تركيب كشورهاي شركت‌كننده در ژنو ۲ كه به اصطلاح براي حل بحران و مشكلات مردم سوريه دور هم جمع شده بودند، خود حكايت از اين داشت كه هدف از برگزاري اين ژنو، نه كمك به حل واقعي بحران سوريه، بلكه تلاش براي دامن زدن به آن و فراهم كردن زمينه سقوط دولت قانوني و بركناري رئيس‌جمهور برخاسته از راي مردم آن كشوراست.
علاوه بر آمريكا، انگليس، فرانسه و برخي ديگر از هم‌پيمانان غربي آمريكا كه به صراحت اعلام كرده‌اند كه از تروريست‌هاي سوريه، حمايت مالي و تسليحاتي مي‌كنند و حتي نيروي انساني در اختيارشان قرار مي‌دهند؛ حضور كشورهايي مثل عربستان سعودي و قطر به عنوان اصلي‌ترين حاميان منطقه‌اي تروريست‌ها در سوريه در كنفرانس ياد شده و همچنين مانع‌تراشي در برابر حضور تأثيرگذار ايران در اين كنفرانس نشان داد كه چه اهداف پليدي در پس پرده خوش نقش و نگار ژنو ۲ براي سوريه طراحي شده است.
بعد از نشست ژنو ۱ تحولات ميداني به نفع دولت و ارتش سوريه رقم خورده است و بنابراين مخالفان و حاميان خارجي آنها در شرايطي نيستند كه بتوانند مصوبات ژنو ۱ را به نفع خود تفسيركنند و آن را به كرسي بنشانند. يعني اين شرايط تحولات سوريه و برگشت ورق به نفع دولت اين كشور بوده كه امريكا و ديگر هم ائتلافي‌هاي واشنگتن را به سمت كنفرانس‌هاي ژنو ۱ و ۲ وادار كرد تا حداقل بتوانند جلوي ضرر بيشتر را بگيرند. حتي خود مقامات غربي نيز به اين واقعيت پي برده‌اند كه دوره درخواست كناره‌گيري بشار اسد از قدرت سپري شده است و لذا آنها توجه و تلاش خود را بر اين متمركز كرده‌اند كه جلوي شركت بشار را در انتخابات رياست جمهوري بعدي بگيرند و علتش اين است كه براساس تحقيقات ميداني به اين نتيجه رسيده‌اند كه محبوبيت بشار اسد همچنان در بين مردم سوريه بالاست و در صورت شركت در انتخابات رياست جمهوري باز هم پيروز خواهد شد.
برگزاری کنفرانس ژنو ۲ که در ادامه کنفرانس ژنو ۱ برگزار گرديد، بیشتر به این دلیل بود که بحرانآفرینى در سوریه به بنبست رسیده است، به همین خاطر کسى امیدى به نتیجهبخش بودن این کنفرانس نداشت. آمریکا، کشورهای اروپایی، قطر و ترکیه از جمله کشورهایى بودند که با جدیت از تشکیل ژنو ۲ حمایت مي‌کردند و راه دیگرى هم غیر از اینکه از طریق یک برنامه سیاسى بتوانند جبهه از هم گسیخته مخالفان اسد را تا حدى کنار یکدیگر نگه دارند، نداشتند. اما عربستان سعودى و رژیم اسرائیل ژنو ۲ را یک بازى شکستخورده تلقى کردند و از برگزاری آن حمایتی به عمل نیاوردند. آنها معتقدندکه باید به سمت یک اجماع جهانى حرکت کرد تا یک اقدام نظامى علیه سوریه شکل بگیرد.
تحلیلگران معتقدند تا زمانی که کشورهای غربی و برخی از کشورهای منطقه از گروه‌های تروریستی حمایت می‌کنند بحران سوریه پایان نخواهد یافت. برگزاری کنفرانس‌های بین‌المللی نیز نمی‌تواند کارگشا باشد چرا که این گروه‌های تروریستی آن چنان خود را قدرتمند تصور می‌کنند که حتی برای کشورهای حامی آنها به خطر بالقوه تبدیل شده‌اند به نحوی که این کشورها از بازگشت این تروریست‌ها به کشور خود احساس ترس کرده و حتی برخی اعلام کرده‌اندکه برای از بین بردن آنها به سوریه فرستاده شده‌اند. بدین ترتیب گروه‌های تروریستی که ساخته و پرداخته کشورهای غربی هستند به عامل ترس این کشورها تبدیل شده‌اند به همین دلیل شناخت این گروه‌های مسلح و تکفیری می‌تواند به نقش کشورهای حامی آنها در بحران سوریه کمک کند.
