سي و هفت سال است كه ملت ايران با مقاومت و اقتداري باور نكردني نگذاشته هزينه‌هايي كه براي بدست آوردن و نيز حفظ انقلاب اسلامي و آرمان‌هايش پرداخته، سهل‌الوصول در اختيار مستكبران جهان قرار گيرد، حتي زماني كه هنوز پايه‌هاي انقلاب نوپا بود و جنگ را بر ملت ايران تحميل كردند با مقاومتي تحسين برانگيز در برابر همه جهان ايستادگي كرد، در برابر بيش از يك دهه ادعاهاي توهم‌آميز و دروغ‌پردازي‌هاي غرب پيرامون فعاليت صلح‌آميز انرژي هسته‌اي كشورمان نيز مقتدرانه از حقوق هسته‌اي ملت دفاع كرد و نگذاشت كه اين حقوق پايمال شود، البته بماند كه براي توافق هسته‌اي آنطور كه ملت انتظار داشت بد و بستان خوبي صورت نگرفت اما اميد داريم همين ميزان دستاورد را نيز متوليان و دلسوزان نظام به راحتي و به بهايي ارزان و با برخي تفكرات غربي به راحتي از دست ندهند!
انقلاب اسلامی ایران سال‌های پایانی دهه چهل عمر خود را می‌گذراند. این انقلاب در همه این سال‌ها تحولات زیادی را در عرصه‌های داخلی و بین‌المللی به خود دیده و آنها پشت سر گذاشته است. جامعه ایرانی هنوز خود را یک جامعه انقلابی می‌داند و همین امر موجب شده که بر مشکلاتی که شاید هر یک از آنها می‌توانست جامعه‌ای را زیر و رو کند، فایق آید.
جنگ ۸ ساله تحمیلی غرب و ارتجاع منطقه، تحرکات شقاق‌آفرین قومی دهه ۶۰، تنگناهای اقتصادی ناشی از جنگ، ارتحال معمار کبیر انقلاب، فتنه‌هایی چون رخ دادهای تلخ تیر ۱۳۷۸، تبدیل مجلس و دولت به اپوزیسیون نظام در سال‌های ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۳، فتنه سال ۱۳۸۸، اشغال افغانستان و عراق توسط امریکا با سیاست اعلامی جنگ با تروریست و در واقع با سیاست اعمالی محاصره و ناامن سازی محیط پیرامونی ایران، ناامن سازی مرزهای ایران توسط اشرار، گسترش تروریسم تکفیری در سطح منطقه، اعمال تحریم‌های ظالمانه نظام‌مند با هدف ناکارآمد نشان دادن نظام جمهوری اسلامی، حمله به باورها و ارزش‌های اسلامی و انقلابی با هدف خارج سازی جامعه از شرایط انقلابی و... نمونه‌هایی از این مشکلات است که هریک می‌توانست هر کشوری را دچار بحران سازد.
اما جامعه ایران با توجه به اینکه هنوز خود را در آغاز راه انقلاب می‌بیند و افق زیادی را در پیش‌رو دارد، توانسته است از همه این بحران‌ها به سلامت بگذرد. هر چند هوشمندانه می‌داند که مسیر آینده بی خطر نیست.
شادابی انقلابی و ثبات حاصل از آن در داخل، موجب شده است که نظام در پیگیری آرمان‌های امتی انقلاب نیز دستاوردهای بزرگی کسب کند. دستاوردهایی که خود موجب افزایش ثبات و امنیت در داخل نیز شده است. از جمله اینکه:
حمایت ملت و دولت ایران از آرمان آزادی فلسطین در همه سال‌های پس از انقلاب، موجب شده که دشمن صهیونیستی نه تنها ایده گسترش ارضی از طریق اشغال را رها کند بلکه به دنبال طرح‌هایی است که بتواند بقای خود را تضمین نماید. ایده «اسرائیل بزرگ از نیل تا فرات» دیگر در جامعه صهیونیستی اعم از مسئولان و مردم جایگاهی ندارد و همه در تکاپو برای حفظ آن چیزی هستند که تاکنون اشغال کرده‌اند.
این ایده حتی در جوامع غربی که همواره از اسرائیل و اهداف آن حمایتی همه‌جانبه داشته‌اند، نیز دیگر پذیرفتنی نیست. ارائه و حمایت و پیگیری از طرح تاسیس دولت فلسطینی در سرزمین‌های اشغالی ۱۹۶۷ از سوی حامیان سنتی و تاریخی این رژیم، در این چارچوب ارزیابی می‌شود. تشکیل دو دولت در سرزمین فلسطین، در واقع به معنی کوچک‌تر شدن سرزمین موجودیتی به نام اسرائیل و دفن شدن آرمان اسرائیل بزرگ است. به همین دلیل مسئولان صهیونیستی با جدیت تمام با تشکیل دولت فلسطینی مخالفت می‌کنند.
از دیگر‌سو حمایت ایران از جبهه مقاومت موجب شد، مقاومت روز به روز توانمندتر شود.
خروج ارتش اسرائیل از جنوب لبنان در سال ۲۰۰۰میلادی، فرار صهیونیست‌ها از غزه در سال ۲۰۰۵ میلادی و شکست اسرائیل در جنگ ۳۳ روزه سال ۲۰۰۶ میلادی از مقاومت اسلامی لبنان که نقطه عطفی در معادله رویارویی با دشمن صهیونیستی محسوب می‌شود، نشان داد که ادعای قدرت و شکست‌ناپذیری اسرائیل، افسانه است. جنگ‌های ۲۲ روزه، ۸ روزه و ۵۱ روزه در سال‌های ۲۰۰۸و ۲۰۱۲ و ۲۰۱۴ میلادی نشان داد که اسرائیل دیگر توانایی پیروزی در هیچ جنگی را با گروه‌های مقاومت ندارد.
مقاومتی که "جنگ نامتقارن" را برگزیده است و به طریق اولی در صورت شروع "جنگی ترکیبی" علیه این رژیم، با مشارکت گروه‌های مقاومت و یک قدرت منطقه‌ای، آرزوی دیرین همه ملل مسلمان و خصوصا ملت‌های ایران و فلسطین در «محو اسرائیل از صفحه روزگار» محقق خواهد شد. در پایان دهه ۴۰ عمر انقلاب دیگر خبری از دولت‌های دست‌نشانده غربی از نوع معروفش در محیط پیرامونی ایران وجود ندارد و اگر هم داشته باشد بواسطه ظهور بیداری در شرایط متزلزلی واقع است. به یک معنا نه آمریکا و غرب آن آمریکای دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی است و نه متحدان عربی او در وضعیتی قرار دارند که بتوانند دستورکارهای اربابش را بی دغدغه پیگیری کند.
ورود ایران در تحولات سوریه نشان داد که جمهوری اسلامی قدرتی تاثیرگذار در منطقه است. سوریه گرفتار توطئه‌ای بین‌المللی، به عنوان نمونه آزمایشی جریان سلطه و صهیونیسم بین‌الملل، برای تعریف جدیدی از هژمونی آن در منطقه به شمار می‌رفت.
فروپاشی نظام سیاسی در سوریه به معنی جزیره‌ای شدن جبهه مقاومت و تضعیف کامل آن و در نهایت از دست رفتن حوزه‌های نفوذ ایران و ورود آسیب‌های جدی به امنیت جمهوری اسلامی در همه ابعاد سیاسی، اقتصادی و نظامی و... بود.
به گزارش فارس، ایران با سیاست حمایت اعلامی و اعمالی از دولت قانونی سوریه، ضمن اینکه قدرشناسی ملت ایران به حمایت‌های دولت و ملت سوریه در جنگ ۸ ساله عراق و غرب و ارتجاع عرب علیه ایران را اثبات کرد، نشان داد که ایران هوشمندانه تحولات منطقه را رصد کرده و با ورود به موقع و مدیریت شده اجازه نخواهد داد که منافع و امنیت ملی و امتی ایران به مخاطره بیفتد و دوستان ایران نیز باور کنند که ایران در دوستی با آنها معامله‌گر نیست. هرچند شتاب زده تصمیمم نمی‌گیرد ولی ورودی اقتدارگرانه دارد.
حمایت از مطالبات قانونی مردم در کشورهای منطقه بدون دخالت در امور داخلی کشورها نیز از نظام ایران، تصویری حق‌طلب و قابل اعتماد در نزد افکار عمومی منطقه و مردم جهان به نمایش گذاشته است. این تصویر علی‌رغم موج‌های رسانه‌ای است که دولت‌های غربی و عربی علیه ایران راه انداخته‌اند. افزایش اعتراضات مردمی و به ویژه در سطح نخبگی در غرب، به عربستان و بحرین و دولت‌های غربی، به دلیل حمایت از این دولت‌های قرون وسطایی و گسترش ستایش از حاکمیت خرد محور در ایران، در ماه‌های اخیر، در این چارچوب ارزیابی می‌شود.
تسلیم نشدن ایران در برابر فشارهای غرب برای چشم پوشی دانش هسته‌ای، قدرت‌های بزرگِ نظامی، اقتصادی و سیاسی فعلی جهان یعنی، امریکا، روسیه، چین، فرانسه، انگلیس و آلمان را ناچار ساخت تا در عالی‌ترین سطح سیاسی با مسئولان ایرانی به مدت ۱۲ سال به گفت‌وگو جهت رسیدن به تفاهم بپردازند.
موضوعی که در جهان بی‌سابقه بوده است و جهانیان چاره‌ای جز اعتراف به حقانیت و اقتدار ایران نیافتند. اقتداری که به اعتراف آنان خاستگاهش حاکمیت شرایط انقلابی در جامعه ایران، اعم از دولت و ملت است و اینکه مردم ایران پس از گذشت ۳۷ سال از انقلاب هنوز خود را انقلابی دانسته و ضمن حفظ موازین قانونی، انقلابی عمل می‌کنند.
نمایش اقتدار نظامی ایران در صیانت از مرزها و منافع و امنیت کشور نیز در این سال‌ها بی‌نظیر بوده است. این موضوع در آبهای خلیج فارس، دریای عمان و فراتر از آن در آبهای بین‌المللی توسط نیروهای نظامی ایران اعم از ارتش و سپاه، قویا اثبات شده است. مقابله با ناامنی‌های دریایی در اقیانوس هند و برخورد بی‌ملاحظه و بی‌مهابا با هر تحرکی که هدفش تضعیف امنیت و اقتدار نظام اسلامی و تحقیر ملت بزرگ و تاریخی ایران باشد، از ویژگی‌های نیروهای نظامیِ انقلابی ایران است.
توقیف دو قایق نظامی و دستگیری ۱۰ تفنگدار دریایی امریکا در آبهای سرزمینی ایران نشان داد که ملت ایران در صیانت از منافع و امنیت خود، ملاحظه هیچ قدرتی را نخواهد کرد، حتی اگر در شرایط حساس نهایی شدن توافق هسته‌ای و لغو تحریم‌ها باشد.
گسترش ظرفیت‌های علمی ایران در ابعاد مختلف و خصوصا در دانش هسته‌ای، فنآوری‌های نظامی، سلول‌های بنیادین، نانوتکنولوژی، فنآوری‌های برتر و...، مدیریتِ استراتژیک نظام جمهوری اسلامی در مدیریتِ هزینه کردها در شرایط بحرانی را نشان می‌دهد. مدیریتی که با تشخیص درستِ اولویت‌ها افق‌های بلند را نشانه رفته است.
همه این دستاوردها به واسطه آن است که ملت ایران در همه این سال‌ها خود را در شرایط انقلابی تعریف کرده است و با آن که نسل چهارم انقلاب نیز متولد شده، فضای انقلاب شاداب است. قاطبه مردم و مسئولین در عین اینکه خود را وامدار هیچ‌کس و هیچ جریانی نمی‌دانند، خود را بدهکار انقلاب دانسته و خویش را مکلف به تکلیف نیز می‌دانند. همانگونه که معتقدند امام به تکلیف خود و بر‌اساس پیمان الهی با عالمان مبنی بر اینکه در برابر ستمگران آرام ننشینند، عمل کرد و شهدای انقلاب و جنگ ۸ ساله و شهدای امنیت ملی و منطقه‌ای نیز به تکلیف خود عمل کرده‌اند، آنان نیز باید به تکلیف خود عمل کنند و خواهند کرد. زیرا این باور، در ملت مسلمان ایران نهادینه شده است که افق‌های بلند تنها با تلاش و صبوری و هوشمندی انقلابی قابل حصول است و هرگز از موج‌های انگیخته شده هراس نداشته‌اند و با باور و عمل انقلابی آنها را مدیریت کرده‌اند. وقتی به گذشته می‌نگرند گذشته با همه فراز و فرودهایش و با همه توفان‌هایش در گذشته مانده است. هرچند برای رسیدن به نقطه، هزینه‌هاي زیادی داده شده است اما همان گذشته می‌گوید؛ آینده روشن است اگر همچنان انقلابی باشیم.
امام(ره) چراغ راه را برای دست‌یابی به افق‌های شکوهمند آینده، برافروخته است در آنجا که فرمود؛ میزان حال فعلی افراد است. پس شایسته است ما امروزی‌ها و شما فردا و فردایی‌ها همواره از خود بپرسیم آیا انقلابی هستیم؟ چراکه اگر این دستاوردها با شادابی انقلابی حاصل شده باشد که شده است، باید همواره انقلابی باشیم.
