?>?> غفلت از سینمای کودک و هزاران اما | سیاست روز
شنبه ۲۸ آبان ۱۳۹۰ - ۱۸:۵۱
کد مطلب : 69527

غفلت از سینمای کودک و هزاران اما

بدون شک اثرگذارترین روش برای بیان مفاهیم بلند اخلاقی و اجتماعی و هدایت جامعه به سمت و سوی پویایی و تعالی، بهره مندی از...

بدون شک اثرگذارترین روش برای بیان مفاهیم بلند اخلاقی و اجتماعی و هدایت جامعه به سمت و سوی پویایی و تعالی، بهره مندی از زبان هنر است. اساسا هنر لازمه مانایی و جاودانگی هر اثری است و در میان هنرهای مختلف نیز سینما جایگاه بی بدیلی در بیان مناسبات اجتماعی و اخلاقی جامعه دارد.
از سوی دیگر در میان مقاطع مختلف زندگی، اگر چه که از هیچ مقطعی نمی‌توان صرف نظر نمود و بی مبالات در نظر نگرفت، اما دوران کودکی و نوجوانی خصوصیات منحصر به فردی دارد که قابل قیاس یا سایر مقاطع زندگی نیست. دوران کودکی، دقیقا ایامی است که خمیر مایه وجود هر انسانی ساخته می‌شود و در همین زمان است که هر فردی آینده خوب یا بدش ساخته می شود.
به راستی در کشور ما وضعیت سینمای کودک که قرار است بار پرورش راهبردی کودکان را بر دوش کشد چگونه است؟
نگاهی به وضعیت اکران، مخاطب و گیشه آثار سینمای کودک حاکی از آن است که این گونه از فیلم ها متاسفانه در شرایطی که جامعه مسئولیت خویش را در برابر اساس سینما هم به خوبی ایفا نکرده، وضعیتی اسف بار و به واقع بحرانی دارد. اما با این وجود برخی فعالیت ها از جمله جشنواره فیلم کودک که عنوان بین المللی را هم بر دوش می کشد، قراراست از جمله راهکارهای بسط و تعمیق جایگاه سینمای کودک در کشور باشد. اینکه آیا به راستی جشنواره بیست‌و پنج ساله فیلم کودک تا چه میزان توانسته است مطالبه جامعه از این جشنواره جهت تاثیرگذاری بر وضعیت سینمای کودک را در سینمای ایران محقق سازد، مطلبی است که در آینده به آن خواهیم پرداخت. اما امسال آنچنان که از قراین برمی آید مسئولان امر بر آن شده اند تا با پررنگ تر کردن این جشنواره در شکل مسیری رو به رشد را برای این مراسم متصور شوند.
بسیاری از کارشناسان و دست اندرکاران، معتقدند سینمای کودک در شرایطی در بحران به سر می برد که وضعیت اکران بسیاری از فیلم های ساخته شده در این موضوع، در هاله ای از ابهام به سر می برد. بله وضعیت نابسامان اکران یکی از جدی ترین معضلات پیش روی عمومیت سینمای کودک در کشور می باشد. اما پیش از آن باید این نکته را كه اتفاقا خیلی هم بیان نمی شود مطرح کرد که به نظر نگارنده اصل دلیل انفعال و کرختی سینمای کودک را باید در عدم وجود شناخت دقیق فعالان حوزه سینمای کودک از مطالبات کودک امروز جامعه ایرانی جستجو نمود. اساسا باید اصل مطابقت عرضه با تقاضا را بپذیریم. آری اگر محصول عرضه شده منطبق بر تقاضای جامعه مخاطب باشد، بدون شک جامعه کودکان و نوجوانان ایرانی آنقدر ظرفیت دارد که به راحتی فروش فیلم های مورد پذیرشش را به ارقام میلیاردی برساند. نمونه های این ادعا را می توان در فروش فیلم های کودک و حتی غیر کودک به راحتی احصا نمود.
برای جامعه ایرانی که ده ها میلیون کودک و نوجوان دارد حضور یک دهم از این جمعیت با اولیائشان در سینماهای کشور می تواند چرخ ناچرخ سینما را به خوبی به گردش اندازد.
از همین رو توصیه می شود همه عوامل تولید به خصوص فیلم نامه نویسان و کارگردانان از این نکته غفلت نکنند که کودکان ایرانی، کودکانی بسیار باهوشند که به خوبی سره را از ناسره تمیز می دهند و اگر پای فیلم طنز می نشینند طنز را از ادای طنز به خوبی تشخیص می دهند و بلاهت و هزل را پس می زنند و طنز پاک و بی آلایش را درمی یابند.
همچنین اگر قراراست پای داستانی دراماتیزه شده بنشینند خود به خوبی در نقش نویسنده و کارگردان می نشینند و پیش از پایان فیلم پایان مناسب برای فیلم را بداهه می گویند. از همین رو باید و شاید که در کنار عواملی از جمله درک صحیح و رفع مشکلات سخت افزاری و نرم افزاری سینمای کودک که به جهت وظایف هدایتی و نظارتی برعهده مسئولان است، عوامل فیلم باید فیلمی بسازند که با چربیدن تقاضا بر عرضه، آب مجرای خویش را بیاید و کودکان به شوق دیدنش درب سالن های نمایش را از پاشنه بکنند و دامن مسئولان اهمال‌گر و ناتوان رابا دستهای کودکانه شان، آنقدر بگیرند و رها نکنند تا بدین وسیله و به اصطلاح با فشار از پایین و چانه زنی از بالا، سینمای کودک در مدار واقعی خود بیفتد.

مولف : ايرج فتح الهي
https://siasatrooz.ir/vdciywaq.t1a3r2bcct.html
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی