تصمیم گرفته شد، ادلب آزاد می‌شود و هیچ کشور دیگری هم یارای مخالفت و مقابله با این تصمیم را ندارد.
روز جمعه نشست مهمی در تهران برگزار شد، نشستی که با حضور سران سه کشور روسیه، ایران و ترکیه در تهران توانست به یک نتیجه مطلوب و بزرگ برسد.
سوریه بیش از ۹۰ درصد از خاک خود را از چنگ تروریست‌های تکفیری بیرون آورده است، البته دولت و ملت سوریه به تنهایی نمی توانستند به چنین دستاورد بزرگی برسند چراکه ائتلاف ضد سوریه شامل آمریکا، عربستان، رژیم اسرائیل و کشورهای اروپایی و عربی است و قطعاً مقابل چنین کشورهایی کشوری همچون سوریه توان مقابله نخواهد داشت.
ایران و سپس روسیه برای دفاع از سوریه و حفظ منافع ملی خود وارد عمل شدند و معادلات نیز به هم خورد.
ایران، روسیه، سوریه و نیروی مقاومت توانستند مقابل آن هجمه گسترده از سوی کشورهای پر تعداد که همراه با کمک‌های مالی و تسلیحاتی به گروه‌های تروریستی تکفیری وهابی بود پیروز شوند.
قطعاً این پیروزی‌های بزرگ که به بازپس‌گیری خاک سوریه از دست تروریست‌های تکفیری وهابی منجر شد، باعث تضعیف جایگاه آمریکا در معادلات غرب آسیا گشت.
اکنون یک استان از خاک سوریه باقی مانده است تا همه این کشور از وجود تروریست‌های مورد حمایت آمریکا، اسرائیل و رژیم سعودی پاک شود.
استان ادلب در شمال سوریه، هم‌مرز با ترکیه، اکنون در انتظار عملیاتی است که ماه‌هاست برای آن برنامه‌ریزی شده است.
آمریکا و کشورهای اروپایی همچون فرانسه و انگلیس هشدار داده‌اند که در صورت آغاز عملیات در ادلب و استفاده ارتش سوریه از سلاح شیمیایی، حملات خود را علیه سوریه آغاز می‌کنند، این در حالی است که چند سال پیش بازرسان سازمان ملل و نمایندگان کشورهای غربی مراکز وجود سلاح شیمیایی در سوریه را شناسایی کرده و از بین بردند.
پس از آن نیز هرگاه علیه مردم سوریه سلاح شیمیایی استفاده شد، بازرسان سازمان ملل به منطه اعزام شدند اما هیچ‌گاه تأیید نکردند که ارتش سوریه از این سلاح‌ها استفاده کرده است.
استفاده از سلاح شیمیایی بهانه‌ای است برای توجیه حملات آمریکا و اروپا به سوریه، اما روسیه براساس اطلاعات و اخباری که به دست آورده است، بارها افشاگری کرده که آمریکایی‌ها با همکاری تروریست‌های حاضر در سوریه، در تدارک حملات شیمیایی به ادلب هستند تا آن را به گردن ارتش سوریه بیندازند.
هشدارها و تهدیدات متقابل روسیه و آمریکا نیز درباره آغاز عملیات ادلب در چند روز گذشته شدت گرفته است، روسیه هشدار داده است که نیروهای آمریکایی مستقر در نزدیکی استان ادلب از منطقه دور شوند چون احتمال برخورد با آنها وجود دارد اما نیروهای آمریکایی که بخشی از خاک سوریه را اشغال کرده‌اند گفته‌اند در صورت چنین اتفاقی از خود دفاع خواهند کرد و واکنش نشان خواهند داد.
هر چند احتمال وقوع درگیری میان نیروهای روسیه، نیروهای ایران و ارتش سوریه در ادلب با نیروهای آمریکایی وجود دارد، اما به خاطر تسلط کامل آنها بر سوریه آمریکایی‌ها در تهدیدات خود به نظر می‌رسد بلوف می‌زنند.
از هر لحاظ این حق دولت و ملت سوریه است تا کشور را از وجود تروریست‌های تکفیری وهابی پاک کند و امنیت را به استان ادلب بازگرداند.
حتی سازمان ملل نیز این حق را به دولت سوریه داده است که از تمامیت ارضی خود دفاع کند و در صورت تجاوز آمریکا، رژیم اسرائیل و انگلیس و فرانسه، مقابله کند. در این مقابله سوریه تنها نخواهد بود و روسیه، ایران و جبهه مقاومت نیز حضور دارند.
سه کشور ایران، روسیه و ترکیه روز گذشته بر این امر تأکید کردند که باید ادلب از وجود تروریست‌های وهابی پاکسازی شود و تنها راه نیز آغاز عملیات نظامی در این منطقه است.
ترکیه بنابر دلایلی مخالف چنین عملیاتی بود، اما در مقابل استدلال و منطق ایران و روسیه، با این تصمیم همراه شد، اکنون سه کشور پرقدرت و تأثیرگذار در منطقه تصمیم نهایی خود را گرفته‌اند و نتیجه آن نیز آزاد شدن ادلب خواهد بود.
گرچه در این عملیات ممکن است که برخی از شهروندان ادلب نیز قربانی شوند، اما نکته مهم و اصلی عملیات ادلب، نابودی کامل تروریست‌های وهابی در این بخش از خاک سوریه و آزادسازی مردم این منطقه از چنگ تروریست‌هاست، مردم این استان چند سال است که در بدترین شرایط ممکن، زیر یوغ تروریست‌های وهابی زندگی می‌کنند.
با تصمیم قطعی و قاطعی که سران سه کشور ایران، روسیه و ترکیه برای آغاز عملیات در ادلب گرفتند، آمریکا، انگلیس و فرانسه دیگر خود را وارد این موضوع نخواهند کرد که اگر هم وارد شوند، تبعات سنگینی را باید متحمل گردند. پس از عملیات ادلب باید نیروهای متخاصم خارجی همچون آمریکا از سوریه خارج شوند و مناطق تحت اشغال خود را ترک کنند.
شرایط به گونه‌ای پیش می‌رود که تمامیت ارضی سوریه حفظ شده و زمینه برای ایجاد امنیت و روند بازگشت آوارگان سوریه نیز فراهم می‌شود آنگاه می‌توان در باره آینده سوریه نیز تصمیم گیری کرد که این مهم نیز در دست مردم این کشور است.
نویسنده: محمد صفری
