از اتفاقات اخیر شروع کنید با وجود پیروزیهایی که در دادگاه لاهه بدست آوردهایم به جای اجرای رایهای دادگاه، آمریکا اقدام به اعمال تحریمهای جدید علیه ایران کرده است و گفته است که همه چیز به دوران قبل از برجام باز میگردد...
بله اما البته تحریمهای فراتر از آن تحریمهای قبلی را عنوان کرده است آمریکا نه تنها تحریمهایی که بر اساس برجام باید حذف میکرد اجرا نکرده بلکه تحریمهای جدیدتری نیز اعمال کرده است.
خب پس در این میان تا چه میزان میتوان روی وعدههای اروپاییها حساب باز کرد و رأی دادگاههای بین المللی مانند لاهه تا چه میزان میتواند راهکار مقابله با آمریکا و تحریمها باشد؟
این که طبیعی است، آمریکا حتی قطعنامههای شورای امنیت را اجرا نمیکند، همان موقع هم رئیس جمهور سابق امریکا بوش اعلام کرد که اجازه نمیدهد منافع کشورش دستخوش تصمیمات شورای امنیت شود. حتی آمریکا پس از ۱۱ سپتامبر هم حاضر به اجرای قطعنامههای سازمان ملل نشد و به صورت یک جانبه عمل کرد. آمریکا حتی دادگاهها و قوانین خود را برتر از قوانین جهانی میداند و رأی موقتی هم که دادگاه لاهه صادر کرده بر این اساس بوده که امریکا فعلا اقدامی برای تحریمها صورت ندهد، اما میبینیم امریکا بهایی به آن نداده و حتی اعلام کرده از پیمان مودت میان ایران و آمریکا خارج خواهد شد. لذا از نظر آمریکا هیچ کدام از این ابزارها بازدارنده نیست.
خب بر چه اساس وارد شکایت از این کشور شدیم؟ فقط برای تحریک افکار عمومی جهان؟
ببینید، واقعیت این است که ما هم فکر نمیکردیم که آمریکا پایبند به رأی دادگاه لاهه یا هر سازمان و نهاد بین المللی دیگری باشد. لذا میبینیم تحریم هایی را که به گفته خودشان در تاریخ سابقه نداشته علیه ایران وضع کردهاند اما در حوزه اجرا چون اختلافاتی میان امریکا و اروپا پیش آمده رهبران اروپا از جمله انگلیس و آلمان از اجرای تحریمهای ضد ایرانی ابراز عدم رضایت کردهاند و از قبل هم اعلام کرده بودند که یک سوم نفت ایران را خریداری میکنند، اما شرکتهای بزرگ همچون خودرو سازی و توتال اعلام کردند که به رغم امضای قرار داد با ایران دیگر به این قراردادها پایبند نیستند، در این میان اروپا اعلام کرد برای مقابله با تحریمهای مضاعف نهاد مالی درست میکند که تعاملی با آمریکا نداشته باشد که آن هم با اما و اگرهای بسیاری همراه شده و در نهایت نیز اعلام کردند که به شرکتهای کوچک توصیه میکنند که با ایران همکاری داشته باشند.
خب نگفتید چرا شکایت کردیم؟
در مجموع یک دیدگاه این است که اروپا مواضعی اتخاذ کند که تا حدودی فشارهای امریکا را تعدیل کند ولی تاکنون تصمیم جدی و قاطعی اعلام نکردهاند و این معافیت نفتی که امریکا به برخی از کشورها مانند هند، چین، ژاپن، کره جنوبی ، تایوان، ترکیه ، یونان و ایتالیا اعلام کرده در حالی است که پیش از این نیز برخی از این کشورها مانند هند، چین و روسیه گفته بودند که به رغم پایبندی به تحریمهای شورای امنیت حاضر به اجرای تحریمهای ثانویه نیستند. در این میان کشورهایی که بیشترین استفاده را بردهاند کشورهایی مانند چین و هند بوده اند چنانکه وزیر انرژی هند اعلام کرده که در ازای نفتی که از ایران گرفتهایم با ارز روپیه کالا به ایران داده ایم و از این راه ۵ میلیارد دلار سود بردهایم و امیدواریم این رقم تا ۹ میلیارد دلار ارتقا پیدا کند. در همین حال بانک هند نیز اعلام کرده است که پایبند تحریمها نخواهد بود و به نظرم در ۶ ماه دوره معافیت هند همان رویه گذشته یعنی معامله با روپیه و دادن کالا را در قبال ایران اجرا خواهد کرد. همین رویه را نیز چین همچنان ادامه خواهد داد و در ازای «یوان» و کالا با ایران ارتباط خواهد داشت در این میان این را باید در نظر داشت که وقتی معاملات در قالب کالایی به جای دادن ارز باشد کشورها قیمت کالاهای خود را چند برابر خواهند کرد تا درآمد بیشتری کسب کنند در حالی که این رویه نیازهای ارزی ایران را نیز تأمین نخواهد کرد.
کره جنوبی و ژاپن و ترکیه و یونان چه؟ آیا اینها هم همین رفتار را با ایران دارند؟
در باب رفتار کره جنوبی و ژاپن نمیدانم دقیقا آنها چه رفتاری خواهند داشت، چرا که آنها در گذشته کاملاً پایبند تحریمها بوده اند امیدواریم که آنها رویه چین و هند را در ازای نفت خریداری شده از ایران در پیش نگیرند.
در این میان ترکیه نیز در حالی که امریکا تحریمهای خود را در بخشهای هوایی مانند ایران ایر و هما و ۶۵ شرکت زیر مجموعه و کشتیرانی اعمال و حتی کشتی سانچی که سال گذشته غرق شده و برخی افرادی که بازنشست شدهاند و سمتی ندارند در لیست تحریمها قرار داده، رفتارهای قابل تأملی دارد چنانکه در مورد سوخت هواپیما که یک مقوله انسانی و حقوق بشری است، دیدیم که چه رفتاری صورت داده است. در مورد یونان هم که هنوز مشخص نیست چه رفتاری صورت دهد بر همین اساس است که میگویم در مورد برخی از این کشورهای معاف شده از تحریم نفتی اما و اگرهایی وجود دارد و به نظر میرسد آن خوشحالی که از مراوده با این کشورها باید وجود داشته باشد وجود نخواهد داشت.
به نظرم آنچه مهم است آنکه باید دید دولت که از وضع تحریمها از قبل آگاه بوده چه اقدامات پیشگیرانهای در قبال آن صورت داده است که آن هم چنانکه افکار عمومی آگاهند چنان اطلاعات دلخوشکنندهای برای مقابله با تحریمها نداده است و توجه به تأمین نیازهای معیشتی مردم و مقابله با آسیبهای اجتماعی که البته جای خود دارند.
خب چرا دولت نمیتواند انتظارها را برآورده...
به هر حال دولت از قبل با اعمال تحریمها آگاه بوده و لذا انتظار میرود که اقدامات و تدابیر لازم برای مقابله با تحریمها داشته باشد اما حداقل ما که حاشیهنشین هستیم خبری در این زمینه نشنیدهایم که دلخوش کن باشد، شاید شما رسانهایها که در متن اخبار هستید شنیدههایی در این زمینه داشته باشید.
شاید با روسیه بخواهد تعاملات جدید داشته باشد؟
اما روسیه هم هر چند