه ضلع " دولت و نهادهای دولتی" ، " مدیریت شهری ( شهرداری)" و " مردم" از حق و حقوقی در شهر برخوردار هستند. شهروندان به نوعی وارثان اصلی و زیست کنندگان شهر هر روزه از امکانات و خدمات مختلف شهر بهره مند می شوند و طبیعی است که بخشی از هزینه های اداره شهر را بپردازند. اگرچه در بسیاری از شهرهای بزرگ دنیا شهروندان سهم زیادی در چرخه اقتصادی شهری دارند و به نوعی خود را ملزم به مشارکت مالی در اقتصاد شهر می کنند اما این مهم بنا به دلایل مختلف نمی تواند در کوتاه مدت بصورت کامل در ایران و تهران اجرایی شود. بعبارتی هنوز بسترها و فضای لازم برای دریافت مالیات و عوارض واقعی در کلانشهر تهران وجود ندارد و مدیران شهری با حساسیت و البته در نظر گرفتن مسائل مختلف سعی در ترغیب شهروندان در مشارکت در تأمین هزینه های شهر است. ارائه خدمات مناسب به شهروندان در زمینه های مختلف، مانند تجهیز و توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی، ارائه خدمات شهری مانند جمع آوری زباله ها و نظافت معابر، توسعه فضاهای سبز شهری، رسیدگی به کیفیت معابر و توسعه و ایمن سازی آن ها و ده ها مورد دیگر از جمله نیازهای ضروری شهروندان برای ادامه زندگی در کلانشهر تهران است که انجام آن ها بار مالی زیادی برای شهرداری دارد. اگر پرداخت عوارض از سوی شهروندان با مشکل مواجه شود امکان خدمت رسانی در شأن شهروندان میسر نخواهد شد .تا زمانی که منابع مالی پایدار نباشد نمی توان خدمات مورد نیاز شهروندان را به نحو احسن فراهم نمود. مدیران شهری بایستی یک تعادل و توازنی را در دخل و خرج کلانشهر ایجاد کنند. اگر می بینیم بسیاری از شهرهای دنیا در زیبایی، فضای شهری دلنشین، امکانات مناسب و خدمات شهری مطلوب به عنوان الگو مطرح هستند، دلیل آن بیش از هر چیز مشارکت شهروندان در تأمین هزینه‌های شهر است. شهروندان ساکن در چنین مناطقی شهر را از آن خود دانسته و برای بهبود عملکرد و نقش آن در نظام شهری جهانی همکاری لازم را دارند.به نظر می رسد مهمترین کاری که مدیران شهری در سال های اخیر انجام داده اند همانا جلب اعتماد شهروندان بوده است. شهرداری با شفاف سازی امور و اطلاع رسانی به موقع و دائم به شهروندان در مورد درآمدها و هزینه های اداره شهر، توانسته است سهم شهروندان را در اقتصاد شهر توسعه دهد. پرداخت جوایز خوش حسابی و تخفیف عوارض و دیگر مشوق ها نیز برخی از اقداماتی بوده که در راستای تشویق و ترغیب پرداخت عوارض صورت گرفته است.همچنین در راستای رویکردهای فرهنگ سازی و آموزشی، تلاش شهرداری متوجه فرهنگ سازی و آموزش بیشتر شهروندان در ارتباط با نقش آن ها در توسعه و آبادانی شهر بوده است. شهرداری در دوران مدیریت نوین شهری یکی از اولویت های خود را بهبود خدمت رسانی و ارائه خدمات با کیفیت دانسته و مطمئناً این نقش آفرینی و تحول خدمت رسانی از چشمان تیزبین شهروندان به دور نخواهد ماند و مردم با مدیریت شهری در جهت تأمین هزینه های شهر، همکاری بیشتری خواهند داشت.نکته دیگری که در این نوشتار می توان بدان اشاره نمود این است که علیرغم این که برخی از شهروندان تهرانی، پرداخت عوارض شهرداری را از ضروریات زندگی شهری نمی دانند و عوارض مربوطه را تا زمانی که مجبور نشوند پرداخت نمی کنند و برای این کار نیز توجیه های مختلفی دارند؛ اما شهرداری با سعه صدر و البته پرهیز از برخوردهای سلبی در مقوله دریافت عوارض، همراهی لازم را با شهروندان داشته است. مدیران شهری معتقدند بایستی شهروندان خود احساس نیاز کنند تا در اداره شهر مشارکت داشته باشند و شهر باید به دست گردانندگان اصلی خود اداره و مدیریت شود.اگر امروز مشاهده می کنیم که شهروندان در برخی از شهرهای بزرگ و کوچک نسبت به اداره شهر بی تفاوت هستند بخشی از آن متوجه عملکرد مدیران و مجموعه سازمانی است؛ چرا که ما نتوانسته ایم شهروندان را مجاب و ترغیب به پرداخت به موقع هزینه‌های اداره شهرکنیم. اگر بتوانیم مکانیزم ها و راه حل هایی برای دریافت عوارض از شهروندان مناطق مختلف به تناسب خدمات ارائه شده بیابیم و مردم را در جریان کامل و جزء به جزء هزینه و درآمدهای شهری بطور شفاف قرار دهیم، آنگاه می توان انتظار همکاری و همراهی بیشتر شهروندان در اداره شهر را داشت.