«فتنه» و «انحراف» دو روی سکه یک جریان وارداتی است. این جریان از بدو شکل‌گیری نظام جمهوری اسلامی ایران به اشکال مختلف و با توطئه‌های پیدا و پنهان در مسیر حرکت انقلاب و نظام به سوی آرمان‌ها و اهداف متعالی خود مانع‌آفرینی کرده و می‌کند.
این جریان منحرف از بدو ظهور و بروز نظام جمهوری اسلامی ایران همواره در تلاش برای «نفوذ» و ایجاد «انحراف» در مسیر رشد و بالندگی کشور در حال توسعه ایران اسلامی بوده است. البته فعالیت این جریان با توجه به نگاه دولتمردان وقت فراز و فرود زیادی داشته و دارد و بعضاً نیز در تحقق نسبی اهداف خود موفق عمل کرده است.
تاریخ انقلاب اسلامی، مصادیق فراوانی از تحرکات عوامل پیدا و پنهان این جریان در سه دهه اخیر در صحنه‌های مختلف جامعه را در سینه خود دارد که بازخوانی آن‌ها برای این روزهای دولت و دولتمردان از یک سو و افکارعمومی از دیگر سو یک ضرورت است.
امروزه با گذشت بیش از سه دهه از پیروزی انقلاب اسلامی و شکل‌گیری نظام مقدس جمهوری اسلامی می‌توان فهرست بلند بالایی از فتنه‌گری‌های عوامل این جریان را از مانع‌آفرینی‌ها در طول ۸ سال دفاع‌مقدس و در مسیر دفاع مشروع از مرزهای جغرافیایی تا دفاع از مرزهای اندیشه و فکر انقلاب اسلامی تاکنون ارائه کرد.
اگرچه کتاب تاریخ انقلاب اسلامی همواره در دسترس سیاست‌پیشه‌گان و فعالان عرصه‌های مختلف جامعه است ،اما عدم تجربه‌اندوزی دولتمردان کنونی از تحرکات این جریان معلوم الحال بسیار قابل تأمل و حیر‌‌ت برانگیز است.
نکته قابل تأمل اینکه در بخش گسترده‌ای از کتاب ماندگار تاریخ انقلاب اسلامی نمونه‌های فراوانی از واکنش‌های صریح، ایستادگی‌ها و موضع‌گیری‌های به هنگام و آتشین برخی از دولتمردان حال و گذشته در مواجهه با تحرکات جریان انحرافی ثبت شده است اما متأسفانه با گذشت زمان، رفتار و گفتار امروزی برخی از آنان نیز تغییر کرده است و گویی از گذشته انقلابی درخشان و افتخارآمیز خود فاصله گرفته‌اند!
جریان وارداتی موسوم به « جریان انحرافی» در حاشیه هر یک از دولت‌های پس از انقلاب در کمین شکار قرار گرفته و در مواقعی نیز با سوء استفاده از غفلت‌ها و بی‌توجهی‌ها، متأسفانه برخی از دولتی‌ها را همراه خود کرده و در صدد تحریف باورها، اندیشه‌ها و آرمان‌های نظام اسلامی و همچنین تحریک افکارعمومی علیه برخی ارکان و نهادهای انقلابی برآمده است. مثال‌ها و مصادیق بسیار زیادی را می‌توان از دوران به اصطلاح «سازندگی»، «اصلاحات»، «مهرورزی» و «اعتدال» ارائه کرد.
نباید فراموش کرد که « نفوذ» به حاشیه دولت‌ها و برای به حاشیه بردن دولتمردان، مهمترین اهداف شکل‌گیری این جریان معلوم‌الحال و وابسته به بیگانگان است. دولتمردان حال و آینده باید نسبت به تکاپوی این جریان هوشیارانه، مدبرانه و هوشمندانه تصمیم‌گیری کنند.
این جریان معلوم‌الحال در دوران پساانتخابات و با سوء‌استفاده از گفتار و رفتار برخی دولتمردان - که همچنان در فضای انتخاباتی سیر می‌کنند - بار دیگر برای ورود به بستر جامعه فعال شده است. قرائن و نشانه‌هایی وجود دارد که از تقلای دوباره این جریان برای ظهور و بروز در بستر جامعه حکایت می‌کند.
اما در باره چرایی بازگشت تدریجی و دوباره جریان انحرافی به عرصه و علت همراهی و دفاع قابل تأمل برخی از دولتی‌ها از این جریان باید گفت این سئوالی است که باید پاسخ‌یابی به آن‌ها را از جمله دستورات جلسات اتاق‌های اندیشه ورزی و تفکر قرار داد.
در هفته‌های اخیر صدای پای جریان انحرافی واضح‌تر شنیده می‌شود. عوامل این جریان با سوء‌استفاده از فضای احساسی و هیجانی پدید آمده در دوران پساانتخابات ۹۶ می‌کوشند بار دیگر بخشی از افکارعمومی و بخشی از دولت حال و آینده را همراه خود کنند و با غبارآلودکردن دوباره فضا به خوشه‌چینی‌های خود مشغول شوند!
همه اعم از دولتمردان و مسئولان گذشته و حال باید خود را موظف به برخوردی هوشمندانه و مقتدرانه در مواجهه با تقلای دوباره جریان انحرافی و فتنه‌گر بدانند.
رئیس دولت تدبیر و امید - که از سابقه‌ای قابل اعتنا در مسئولیت‌های اجرایی - دفاعی و امنیتی برخوردار است - باید به سرعت در برابر این تحرکات واکنش نشان دهد. تاریخ انقلاب اسلامی سخنرانی‌های آتشین، روشنگرانه و انقلابی دکتر حسن روحانی را در مناصب نمایندگی مجلس شورای اسلامی و دبیر شورای عالی امنیت ملی در سینه دارد که چگونه خواستار برخورد قاطعانه مسئولان وقت با منافقان، فرصت‌طلبان و فتنه‌گران شده بود.
اظهارات کنایه‌آمیز هفته‌های اخیر رئیس‌جمهوری نشان از تحرکات و تقلای دوباره عوامل جریان انحرافی دارد که باید این تحرکات به سرعت مهار و منکوب شود.
رئیس دولت یازدهم و دوازدهم به خوبی از میزان محبوبیت و مقبولیت ارکان و نهادهای انقلابی در افکار عمومی آگاهی دارد و از دیگر سو شرح وظایف ذاتی آنان را نیز به خوبی می‌داند. بنابراین چرایی این نکته که به ناگاه در یک سخنرانی عمومی به تلویح و کنایه عملکرد بخشی از آنان را به نقد می‌کشد برای افکارعمومی قابل نقد و قابل پرسش و البته نگران کننده است.
عوامل این جریان معلوم‌الحال درصددند تا با نفوذ دوباره، اذهان دولت و دولتمردان را از پرداختن به نیازها و مطالبات جامعه به سمت و سوی «قیل و قال»های بیهوده منحرف کنند!
رئیس دولت و دولتمردان از میزان مطالبات مردم و همچنین میزان وعده‌های بر زمین مانده و همچنین وعده‌های جدید دولت به خوبی آگاهند. از این‌رو نباید با غفلت‌های سهوی زمینه حضور و فضاسازی دوباره به جریان منحرف و مخرب انحرافی داده شود.
افکار عمومی ایران این روزها تحرکات عوامل جریان انحرافی و فتنه را در حاشیه دولت و در متن جامعه می‌نگرد و نسبت به عدم تحقق وعده‌های دولت و دولتمردان نگران است.
محمد کریمی
