دختر رخشان بنیاعتماد و جهانگیر کوثری یعنی همان سرکار خانم باران کوثری با حضور در مراسم انتخاباتی حسن روحانی به موضوعات عجیبی اشاره کردند که فقط در عطاری غضفرالسلطنه میتوان آنرا پیدا کرد. مظلوم نمایی عجیبی در صورت و صدایشان موج میزد و با شگردهایی که مختص بازیگران حرفهای درجه یک است برای تهییج بینندگان فرمودند که ایشان در دولت دهم ممنوعالکار شدند؛ به دلیل اینکه چند سوال پرسیدند و نقدی به دولت قبل داشتند.
نخستین سوالی که مطرح است این است «باران کوثری» در چه بازه زمانی ممنوع الکار شدند؟
شاید مردم یک نکته را ندانند که در دولت قبل افرادی وابسته به سازمان سینمایی شمقدری کارشان در دوران اغتشاشات خیابانی سال ۱۳۸۸ این بود هنرمندانی که در شورشهای آن سال حضور داشتند و توسط نیروهای پلیس دستگیر شدند را آزاد کنند. اولا سوال کردن با حضور در اغتشاشات خیابانی دو گزینه بسیار متفاوت است و اگر نخواهیم تاریخ را تحریف کنیم بسیاری از بانوان محترم سینمای ایران در اغتشاشات سال ۸۸ توسط نیروی پلیس دستگیر شدند و اتفاقا با پیگیری سازمان سینمایی دولت دهم و نهاد صنفی خانه سینما از بازداشتگاه آزاد شدند.
اما نکته این است که سوالکنندگان اشتباهی وارد جمع اغتشاشگران شدند و نیروهای پلیس امنیت هم در آن فضای بحرانی که نمیتوانستند فلان بانوی بازیگر که چهرهاش را در پشت نقاب سبز پنهان کرده، شناسایی کند و او را دستگیر نکنند. القصه ... باید یک نکته را روشن کرد که اغتشاش با سوال بسیار متفاوت است!
اما همین دوست بازیگر سوالکننده (شورشی سابق) به محض اینکه توسط نیروهای پلیس شناسایی میشدند خیلی محترمانه با خانوادههایشان یا مسئولان سازمان سینمایی با مدیران خانه سینما تماس گرفته میشد و به سرعت از بازداشتگاه آزاد میشدند تا دوباره به جمع سوالکنندگان (همان اغتشاشگران) بازگردند.
خانم بازیگر به محض آزادی از بازداشتگاه در کمتر از ۳ ساعت راهی لوکیشن فیلمبرداری میشد و همان سال بانوی سوالکننده دو فیلم سینمایی در سال ۱۳۸۸ بازی کردند که این دو فیلم در بخش رقابتی بیست و هشتمین جشنواره حضور داشت. حضور مکرر در جمع سوالکنندگان و پذیرایی چند ساعته توسط پلیس و آزادی بیقید و شرط سریع توسط خانه سینما یا سازمان سینمایی وقت و حضور پیاپی در چندین فیلم سینمایی را چگونه میشود ممنوعیت تلقی کرد؟!
نکته جالب این است که بانوی شعاردهنده در جمع هواداران روحانی فراموش کرده است که در سال ۱۳۸۹ در لطفا مزاحم نشوید، قصه پریا، من مادر هستم، اسب حیوان نجیبی است حضور پیدا میکند و در دومین سال استقرار دولت دهم در لیست پرکارترین بازیگران زن سینمای ایران در سال ۱۳۸۹ قرار میگیرد. اما باران کوثری در سال بعد با وجود حضور متعدد در جمع سوالکنندگان خیابانی، بیشترین فیلم ممکن را بازی میکند.
مگر احمدینژاد اصولگرا بود که امروز قالیباف و رئیسی با ایشان مقایسه میشوند و چرخ روزگار چرا اینقدر معکوس میچرخد که امنیتیترین فرد در مقام ریاست، به عنوان سمبل وحدت اصلاحطلبان شناخته میشود؟
البته باید به این نکته اشاره کنم طرفداری از روحانی و حمایت از چند زندانی سیاسی ژست است. پشت صحنه سینمای پس از سال ۱۳۸۸ عجیب و غریب شده است، هرکه اپوزیسون بوده محبوبتر است و در محافل سینمایی بیشتر او را تحویل میگیرند. اگر روحانی برنده شد، ژست بیشتری میگیرند اگر یک چهره اصولگرا بر سر کار آمد رانت بیشتری دریافت میکنند. به عبارت دیگر حضور هنرمندان در همایشهای حمایت از روحانی، بازی کاملا برد برد است.
اما مستقل از این شوهای سیاسی برای کار بیشتر در سینما، سوال این است که چرا در حوزه فرهنگی، در هیاهوی انتخابی، اصولگرایان مورد هجمه قرار میگیرند؟
مگر موسسه تصویر شهر که زیر نظر آقای قالیباف است بیشترین سهم را در تولیدات مهم سینمایی طی سالهای گذشته نداشته است؟ مگر قالیباف بیشترین سالن سینما و تئاتر را در این شهر نساخته است و از قضا بهترین جشنواره سینمایی در هزاران جشنواره برگزار شده ، جشنواره فیلم شهر نیست؟ مگر قالیباف در دوران جدال خانه سینما با سازمان سینمایی، زمانی که بودجه خانه سینما قطع شده بود، بیشترین حمایت مالی را از خانه سینما نکرد؟! در سالهای ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۱ بیشترین الطاف مالی توسط موسسه تصویر شهر به واسطه حضور مدیر با لیاقتی مثل ابراهیم داروغهزاده نصیب هنرمندان میشد.
نکته مهم این است که هنرمندان مردم را از لولویی میترسانند که هرگز وجود ندارد، اتفاقا در دوران اصولگرایان خطوط قرمزی که مدنظر هنرمندان است کمتر خواهد شد. هنرمندان و سینماگران امروز شاهد هستند که بیشترین اعمال سانسور به مثابه دهه شصت، در مورد آثار سینمایی، در دوران روحانی مچکریم، اعمال میشود. ضمن اینکه چهرهای نظیر ابراهیم رئیسی در نخستین برنامه تلویزیونیاش اذعان کرد که سینما را باید سینماگران اداره کنند، یعنی مثل همیشه میرکریمی و عسگرپور و منوچهر محمدی. پس اگر یکی از چهرههای اصولگرا برنده انتخابات شود، اتفاق خاصی در حوزه ممیزی و سانسور و اداره خانه سینما نخواهد افتاد.(مشرق)