فهرستی از «خباثت»‌های ۴۰ ساله‌ فرانسه علیه ملت ایران

اخیرا در یک سخنرانی گفته‌اید «فرانسوی‌ها در مواجهه با انقلاب اسلامی خبیث‌تر عمل کرده‌اند» که عکس‌العمل‌هایی را برانگیخته است.
سم‌الله الرحمن الرحیم. اولا من گفته‌ام "خبیث‌تر" و این به آن معناست که همه دولت‌های غربی خبیثانه عمل کردند و دولت فرانسه بدتر از آن‌ها. 

علت این ادعا چیست؟
در سخت‌ترین شرایطی که شرق و غرب، دولت نوپای جمهوری اسلامی را تحت فشار جنگی قرار داده بودند و حتی ما را از خرید سیم خاردار محروم کرده بودند، دولت فرانسه ۴ فروند هواپیمای استراتژیک سوپر اتاندارد خود را برای نابودی بنادر نفتی ایران در اختیار صدام گذاشت و پس از هدف قرار دادن یک فروند از آن‌ها توسط خلبانان مظلوم ما، آن‌ها را پس گرفت ولی به جای آن، فرانسه ۹۲ فروند F۱ در اختیار رژیم بعث عراق گذاشت که قدرت رو به اضمحلال نیروی هوایی عراق را بازسازی کرد.
شما خود شاهد بودید که در جریان مذاکرات هسته‌ای، وزیر امور خارجه فرانسه، فابیوس چقدر علیه ایران فعالیت کرد و ایران را تهدید می‌کرد. 
دولت فرانسه در بدترین شرایطی که تروریست‌های منافق مردم ایران و مسئولین نظام را قتل‌عام می‌کردند، رهبر آنها و کادر رهبری آنها را در فرانسه پناه داده بود و عملیات از آنجا در کف خیابان‌های تهران اجرا می‌شد و اکنون نیز محل تجمع تروریست‌های آدمکش علیه مردم ایران است. آیا کدام کشور از خودش این همه خباثت نشان داده است؟ 

با همه این جنایت‌ها، عده‌ای معتقدند که همین فرانسه میزبان امام خمینی(ره) بود و از فرانسه امام(ره) توانستند رژیم شاهنشاهی را سرنگون کنند. نظر شما در این‌باره چیست؟
اولا نباید مبارزات حضرت امام خمینی(ره) را به همین چهار ماهه در فرانسه محدود کرد؛ ثانیا مگر میزبانی دولت بعث عراق از امام خمینی(ره) در طول ۱۴ سال تبعید امام(ره)، موجب تطهیر جنایات رژیم بعث در جنگ تحمیلی ۸ ساله می‌شود؟
به علاوه وقتی به منابع مراجعه می‌کنیم این میهمانی خواست دولت فرانسه نبوده است، بلکه قدرت امام(ره) و وحشت رژیم پهلوی از آن قدرت متکی بر قدرت لایزال الهی بوده است. دولت فرانسه چند بار تصمیم گرفت که یا از فعالیت‌های سیاسی امام خمینی(ره) ممانعت به عمل آورد یا امام خمینی(ره) را مجبور به ترک فرانسه کند.
اما هر بار با عکس‌العمل شدید امام خمینی و مردم ایران مواجه شد. شما اگر به روزنامه‌های ۱۷ و ۱۸ مهر ۵۷ مراجعه کنید کاملا این اخبار منعکس شده است که دولت فرانسه توسط وزارت کشور به امام(ره) ابلاغ کرده است که حق فعالیت سیاسی را ندارند. حتی خبرگزاری فرانسه رسما اعلام کرد در ۱۵ مهر دو مقام فرانسوی فرستاده کاخ الیزه به اطلاع آیت‌الله رسانده‌اند که باید از اقدام سیاسی خودداری کند ولی امام(ره) زیر بار تعهد نرفته‌اند و گفتند اگر لازم باشد شروع به سفر می‌کنند و از این فرودگاه به آن فرودگاه خواسته‌های خود را اعلام خواهند کرد. مردم ایران نیز وقتی از این اخبار مطلع شدند جلوی سفارت فرانسه تجمع کردند و عکس‌العمل نشان دادند.
شاه هم به دولت فرانسه موافقت خود را برای جلوگیری از اخراج امام(ره) اعلام کرد چون شاه از به جوش آمدن خون مردم می‌ترسید. با این حال مجددا کاخ الیزه "کلود شایه" را نزد امام(ره) فرستاد تا به ایشان اخطار کند که امام(ره) رسما اعلام کردند اگر شما ناراحت هستید ما به جای دیگر منتقل می‌شویم.
باز هم دولت فرانسه "کنت الکساندر دومارانش" را نزد شاه فرستاد تا در مورد امام(ره) کسب تکلیف کند؛ شاه گفت اگر آیت‌الله به سوریه یا لیبی بروند خطرناک‌تر است، بهتر است در فرانسه بماند و تحت کنترل و فشار دولت فرانسه باشد.
حتی ژیسکاردستن در کنفرانس گوادلوپ اصرار داشت سران چهار قدرت صنعتی از شاه در مقابل آیت‌الله خمینی حمایت کنند. بنابراین دولت فرانسه اگر امام(ره) را تحمل کرد، بر او تحمیل شد، نه اینکه انتخاب حقوق بشری و ارزش آزادی وی را به چنین انتخابی واداشت.