حامد سعيدي راد:
بحث حجاب وپوشیدگی شاید از دید معمول و رایج هیچ ارتباطی به ستون اندیشه نداشته باشد اما زمانی که به حجاب از نظرگاه یک پدیده تاریخی که متضمن هویت و شخصیت فرهنگی ما بوده است و امروز در معرض خطر قرار گرفته است نگاه شود شاید چندان هم بی ربط نباشد.حجاب برای ما جدای از بحث اعتقادی و دینی،یک هویت است همانطور که برهنگی برای قبایل بدوی غرب آفریقا یک هویت است،نه می توان رهایش کرد به حال خودش و بی تفاوت بود ونه برخورد های ضرب العجلی و عجولانه در طرد و یا جذبش اثر دارد،حجاب امضای ما است امضایی که امروز شدیدا در معرض جعل و قلب قرار گرفته است،نمونه پنجاه ساله تلاش پهلوی بر سر ما فریاد می کشد که حجاب جبرپذیر نیست چه بخواهی از سر برداری و چه بخواهی بر سر بکشی.حجاب یک پدیده کاملا فرهنگی است و اوج خیانت به یک پدیده فرهنگی رفتار امنیتی و پلیسی با آن است،و رفتار امنیتی با یک پدیده فرهنگی در ایران امروز حاصل یک سوء تفاهم بزرگ است،سوء تفاهمی که متاسفانه هنوز برطرف نشده است و روز به روز مبحث حجاب را بیشتر به التهاب و انفجار می‌کشاند.شکاف سنت و مدرنیته در ایران امروز به حد کافی عمیق و عظیم هست،نیمی از جامعه ما پا در گل سنت دارد و نیمی دیگر با کفش سربی مدرنیسم تقلا می کند تا خود را برهاند از رکود و در جا زدن. این یک سوء تفاهم است که حجاب در معرض خدشه را با امنیت در معرض خدشه مقایسه کنیم و فرد بی حجاب را با اوباش و اشرار اشتباه بگیریم،اولی فرزند مدیریت فرهنگی غلط خودمان است و دومی یک ناهنجاری و این روا نیست که فرزند ناقص الخلقه خود را که خودمان در بیماریش تاثیر مستقیم داشتیم طرد و نهی کنیم و یا با زور برانیمش. انقلاب ما یک انقلاب کاملا نرم بود مبتنی بر نوار کاست و سخنرانی و گفتمان،اگر بخواهد برسد به آنجایی که پدران ما برایش انقلاب کردند باید نرم باقی بماند اما این بار مبتنی بر تلوزیون و سینما و اینترنت.انقلاب ما با فشار حجاب را بدل به قانون نکرد ، همه چیز حاصل یک رفراندوم سراسری بود،پس با فشار هم نباید و نمی تواند حجاب را حفظ کند،
خیابان های ایران اسلامی ما در کمال تاسف شده است صحنه جنگ بی حجابی و بی‌بند‌و‌باری با پلیس های نیروی انتظامی،حجاب پرچم اسلام و انقلاب است و بی بندو باری پرچم دشمنان دین و انقلاب اما پلیس به تنهايي حریف این میدان نیست. حریف پرچم دشمنان انقلاب، بیرق انقلابیان دوست است. نیروی امنیتی توش توانی دارد و قدر و قدرتی،خیابان ها را اگر وابگذاریم به پليس، خانه های شهر هزارتوی تهران را باید به ماهواره و کذا و کذا وابگذاریم و وای از آن روز که سبک زندگی ما را کذا ها و کذاها بسازند.ما هنوز هم دلمان به آنانی خوش است که مشکل ما را مدل موی جوانانمان نمی دانند و دردآشنایند به درد جوانانی که شاید زلف پریش و شلوار جین ریش داشته باشند اما مسلمانند و هموطن و می شنوند سخنی را که نه از در تکفیر و طرد که از در استدلال درآمده باشد و از چشمه استغنا سیراب باشد.ما هنوزهم باور داریم که می شود و می توان همه چیز را جبران نکرد،نه به مدل فست فودی و با نهایت سرعت که با متانت و شکیبایی،ما هنوز هم باور داریم که می توان تهران را با همه خیابانهایش، کوچه به کوچه نجات داد .وجلو نشست نه دست در دامن ون های گشت ارشاد و امنیت اخلاقی و پلیس لباس سبز که با تبلیغ و توجیه،و آن هنگام است که دیگر نه نیروی انتظامی ما مجبور به عملیات راپل بر بام های شهر تهران می شود و نه خیابان های ما می شود نسخه بدل خیابان های آن ور آّبی آن هم با فضاحت و وقاحتی چند برابر .
