با توجه به دستاوردهای اخیر عراق در مبارزه با تروریسم و آزادی موصل ابتدا سوالات را از این منطقه آغاز کنیم. ارزیابی شما از این پیروزی و زمینه‌های تحقق آن چیست؟
اولا به مردم و دولت و نیروهای مسلح و نیروهای مردمی عراق و همه مبارزان با تروریسم، این موفقیت بزرگ را تبریک می‌گویم. برای اینکه بزرگی این موفقیت را بهتر درک کنیم می‌توانیم این دوران را با زمانی که بغدادی سرکرده داعش در مسجد نوری موصل اعلام خلافت کرد، مقایسه کنیم و از خودمان بپرسیم که اگر بغداد به دست تروریستها سقوط می‌کرد چه فاجعه‌ای روی می‌داد؟
به نظر مهمترین عامل پیروزی آزادسازی موصل، وحدت و یکپارچگی میان مرجعیت و ملت عراق بود، اصل پایبندی به اصول دینی و همکاری و حضور مستشاری جمهوری اسلامی و به خصوص نیروی قدس و سردار سلیمانی و دعوت عراق به همکاری از این عزیزان، هم در اربیل و هم در بغداد مؤثر واقع شد.
چون اگر این حضور نبود داعشی‌ها بلاشک موفق می‌شدند بغداد را سرنگون کنند. اگر این کار انجام می‌شد، آن وقت داعش هم مرز ما می‌شد که نتیجه آن این بود که باید در کشورمان حتی در مجلس شورای اسلامی و یا در بهارستان با آنها می‌جنگیدیم.
یعنی آزادسازی موصل را می‌توان رهایی کشورهای منطقه چون ایران از هدف تروریستی ایجادکنندگان داعش دانست؟
بله، البته فراموش نکنیم بیداری و فهم درست خط مقاومت و نیروهای مقاومت در سوریه و حضور مستشاری ایران و حضور عزیزان حزب‌الله که خوب فهمیدند که قصیر نباید در دست تروریستها بماند، دستاورد بزرگی در پیروزی‌های اخیر محسوب می‌شود.
خدای نکرده اگر قصیر آزاد نمی‌شد به احتمال زیاد دمشق سقوط کرده و موجب می‌شد تا داعش با همه امکانات سوریه، در بغداد عمل کند. این آگاهی، دقت، درایت مقاومت و نظام سوریه در دعوت از مستشاران ایران و عملکرد موفق نیروهای مسلح ما در منطقه و نبرد مهم قصیر که ارتباط تسلیحاتی تروریستها با لبنان را قطع کرد، موجب جلوگیری از سقوط احتمالی دمشق شد.
این امر موجب شد تا دومینوی آمریکایی و نوچه‌های منطقه‌ای آن همچون پادشاهی سعودی برای رسیدن تروریستها به تهران خنثی شود. اگر بخواهم دقیق بگویم اول لطف خداوند در حق همه ما بود، دوم اتصال رهبران و مراجع دینی با مردم که توانست مردم را پای کار آورد. سوم درک و فهم دقیق مقاومت، نیروهای قدس و فرماندهی نیروهای مسلح در ایران است که ارزیابی بسیار دقیقی روی این مسئله داشت که کجا باید سرمایه‌گذاری کند که باعث شد تروریستها تار و مار شوند. اکنون ساده است که بگوییم اگر در قصیر نمی‌جنگیدیم چه می‌شد؟ اما آن زمان بسیار مهم بود که تشخیص دهیم باید در قصیر جنگید. البته نباید فراموش کنیم که در آن زمان عده‌ای می‌گفتند ما نباید در آن سوی مرزها به مبارزه بپردازیم اما همین افراد اکنون اذعان دارند که آن حضور عین امنیت و منافع ملی ما بوده است.
آزادی موصل حاصل وحدت شیعه و سنی مسلمانان در چند کشور بوده است، این دستاورد چقدر می‌تواند بر قدرت چانه‌زنی منطقه‌ای ما تأثیرگذار باشد؟
همینطور است، برای مبارزه با تروریستها نیروی بزرگی ایجاد شده که در اختیار اهداف اسلامی، وحدت ملت اسلامی در تأمین امنیت نوامیس و امنیت منطقه همکاری خاصی میان نیروهای کلاسیک و نیروهای مردمی است، این را در عراق به خوبی می‌بینیم و از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی در ایران نیز به خوبی این امر را دیده‌ایم. این نیرو در ۸ سال دفاع‌مقدس و چند سال در نبرد با تروریسم در عراق و همچنین چند سال در جنگ سوریه و مبارزات لبنان کارآزموده شده است. این نیرو ذخیره بزرگی است که می‌تواند هر تصمیمی در منطقه بگیرد، نکته مهم آن این است که اجازه نمی‌دهد منطقه مورد تهاجم تروریستها و شروران و بدخواهان قرار گیرد. مقابله با دشمنان منطقه و آنهایی که برای تضعیف و تجزیه منطقه طراحی کرده‌اند، در دستور کارشان است. آمریکایی‌ها که از داعش ناامید شده‌اند به نیروهای دیگری توسل جسته‌اند که از انگیزه‌های شیطانی استفاده می‌کنند. ما این را می‌دانیم که با برخی از شعارهای تجزیه‌طلبانه به دنبال بحران‌سازی و نابودسازی کشورها هستند.
این نیروی بزرگ احتیاج به سر و سامان دادن و نامگذاری (مثل نیروی فرامرزی مقاومت یا..) ندارد؟
می توان نامگذاری هم کرد اما مهم این است که اکنون نیروی بزرگی ایجاد شده که بسیار تعیین‌کننده است، نیرویی که توان خود را نشان داده است. این نیروها موجب شده تا بهانه آمریکا برای ادامه حضور در منطقه گرفته شود. ادعای آمریکا این بود که برای مبارزه با داعش در منطقه است و ائتلاف تشکیل داده است، اکنون که داعش نابود شده و در روزهای آتی نیز انشاالله با پاکسازی سایر مناطق عراق و سوریه کاملاً جمع می‌شوند، دیگر بهانه‌ای برای حضور آمریکا وجود ندارد. رفتارهای آمریکا در باب تروریسم نشان داد که این کشورها هرگز به دنبال مبارزه با تروریسم نبوده و به دنبال اهداف دیگری هستند که تجزیه منطقه از آن جمله است. آنها به دنبال سهم‌خواهی و غارت اموال منطقه هستند. متأسفانه در برخی از کشورها که پادشاهی است این غارت اموال در حال
