کشورهای غربی در ادامه سیاسی کاری های خود برای تحت فشار قرار دادن کشورمان، در اجلاس گروه ویژه اقدام مالی «اف. ای. تی. اف» در شهر پاریس نام ایران را در لیست سیاه این گروه قرار دادند، این در حالی است که عملکرد گروه «اف. ای. تی. اف» نشان داده که این گروه تنها ابزار مناسبی برای اعمال هر چه مؤثرتر تحریم‌ها علیه کشورهای غیر همسو با سیاست‌های آمریکاست. در همین حال لایحه دولت در مورد پیوستن ایران به این گروه در مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار دارد و همچنان مجمع حکم خود را در مورد آن به شکل نهایی اعلام نکرده است. در این زمینه با آیت‌الله قربانعلی دری نجف‌آبادی به گفتگو نشسته‌ایم.
این عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام بر این باور است که کشورهای غربی نشان دادند که در عمل قابل اعتماد نیستند و دولت نیز نتوانسته مجمع را متقاعد سازد تا به شکل صد در صدی به این لایحه رأی دهد. آنچه در پی می‌آید حاصل این گفتگو است.
یکی از مهمترین موضوعاتی که مجمع تشخیص مصلحت نظام مشغول بررسی آن است، موضوع لایحه FATF است. به نظر شما سرانجام تصویب این لایحه چیست؟
مجمع تشخیص مصلحت نظام در چارچوب وظایف قانونی خود ادای وظیفه و تکلیف کرده، می کند و خواهد کرد. اما برخی از رسانه ها و غیر رسانه‌ها گاهی متعرض مجمع می شوند و چنین عنوان می کنند که احیاناً مجمع قانون گذاری می کند. این ادعای درستی نیست و اگر مصوبات مجمع را بررسی کنیم، می بینیم که بسیاری از مصوبات مجمع در جهت مجلس شورای اسلامی است .
بسیاری از لوایحی که از سوی مجمع تشخیص مصلحت نظام تصویب می‌شود، همسوئی مجمع را با مجلس شورای اسلامی نشان می دهد و این خود تاکیدی بر جمهوریت نظام و تقویت و حمایت از مجلس است.
مسئله مهمی در اتحادیه پاسفیک مطرح شد و وزیر خارجه نیز قصد شرکت در این اتحادیه را داشت. در آن زمان مجمع تشخیص مصلحت نظام این موضوع را تصویب کرد این درحالی بود که شورای نگهبان این مسئله را رد کرده بود که پس از تصویب آن، ظریف در این اجلاس شرکت کرد و عضویت ایران در این اجلاس پذیرفته شد.
این یک نمونه از نقش حمایتی مجمع تشخیص مصلحت نظام می تواند به شمار رود. همچنین در مورد اقلیت ها و پرونده ای که در یزد با سرو صدا در این زمینه ایجاد شد، مجمع تشخیص مصلحت نظام طرف مجلس را گرفت.
در مورد استقراض خارجی و قراردادهایی که بسته می شود، مجمع به یکباره به دولت اختیار داد تا آن را تصویب کند.
در مورد قراردادهای بین المللی، معضلات قضایی، غیر قضایی و ... هم شرایط به همین گونه است. در تمام موارد مجمع نظر مجلس را جویا می‌شود، بنابراین اینطور نیست که بگوییم مجمع قانون گذاری کرده یا مانع قانون گذاری شده است. این در حالی است که برخی اینگونه عنوان می کنند که مجمع مانع از قانون گذاری است یا قانون گذاری می کند.
در آیین نامه مجمع نیز آمده است که اگر یک زمانی اختلاف بین مجلس و شورای نگهبان به وجود آمد، مجمع در این مورد دخالت کند یا اینکه مجمع تشخیص مصلحت نظام یک ماده ای را اصلاح کرد، که نتیجه آن یا به نفع مجلس و یا به نفع شورای نگهبان باشد و اصلاح آن در مواد دیگر قانونی تاثیر گذار باشد، می تواند بر اساس آیین نامه مجمع در چارچوب اصلاحیه‌ای که انجام می دهد، اصلاحات بعدی را نیز انجام دهد. در حقیقت با این اقدام یک پارچگی قانون حفظ خواهد شد.
این امر به این معنا نیست که مجمع وارد قانون گذاری شده یا اختیارات مجلس را سلب کرده است، بلکه این امر در جهت قانونگذاری صحیح است.
در مورد مواد مخدر ما سیاست گذاری‌هایی کردیم. قبلاً قانون را مجلس تصویب کرده بود ولی این بار سیاست گذاری ها را تصویب و اعلام کردیم دولت موظف است که لایحه مربوط به آن را به مجلس ارائه دهد. البته مجدداً برادران ستاد مواد مخدر به مجمع آمده و برای اصلاحیه های بعدی برخی از مواد اجازه گرفتند. این امر نیز در جهت این قوانین بود اما قانونگذاری آن بازهم به عهده مجلس است .
بنابراین اینطور نیست که تصور کنیم که مجمع خارج از قانون اختیارات مجلس شورای اسلامی را محدود کرده و زیر سوال برده است .
مواردی که در بالا به آن اشاره کردم تنها مواردی نیست که به آنها اشاره شد، بلکه اگر بخواهیم بررسی و جستجو کنیم خیلی از موارد به این شکل وجود دارد.
در مورد لوایح FATF چه نظری
در این باره باید بگویم که ۴ لایحه وجود دارد که ۲ لایحه آن معروف به لوایح دوقلو از اهمیت بیشتری برخوردار است. ۲ لایحه دیگر را نیز مجمع تصویب کرد.
در مورد ۲ لایحه باقی مانده چطور؟
در مورد دو لایحه باقی مانده باید بگویم مقداری محل بحث وجود دارد. وقتی در یک سال گذشته مجمع این دو لایحه را تصویب نکرده، در حقیقت می توان گفت که نظر شورای نگهبان را قانونی می داند و این نظر در مجمع نیز قابل توجه است. از سوی دیگر چرا ما باید یک ماده قانونی را تصویب کنیم و نظر اروپایی ها را بپرسیم. غربی ها و اروپایی ها چه گلی بر سر ما زدند. ما از وزیر خارجه هم سوال می کنیم. وقتی از وزیر خارجه می پرسیم آیا تصویب این لایحه در سرنوشت مردم ایران نیز اثر دارد، می گوید چنانچه تصویب نشود از این بدتر نخواهد شد. بنابراین چه لزومی دارد که این لایحه را تصویب کنیم. یک آقایی در کمیسیون شوراهای مجلس بر این باور بوده که تصویب این لایحه مصلحت نظام است، اما نظر شرعی او برای من و برای ۴۶ نفر شخصیت های برجسته نظام که در مجمع تشخیص مصلحت نظام هستند حجت نیست. باید برای من صد در صد اثبات شود که چنین مسئله‌ای مصلحت نظام جمهوری اسلامی ایران است و بگویم بر مبنای مصلحت نظام اگر اقدام نکنیم، ضرر مضاعفی بر جمهوری اسلامی و ملت ایران وارد می شود. چه تعهدی وجود دارد که آنها ما را به لیست خاکستری و سیاه نبرند. آنها هر بار یک بازی با ایران در می آورند و علناً زیر چتر امریکا قرار گرفته اند. آنها در حقیقت زیر چتر تروریست و رژیم صهیونیستی هستند که به راحتی در کشور مان عملیات ترور را انجام می‌دهند و از تروریست ها حمایت می‌کنند.
کدام رئیس جمهوری در دنیا مانند ترامپ در حالی که مدعی اجرای دموکراسی و لیبرالیسم است ، با گردن کلفتی دست به ترور می زند و گستاخانه اعلام می کند که این اقدام از سوی امریکا انجام شده است، وقاحت تا چه حدی می تواند باشد؟
حالا سوال اینجاست چرا باید به این گونه افراد و در برابر آنها تعهداتی بدهیم و بعد مانند تعهدات برجامی شاهد بد عهدی آنها باشیم؟ مگر هنگام امضای برجام مجمع و سایرین از این اقدام حمایت نکردند، اما امریکایی ها و اروپایی ها زیر آن زدند. اروپایی ها در باره برجام به کدام تعهد خود عمل کردند؟ آمریکایی ها چه کردند؟
باید واقعاً فکر کنیم وقتی تعهدی به نظام در عرصه بین المللی می دهیم، مثل آنها نمی توانیم بازیگری کنیم و زیر قول خود بزنیم و خلف وعده کنیم. ایران هیچگاه در عرصه بین المللی منافقانه عمل نکرده و آنچه که می گوید عمل می کند. ما همواره به شکل صد درصدی به تعهدات خود عمل کرده ایم.
اما با سابقه بدقولی هایی که غربی ها در مقابل ما انجام داده اند چه تضمین و تعهدی دارند که به تعهدات خود پایبند باشند؟ مگر در رابطه با برجام و قرارداد الجزایر آمریکایی ها به یکی از مفاد آن عمل کردند؟ با اینکه قرارداد دو طرفه است، اما از نظر آنها همیشه ما بدهکار هستیم.
آمریکایی‌ها در رابطه با خریدهایی که ایران قبل از انقلاب از وزارت دفاع امریکا انجام داد، ۱۲ میلیارد دلار پول ایران را پس نداده است. این پول به قبل از انقلاب زمانی که بشکه نفت ۱۲ تا ۱۴ دلار بود، برمی گردد. اگر مانند آنها بهره پول حساب کنیم، با گذشت ۴۱ تا ۴۲ سال، این میزان پول چقدر می شود؟ اما آنها همچنان پول را حساب خود نگه داشته اند. یعنی نه پول ما را می دهند و نه به تعهدات نظامی خود هم عمل می کنند.
ایران بر اساس بیانیه الجزایر ۲میلیارد دلار اوراق خریداری کرده بود اما آنها پول ایران را مصادره کردند.
چگونه می توان با دولت های وحشی، قانون گریز و مستکبر کنار آمد و به آنها تضمین داد؟ آنها حتی برای منافع خود با سیاستمداران کشور خود رفتار درستی ندارند، رفتار ترامپ در کنگره و سنا در مقابل خانم پلوسی بسیار بی ادبانه بود اما او به خود اجازه داد که هرگونه که می خواهد رفتار کند. حتی جان بولتون از مخالفین سرسخت ایران و مبلغ و مدافع منافقین است نیز از عملکرد ترامپ انتقاد می کند و در مقابل وی قرار دارد.
حتی اگر ایران به آنها تعهدی هم بدهد، آنها کما فی السابق رفتار خود را ادامه می‌دهند.
باید ببینیم اگر ما به آنها تضمین دهیم چه حاصل جمهوری اسلامی ایران می‌شود و ایران چه چیزی را به دست می آورد؟
اگر آنها بخواهند به همین منوال ایران را تحریم کنند عضویت در این گروه مشکلی را برای مردم حل نمی کند. همانگونه که در مسئله انرژی هسته‌ای دیدیم اسرائیلی‌ها، پاکستانی ها هندی ها و خیلی از کشورهای دیگر عضو آژانس نیستند اما کشورهای غربی به بهانه های مختلف ایران را تحت فشار قرار می دهند.
در این میان مبنای مصلحت اندیشی که وظیفه تکلیف شرعی و تکلیف قانونی مجمع است.حقوق شرعی و قانونی ملت را رعایت کند و باید در تصمیم گیری های خود مسایل عالی کشور و مردم را در نظر بگیرد. اگر مجمع مطمئن شود، مسئله ای و تاکیدی برای مردم مان نتیجه سودآوری دارد حتماً با همه دستگاهها همراه و دستگاه‌های اجرایی را پشتیبانی می‌کنیم.
در حال حاضر دستگاه‌های اجرایی نتوانستند مجمع تشخیص مصلحت را قانع کنند و برای تصویب این مسئله به نتیجه برسند.
ما هنوز قانع نشدیم که رای ۱۰۰ درصدی بدهیم. در مورد تحفظ نیز آن را قبول نداریم. مجمع این موضوع را هنوز قبول نکرده و تاکید دارد که به سادگی تحفظی را قبول نمی کند.
مصوبه‌ای که آمریکایی‌ها در ۱۹۶۷ دارند نیز، خود اجرا نمی کنند و ما نیز معتقدیم که این قوانین با روح قانون
مخالف است. آنها می خواهند ایران را تحت فشار قرار دهند و تحفظ آنها اعتباری ندارد.
درباره اصرار برخی از مقامات دولتی مانند خانم جنیدی در مصاحبه های خود عنوان می دارد که غربی‌ها ما را به لیست سیاه می برند و این موضوع خسارات سنگینی و مشکلات بانکی و پولی فراوانی را برای کشور به دنبال دارد؛ چه نظری دارید ؟ برخی می‌گویند حتی گروهی برای رسیدن به هدف خود می خواهند از مقام معظم رهبری خرج کنند ؟
البته من اظهارات خانم جنیدی و بسیاری از کارشناسان را شنیده ام و آن را در مجمع مطرح، در صحبت‌های خود به این موضوع اشاره کردم. قبول داریم که تایید نشدن این لایحه مشکلاتی را برای کشور به دنبال دارد اما بخش عمده مشکلات کشور به تحریم ها باز می گردد.
در نظر داشته باشید که برخورد غربی‌ها در این مسئله برخوردی سیاسی است و آنها در حقیقت بازی آمریکا و غرب علیه ایران را دنبال می‌کنند و نیات خیر ندارند.
با وجود تمام مشکلات اسرائیل و آل سعود ، از آنها حمایت می‌کنند اما نوبت به ما که میرسد، برخورد دیگری را در پیش می‌گیرند به عنوان مثال همین دولت کانادا، تحت عنوان حقوق بشر برخوردی را با جمهوری اسلامی در پیش گرفته که به پیشنهاد منافقین و با توصیه آنها اجرا می شود. در حقیقت آنها از حقوق بشر به عنوان ابزاری برای حمایت از منافقین و سلطنت طلبان استفاده می کنند. دلشان به حال ملت ما نسوخته که برای مردم دلسوزی کنند ، بلکه به فکر منافع خودشان هستند.
حرف ما این است اگر برای ما صددرصد روشن شود و تشخیص بدهیم که مصلحت کشورایجاب می کند که این مسئله را تایید کنیم، تایید می کنیم ولی برای ما به شکل صددرصدی روشن نشده است.
برادرانی که در مجمع تشخیص مصلحت نظام تصمیم گیری می کنند، به دنبال تشخیص مصلحت و صلاح مردم هستند و باید در قیامت نیز پاسخ بگویند این لایحه هنوز از دستور مجمع خارج نشده، ممکن است بعد از یک ماه بر روی این لایحه تصمیم‌گیری کنیم.
گفته می شود که دشمنان نظام با این لوایح، هدف تحت فشار قرار دادن نهادهای انقلابی این لایحه را دنبال می کنند، نظر شما چیست؟
شکی نیست که آنها می خواهند همه نهادهای انقلابی را به هر شکل ممکن تحت فشار و تحریم قرار دهند و مجمع نیز در تصویب این لایحه این موضوع را مدنظر دارد. آنها تمام تلاش خود را می‌کنند که نهادهای انقلابی را از بین ببرند.
آنها این موضوع ثابت را در برخورد با حزب الله لبنان و حشد شعبی عراق، انصار الله یمن ، حزب الله لبنان نشان می دهند و در مورد سپاه نیز دنبال می‌کنند.
آنها ترور فیزیکی را سرلوحه کار خود قرار داده اند و جنگ روانی و تبلیغاتی را نیز در دستور کار دارند. واقعیت این است که اگر بخواهیم در برابر این مشکلات پایداری کنیم و در اقتصاد خود موفق باشیم، باید همت کرده و اقتصاد مقاومتی را که رهبر معظم انقلاب به آن اشاره و تاکید داشتند به اجرا و عمل در آوریم. با اجرای اقتصاد مقاومتی می توانیم ظرف ۱۰ تا ۲۰ سال کشور را به یکی از قویترین کشورهای منطقه در زمینه اقتصادی تبدیل کنیم، در سفری که من به ژاپن داشتم با نخست وزیر بخش خصوصی این کشور در اجلاسی صحبت کردم. وی در مورد بازسازی کشورش پس از جنگ جهانی دوم سخن گفت که در آن زمان وضعیت ژاپن از نظر اقتصادی دچار مشکل شده بود اما برای رشد اقتصادی برنامه ریزی کردیم و تلاش خود را به کار گرفتیم تا رشد اقتصادی ۸ درصدی را دنبال کنیم در مورد کره نیز شرایط به همین منوال است.
نباید امیدی به پول های بلوکه شده یا خرید نفت از سوی غربی ها داشته باشیم باید رشد اقتصادی خود را با برنامه ریزی به دست بیاوریم که مهمترین بخش آن افزایش بهره وری است.
ما باید بهره وری خود را ارتقا بخشیم معنا ندارد که ما ۵۰۰ تا ۶۰۰ میلیون مترمکعب گاز هر شب در کشور مصرف کنیم و یا ۶۰ و ۷۰ هزار مگاوات برق مصرف کنیم .
سرمایه ها باید به کار و تولید به معنای واقعی تبدیل شود، می توانیم آنها را در بخش کشاورزی صنعت و دیگر بخش‌های مولد به کار گیریم. منتها باید کمربند هایمان را محکم تر کنیم. کشور نیازمند تلاش بیشتری است و نباید تنها تکیه ما به فروش نفت باشد. من نمی‌گویم که نفروشیم می‌گویم اسیر و وابسته به فروش نفت نباشیم. باید دستگاه حکومتی و دولت را جمع و جور و کوچک کنیم و کارایی و بهره‌وری آن را افزایش دهیم. ما نیازمند نیروی انسانی کارآمد و فعال و پرتحرک هستیم .
اگر نگاهی به کشورهای پیشرفته اقتصادی بیندازیم می‌بینیم که نیروی انسانی آنها تنبل و ناکارآمد نیست چرا که در غیر این صورت آنها نمی‌توانستند کار خود را پیش ببرند. مردم کشور ما باید با مجاهدت از این چالش ها عبور کنند.
نظر شما در مورد مخالفت بخشی از افکار عمومی با قبولی لایحه چیست؟ مردم می‌گویند در حال حاضر ۳۹ بند از چهل و دو بند اف ای تی اف اجرا شده است اما آنها هیچ اقدام مثبتی برای ایران انجام ندادند.
من امیدی به کشورهای غربی ندارم، عملکرد آنها در ۴۰ سال گذشته نشان می‌دهد که قابل اعتماد نیستند، این موضوع نه تنها به ۴۰ سال گذشته و قبل از انقلاب بلکه به ۲۰۰ سال گذشته تاریخ کشورمان برمی‌گردد.
نویسنده: کتایون مافی
