ماجرای شکست آمریکا در تصویب قطعنامه علیه ایران در شورای امنیت سازمان ملل گرچه یک پیروزی سیاسی برای جمهوری اسلامی است، اما ابعاد دیگری دارد.
پیش بینی می‌شد که حتی با وجود رأی مثبت سه کشور تروئیکای اروپا (انگلیس، فرانسه و آلمان) به قطعنامه آمریکا برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران در شورای امنیت سازمان ملل، روسیه و چین آن را وتو می‌کردند و ایالات متحده در هدف خود شکست می‌خورد.
اما نتیجه رأی گیری شورای امنیت سازمان ملل بدون نیاز به وتوی دو کشور چین و روسیه به نفع ایران تمام شد. تنها یک کشور با آمریکا همراهی کرد که در واقع از جایگاه سیاسی تأثیر گذاری نیز برخوردار نیست و به نوعی مستعمره آمریکا به حساب می‌آید. جمهوری دومنیکن!
در آراء ممتنعی که به قطعنامه پیشنهادی آمریکا علیه ایران داده شد، باید دقت بیشتری صورت گیرد. مهمترین بخش آراء، سه کشور اروپایی است که رأی ممتنع به قطعنامه آمریکا داده‌اند، اما در بیانیه‌هایی که هر سه کشور صادر کرده‌اند، ایران را خطری برای صلح و ثبات منطقه معرفی کردند. انگلیس در بیانیه خود نوشته «ما مکرراً نگرانی‌های خودمان را درباره رفتار‌های بی‌ثبات کننده ایران در منطقه، از جمله رفتار‌های این کشور در انتقال سلاح به یمن، لبنان، سوریه و عراق با نقض قطعنامه ۲۲۳۱ را ابراز کرده‌ایم.» فرانسه هم بیانیه مشابهی منتشر کرده و در آن نوشته «ما به شدت از رفتار‌های بی‌ثبات کننده ایران در منطقه نگرانیم که از آن جمله می‌توان به نقض مفاد مربوط به سلاح‌های متعارف در قطعنامه ۲۲۳۱ از طریق انتقال سلاح به یمن، لبنان، سوریه و عراق و همچنین بازیگران غیردولتی اشاره کرد. بر همین اساس، انقضای تحریم‌های سازمان ملل در خصوص سلاح‌های متعارف که توسط قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت پایه‌گذاری شده و اکتبر سال جاری به پایان می‌رسد، می‌تواند تبعات جدی برای امنیت و ثبات منطقه داشته باشد.» آلمان هم با رأی ممتنع خود، بیانیه‌ای مشابه بیانیه دو کشور انگلیس و فرانسه صادر کرده است.
چرایی رأی ممتنع این سه کشور قابل تأمل است، سؤال این است که اگر اقدام آمریکا برای صدور قطعنامه علیه ایران غیر قانونی است، چرا رأی منفی به آن داده نشد و این کشور‌ها که خود را پایبند به برجام می‌دانند، یکی به میخ زده‌اند یکی به نعل! در واقع کشورهایی که رأی ممتنع داده‌اند، به ویژه سه کشور اروپایی که دو کشور عضو دائم شورای امنیت سامان ملل هستند، میانه را گرفته‌اند تا هم آمریکا را همچنان داشته باشند و هم ایران، نابودی کامل و صد در صدی توافق هسته‌ای، که آمریکا کلید انفجار آن را روشن کرده است، به زیان جمهوری اسلامی نخواهد بود بلکه اروپا و منطقه از این اتفاق خسارت خواهند دید. اروپا با رأی ممتنع خود قصد امتیاز گیری دارد، امتیاز‌هایی که تا پیش از این در قالب سخنان، مواضع و بیانیه‌های این سه کشور اروپایی بیان شده است.
ادعای ارسال سلاح به کشورهایی، چون سوریه، عراق، لبنان و یمن در حالی که این کشور‌ها به شدت درگیر تهدیدات جدی علیه امنیت جان مردم خود و تمامیت ارضی کشورهایشان هستند، ادعایی مضحک و یک وقاحت سیاسی است. از یمن آغاز می‌کنیم که بیش از ۵ سال است این کشور حملات ائتلاف سعودی را با سلاح‌های آمریکایی و اروپایی تحمل کرده است در حالی که تاکنون هیچ اسناد و مدارکی که بتواند ثابت کند جمهوری اسلامی ایران به نیرو‌های مردمی و ارتش این کشور سلاح ارسال کرده وجود ندارد. اگر ایران می‌توانست سلاح به نیرو‌های یمن ارسال کند، قطعاً معادلات جنگ علیه یمن بسیار متفاوتر از شرایط کنونی بود.
ماجرای بحران عراق و سوریه نیز، تفاوت دارد چرا که این دو کشور سال‌هاست درگیر گروه‌های تروریستی دست پرورده آمریکا، اسرائیل و عربستان سعودی هستند. سلاح‌هایی که تروریست‌های تکفیری وهابی از آن‌ها بهره می‌برند، آمریکایی و اروپایی است در حالی که ایران برای نجات این دو کشور از وجود تروریست‌ها وارد میدان شد و توانست با مشارکت روسیه، از گسترش طیف وسیعی از تروریست‌های تکفیری در منطقه و جهان جلوگیری کند.
گسترش نفوذ تروریست‌های تکفیری وهابی برای اروپایی‌ها نیز بسیار خطرناک بود، نمونه‌هایی از عملیات تروریست‌ها در اروپا اثبات کننده این مهم است که اگر تروریست‌ها در سوریه، لبنان و عراق قدرت می‌گرفتند، اروپا روی خوش آرامش را دیگر نمی‌دید.
جمهوری اسلامی ایران پیش قدم شد تا هم از گسترش تفکر تکفیری وهابی در غرب آسیا جلوگیری کند که خطری برای خود بود، هم از نفوذ آن‌ها در اروپا ممانعت کرد. در واقع اروپا مدیون جمهوری اسلامی ایران است. حزب الله لبنان نیز که در خط مقدم جبهه مقاومت قرار دارد، یک جریان رسمی در این کشور است که از وجاهت قانونی و البته حمایت مردمی برخوردار است. تهدیدات رژیم اسرائیل علیه لبنان جدی است و در همین ماجرای انفجار مهیب بیروت، انگشت اتهام به سوی تل آویو نشانه رفته است. نمی‌توان ادعای اروپا را علیه ایران پذیرفت در حالی که رژیم صهیونیستی عامل اصلی بی ثبات کننده امنیت منطقه مشغول ویرانگری و کشتار است. اروپا با رأی ممتنع خود به قطعنامه آمریکا علیه ایران، با آمریکا مخالفت نکرد، بلکه با ترامپ سر ناسازگاری دارد. تا انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده، زمان زیادی باقی نمانده است، اروپا منتظر برگزاری این انتخابات و نتایج آن است، اتحادیه اروپا خواهان پیروزی جو بایدن در انتخابات است.
ترامپ برای اروپایی‌ها رییس جمهوری نیست که بتواند با آن همراهی و همگرایی کامل همچون گذشته داشته باشد. با این حساب، شکست آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل، شکست ترامپ است. شادمانی از این پیروزی، مسئولین به ویژه دستگاه دیپلماسی و مردم را از اصل ماجرا غافل نکند.
