هرچند قانون اساسی تشکیل و تأسیس این نهاد را الزام کرده است، اما با توجه به آنچه در این سالها گذشت، نتیجهای که از آن انتظار و توقع میرفت به دست نیامد، بلکه باعث زیانهای فراوانی هم شد.
تشکیل شوراهای اسلامی شهر و روستا در اصل 100 تا 106 قانون اساسی دیده شده است. اما با وجود این اصول، تأسیس نهاد شوراهای اسلامی شهر و روستا سالها به تعویق افتاد و سرانجام نخستین انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا در ایران، در ۷ اسفند ۱۳۷۷ برگزار شد و مردم حدود ۱۸۵هزار تن اعضای اصلی و علیالبدل شوراها را در سراسر کشور برگزیدند.
اما نخستین شوراهای اسلامی شهر و روستا از همان آغاز تأسیس بدون حاشیه و چالش نبود، اما همه گمان میکردند که با گذشت زمان و به دست آوردند تجربه، همه آن حاشیهها و چالشها که هم از جنس سیاسی بود و هم از جنس اقتصادی بر طرف خواهد شد و این تشکل بر روی ریل اصلی خود قرار خواهد گرفت.
تنشها و چالشهایی را که در دوره نخست شورای اسلامی شهر تهران پیش آمد نمیتوان فراموش کرد. اعضای شورای شهر تهران بجای پرداختن به امور کلانشهر تهران، به مسائل سیاسی و جناحی میپرداختند که باعث مشکلات زیادی برای تهران شده بود.
آن دوران هر چند گذشت، اما با توجه به نوع مدیریت و تصمیم گیری در شوراهای اسلامی شهر روستا در سراسر کشور نمیتوان نمره قبولی به این نهاد که به نام یک نهاد مردمی شهرت یافته، داد.
در طول سالها فعالیت شوراهای اسلامی شهر و روستا از سال 1377 تاکنون که 27 سال از عمر آن میگذرد و قرار است سال آینده انتخابات دوره تازه شوراهای اسلامی برگزار شود، نمیتوان یکسال بدون اخبار منفی از این شوراها یافت.
تنها کافی است تا در اخبار و گزارشهای رسانهها یک جستوجوی ساده انجام داد تا متوجه شد شوراهای شهر و روستا تا چه اندازه برای کشور مفید بوده است!
اکثر اخبار و گزارشهایی که از این شوراها منتشر میشود منفی است. در هر هفته و هر ماه، برخورد دستگاه قضایی با تخلفات و مفاسد اقتصادی اعضای شوراهای شهر و روستا منتشر میشود و نشان می دهد که این شوراها کارکرد واقعی خود را ندارد.
باید واژه اسلامی از شوراهای شهر و روستا حذف شود، تا حداقل این واژه که در آن، دزدی، فساد اقتصادی، فساد مالی، فساد اخلاقی، کم کاری و هر آنچه پلید و سیاه است وجود ندارد، بد نام نشود.
در جایی از اسلام نمیتوان یافت که مردم و مسئولان را به گناه و انواع تخلف تشویق کند، بلکه بر عکس، هر آنچه در آیین و آموزههای اسلام به ویژه در کردار و رفتار ائمه اطهار(ع) و گل سر سبد آن بزرگواران امیر مؤمنان علی (ع) دیده میشود، همه پاکی و منزهی است.
حال با این شوراها و شهردارانی که با وجود برخوردهای قوه قضاییه همچنان به تخلفات خود ادامه میدهند، چه باید کرد؟
قطعاً نظارت شدید و دقیق بر روی عملکرد آنها باید اعمال شود و چه بسا تاکنون این نظارت شدید و دقیق ضعیف بوده که باعث گشته تا اعضای بسیاری از شوراها و شهرداریها دست به تخلف و فساد بزنند.شاید نوع گزینش داوطلبان انتخابات شوراهای شهر و روستا نامناسب است و باید دقیقتر باشد.
هر چند در این میان میتواند انحلال شوراهای شهر و روستا را نیز بررسی کرد چرا که علاوه بر تحمیل هزینههای سنگین به مردم کارکرد آنها نیز آنگونه که توقع و انتظار میرفت نبوده است.میتوان در اینباره از مردم نظرخواهی کرد.
میتوان برای انتخاب شهردار هر شهر به برگزاری انتخابات مستقیم رجوع کرد یعنی شهرداران نیز مانند رئیس جمهور با انتخاب و رأی مستقیم مردم به این جایگاه برسند.
هر دو گزینه قابل بررسی و پیگیری است، هم انحلال شوراهای شهر و روستا و هم انتخاب شهرداران با رأی مستقیم مردم. قطعاً با این تغییرات، کمتر با اخبار و گزارشهای فساد شوراهای شهر و روستا روبرو خواهیم شد. انتشار اخبار فساد آنها نه تنها در میان افکار عمومی کشور بلکه در دنیا نیز برای کشور آبروریزی به همراه داد. باید برای این وضعیت فکری کرد.
تشکیل شوراهای اسلامی شهر و روستا در اصل 100 تا 106 قانون اساسی دیده شده است. اما با وجود این اصول، تأسیس نهاد شوراهای اسلامی شهر و روستا سالها به تعویق افتاد و سرانجام نخستین انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا در ایران، در ۷ اسفند ۱۳۷۷ برگزار شد و مردم حدود ۱۸۵هزار تن اعضای اصلی و علیالبدل شوراها را در سراسر کشور برگزیدند.
اما نخستین شوراهای اسلامی شهر و روستا از همان آغاز تأسیس بدون حاشیه و چالش نبود، اما همه گمان میکردند که با گذشت زمان و به دست آوردند تجربه، همه آن حاشیهها و چالشها که هم از جنس سیاسی بود و هم از جنس اقتصادی بر طرف خواهد شد و این تشکل بر روی ریل اصلی خود قرار خواهد گرفت.
تنشها و چالشهایی را که در دوره نخست شورای اسلامی شهر تهران پیش آمد نمیتوان فراموش کرد. اعضای شورای شهر تهران بجای پرداختن به امور کلانشهر تهران، به مسائل سیاسی و جناحی میپرداختند که باعث مشکلات زیادی برای تهران شده بود.
آن دوران هر چند گذشت، اما با توجه به نوع مدیریت و تصمیم گیری در شوراهای اسلامی شهر روستا در سراسر کشور نمیتوان نمره قبولی به این نهاد که به نام یک نهاد مردمی شهرت یافته، داد.
در طول سالها فعالیت شوراهای اسلامی شهر و روستا از سال 1377 تاکنون که 27 سال از عمر آن میگذرد و قرار است سال آینده انتخابات دوره تازه شوراهای اسلامی برگزار شود، نمیتوان یکسال بدون اخبار منفی از این شوراها یافت.
تنها کافی است تا در اخبار و گزارشهای رسانهها یک جستوجوی ساده انجام داد تا متوجه شد شوراهای شهر و روستا تا چه اندازه برای کشور مفید بوده است!
اکثر اخبار و گزارشهایی که از این شوراها منتشر میشود منفی است. در هر هفته و هر ماه، برخورد دستگاه قضایی با تخلفات و مفاسد اقتصادی اعضای شوراهای شهر و روستا منتشر میشود و نشان می دهد که این شوراها کارکرد واقعی خود را ندارد.
باید واژه اسلامی از شوراهای شهر و روستا حذف شود، تا حداقل این واژه که در آن، دزدی، فساد اقتصادی، فساد مالی، فساد اخلاقی، کم کاری و هر آنچه پلید و سیاه است وجود ندارد، بد نام نشود.
در جایی از اسلام نمیتوان یافت که مردم و مسئولان را به گناه و انواع تخلف تشویق کند، بلکه بر عکس، هر آنچه در آیین و آموزههای اسلام به ویژه در کردار و رفتار ائمه اطهار(ع) و گل سر سبد آن بزرگواران امیر مؤمنان علی (ع) دیده میشود، همه پاکی و منزهی است.
حال با این شوراها و شهردارانی که با وجود برخوردهای قوه قضاییه همچنان به تخلفات خود ادامه میدهند، چه باید کرد؟
قطعاً نظارت شدید و دقیق بر روی عملکرد آنها باید اعمال شود و چه بسا تاکنون این نظارت شدید و دقیق ضعیف بوده که باعث گشته تا اعضای بسیاری از شوراها و شهرداریها دست به تخلف و فساد بزنند.شاید نوع گزینش داوطلبان انتخابات شوراهای شهر و روستا نامناسب است و باید دقیقتر باشد.
هر چند در این میان میتواند انحلال شوراهای شهر و روستا را نیز بررسی کرد چرا که علاوه بر تحمیل هزینههای سنگین به مردم کارکرد آنها نیز آنگونه که توقع و انتظار میرفت نبوده است.میتوان در اینباره از مردم نظرخواهی کرد.
میتوان برای انتخاب شهردار هر شهر به برگزاری انتخابات مستقیم رجوع کرد یعنی شهرداران نیز مانند رئیس جمهور با انتخاب و رأی مستقیم مردم به این جایگاه برسند.
هر دو گزینه قابل بررسی و پیگیری است، هم انحلال شوراهای شهر و روستا و هم انتخاب شهرداران با رأی مستقیم مردم. قطعاً با این تغییرات، کمتر با اخبار و گزارشهای فساد شوراهای شهر و روستا روبرو خواهیم شد. انتشار اخبار فساد آنها نه تنها در میان افکار عمومی کشور بلکه در دنیا نیز برای کشور آبروریزی به همراه داد. باید برای این وضعیت فکری کرد.
محمد صفری
