در طول ۴۱ سال عمر انقلاب اسلامی تاکنون، هیچیک از روسای جمهور ایالات متحده با ایران نتوانستند کنار بیایند و سیاست های خصمانه در هر دوره از آمریکا با روسای جمهور دموکرات و جمهوری خواه علیه ایران اعمال شده است.
از زمان ریاست جمهوری جیمی کارتر تا ریاست جمهوری دونالد ترامپ که قرار است پنجاه و نهمین انتخابات ریاست جمهوری این کشور در ۱۳ آبان ماه سال جاری برگزار شود، نمی توان یک نمونه پیدا کرد که در بخشی از این ۴۱ سال، یک رئیس جمهور در ایالات متحده سیاست کاهش تنش با ایران را در پیش گرفته باشد و بخواهد دست از دشمنی با جمهوری اسلامی ایران بردارد.
روسای جمهوری آمریکا از جیمی کارتر، رونالد ریگان، جورج هربرت واکر بوش، بیل کلینتون، جورج بوش پسر، باراک اوباما و اکنون نیز دونالد ترامپ که در دوران انقلاب اسلامی رئیس جمهور آمریکا بودهاند، هر یک به نوعی دست به توطئه، دسیسه، برنامه ریزی برای براندازی نظام جمهوری اسلامی و تهدید تحریم عیله ایران زده اند. پس تفاوتی میان هیچیک از این روئسای جمهوری که در این ۴۱ سال در آمریکا بر سر کار آمده اند و رفته اند، در تضاد و تقابل و دشمنی با ایران وجود ندارد و تنها روش ها است که تغییر می کند.
پس از پایان دوران ریاست جمهوری باراک اوباما رئیس جمهور پیشین آمریکا و برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در این کشور، برخی ذوق زده شده بودند که اگر هیلاری کلینتون در رقابت های انتخاباتی پیروز شود به نفع ایران است و حتی پیش بینی می کردند که او انتخاب خواهد شد و در رسانه های خود پیش از اعلام نتایح پیروزی کلینتون را اعلام کردند.
این خوش بینی ها از انختخابات ریاست جمهوری آمریکا نشان دهنده ضعف در قوه تحلیل و محاسبات است که برخی دچار آن هستند و همین برداشت ها است که در روند دیپلماسی کشو رهم مشکلاتی را ایجاد می کند. باید به این باور واقعی رسید که رئیس جمهور در آمریکا چه از طیف جمهوری خواه باشد یا طیف دموکرات تفاوتی با سیاست هایی اعمالی علیه جمهوری اسلامی ایران ندارد و تنها نوع روش ها است که تغییر می کند.
اکنون نیز به نظر می رسد با توجه به نزدیک بودن انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا، فضایی که در چهار سال پیش از این در زمان انتخابات ریاست جمهوری این کشور در رقابت میان ترامپ و کلینتون وجود داشت، شکل گرفته و تصور بر این است که اگر جو بایدن که معاون اوباما بوده است، در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شود، شرایط برای ایران نیز تغییر خواهد کرد. اما نمی توان به این نکته بی توجه بود که اکنون در آمریکا فضایی شکل گرفته که هر یک از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده، سعی دارند ایران را برگ برنده خود در انتخابات بدانند و از این برگ برنده استفاده کنند. دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا بارها در سخنانش حتی در میتینگ های انتخاباتی از ایرن سخن گفته و اعلام کرده است که خواهان یک توافق بهتر از برجام است و حتی بارها تدکید کرده که خواستار مذاکره برای پایان دادن به دشمنی ها است، جو بایدن نیز چنین سیاستی دارد اما با این تفاوت که در میتینگ ها و سخنان انتخاباتی خود سعی کرده است به تندی علیه ایران سخن نگوید.
جمهوری اسلامی ایران تا این اندازه در آمریکا و در واقع در جهان اهمیت پیدا کرده است که نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری در این کشور، سعی دارند از آن برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری بهره ببرند و پیروز شوند.
از رفتارهای نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به این نتیجه می توان رسید که جمهوری اسلامی ایران از جایگاه مهمی در منطقه و دنیا برخوردار است به همین خاطر سعی دارند تا هر گونه شده با ایران به نتیجه برسند چرا که برای افکار عمومی آمریکا این اتفاق مهم است.
اما در این میان سیاست ایران در قبال رفتارهای انتخاباتی در آمریکا چگونه باید باشد؟
قدر مسلم، جمهوری اسلامی باید نسبت به تغییر افراد در آمریکا بی تفاوت باشد، چرا که بر این اصل باید باور داشته باشد که «سگ زرد برادر شغال است» و باور هم دارد البته هستند افرادی که دل در گرو رابطه با آمریکا دارند و اعتقاد دارند مشکلات کشور با پایان خصومت میان دو کشور حل می شود. اما نظام جمهوری اسلامی و البته اکثیرت مردم ایران چنین باوری ندارند و تجربه توافق هسته ای خود شاهدی است برای آن که ثابت کند نمی توان به آمریکا اعتماد کرد و جمهوری خواه و دمورات نیز تفاوتی با هم ندارند.
نویسنده: محمد صفری
