کنفرانس امنیتی مونیخ امسال برای پنجاه و ششمین طی روزهای اخیر با عنوان بررسی مشکلات امنیتی جهان و رسیدن به راهکاری واحد برای مقابله با آنها برگزار می‌شود. هر چند که مقامات ارشد بسیاری از کشورها در این نشست حضور دارند و ادعای نشست نیز رسیدن به راهکار واحد و منسجم علیه تهدیدات است اما همچنان ابهاماتی در باب اهداف واقعی و نتایج این نشست مطرح است. نگاهی بر روند برگزاری این نشست تا به امروز بیانگر چند نکته مهم است. نخست آنکه این نشست هیچ گونه ضمانه اجرایی برای مسائل و مشکلات مطرح شده ندارد و صرفا در چارچوب یک گردهمایی و بیان نظرات است و لذا در نهایت نیز نتوانسته کارکردی برای صلح و امنیت جهان داشته باشد. دوم آنکه یک اصل مهم و اساسی مطرح است و آن این سوال است که ریشه و محور بحران‌ها امنیتی جهان کجاست؟ آنچه در ظاهر مطرح می‌شود آن است که منطقه غرب آسیا و قاره آفریقا کانون بحران‌های جهان هستند که به وضوح می‌توان دامنه جنگ،آوارگی، فقر، بحران‌های اقتصادی و سیاسی و فرهنگی را در آنها مشاهده کرد.
این حقیقت تلخ در حالی وجود دارد که نگاهی ریشه‌ای به همین وضعیت نشان می‌دهد که بخش محدودی از این بحران‌ها برگرفته از وضعیت درونی این مناطق است بلکه بخش عمده‌ای از آن یا ناشی از تحرکات سلطه‌گرایانه یک جانبه قدرت‌هایی همچون آمریکاست و یا برگرفته از عرصه رقابت میان قدرت‌های جهانی است. قدرت‌هایی که بقا و ثروت اندوزی خود را در بحران‌سازی و نابودی سایر نقاط جهان می‌بینند. بر این اساس می‌توان گفت که بانیان نشست‌هایی همچون نشست مونیج، تشکیل دهندگان ائتلاف‌هایی همچون ائتلاف ضد داعش با محوریت آمریکا، خود کانون بحران‌سازی در جهان هستند.
ائتلاف به اصطلاح مبارزه با تروریسم با محوریت آمریکا، برخی بزرگان اروپا در حالی به اذعان خودشان ایجاد کننده القاعده و داعش و گروه‌های تروریستی بوده‌اند، در سالهای اخیر نه تنها مبارزه ای با تروریسم نداشته‌اند بلکه حمایتی همه جانبه از آن داشته اند چنانکه رسما پناهگاه امن تروریست‌ها در سوریه و عراق شده‌اند. تحرکات نظامی این کشورها علیه سوریه و عراق خود سندی بر ماهیت تروریسم پروری آنهاست. حمایت این کشورها از تروریسم دولتی سعودی علیه مردم مظلوم یمن و تروریسم دولتی صهیونیست‌ها علیه فلسطینی‌ها بعد دیگر این ترورسیم پروری است. حمایت این ساختار از تروریسم چنان است که در اقدامی علیه امنیت منطقه و جهان در تروریسم دولتی آشکار و جنایتی جنگی سرداران مقاومت سردار سپهبد قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس جمهوری اسلامی ایران، ابومهدی المهندس معدون حشدالشعبی و همرزمانشان را به شهادت رساندند. افرادی که به اذعان جهانیان نقشی محوری در مبارزه با تروریسم داشته اند چنانکه در بسیاری از کشورهای جهان به یاد آنها مراسم سوگواری و محکومیت تروریسم آمریکا برگزار شد.
با توجه به این نکات اگر نشست امنیتی مونیخ امسال به دنبال حل بحران‌های امنیتی جهان است باید بر یک محور تمرکز نماید و آن مقابله با ابعاد تروریسم‌های ذکر شده است که متهم ردیف اول آن نیز آمریکاست. تاکید بر اخراج نیروهای خارجی از غرب آسیا بویژه آمریکا که کانون و ریشه اصلی بحران‌هاست و نیز مقابله با تروریسم اقتصادی، فرهنگی، علمی و نظامی که با محوریت آمریکا و شرکایش که علیه سایر کشورها اعمال می‌شود و در نهایت قدردانی رسمی حاضران در نشست مونیخ از سرداران مقاومت بویژه سردار سلیمانی و ابومهدی المهندس و محکوم سازی تروریسم دولتی آمریکا در به شهادت رساندن سرداران مقاومت، گام‌های مقدماتی برای نشان دادن صداقت نشست امنیتی مونیخ برای صلح و امنیت جهانی است. تشکیل دادگاهی بین المللی برای محاکمه قاتلان سرداران مقاومت و اختصاص جایزه صلح به نام سردار سلیمانی، بخش کوچکی از قدردانی نشست امنیتی مونیخ و جهانیان از رشادت‌ها و از جان گذشتگی‌های سردار سلیمانی در تحقق امنیت و ثبات جهان است که به اذعان جهانیان نقشی کلیدی در تحقق این مهم داشته است. تا زمانی که آمریکا و سلطه گران غربی در منطقه حضور دارند، هرگز آرامش و امنیتی برقرار نخواهد شد بویژه اینکه برخی کشورهای منطقه در کنار رژیم صهیونیستی خود خدمتی برای آمریکا را مولفه‌ای برای بقا خود می‌دانند و نتیجه آن نیز استمرار و تشدید ناامنی در منطقه خواهد بود.
مونیخ و جهانیان از رشادت‌ها و از جان گذشتگی‌های سردار سلیمانی در تحقق امنیت و ثبات جهان است که به اذعان جهانیان نقشی کلیدی در تحقق این مهم داشته است. تا زمانی که آمریکا و سلطه گران غربی در منطقه حضور دارند، هرگز آرامش و امنیتی برقرار نخواهد شد بویژه اینکه برخی کشورهای منطقه در کنار رژیم صهیونیستی خود خدمتی برای آمریکا را مولفه‌ای برای بقا خود می‌دانند و نتیجه آن نیز استمرار و تشدید ناامنی در منطقه خواهد بود.
نویسنده: قاسم غفوری
