در تحولی قابل توجه امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، امروز میزبان محمد الجولانی، رئیس‌جمهور موقت سوریه، در کاخ الیزه خواهد بود. این اولین سفر رسمی یک حاکم سوری به اروپا از زمان آغاز جنگ داخلی سوریه در ۲۰۱۱ محسوب می‌شود. الیزه در آستانه این سفر بر حمایت از ساخت سوریه آزاد، باثبات و مستقل که به تمام اجزای جامعه سوری احترام می‌گذارد، تاکید کرد.
این سفر در حالی صورت می‌گیرد که از یک سو جولانی به شدت با بحران مشروعیت داخلی مواجه است، بویژه آنکه کشتارهای هدفمند در مناطقی همچون ساحل نشانگر برنامه ای از پیش طراحی شده برای تغییر بافت جمعیتی است. در همین حال سوریه به شدت با بحران اقتصادی مواجه است در حالی که اشغالگری رژیم صهیونیستی نیز بر شدت مشکلات افزوده است هر چند که عملکرد جولانی نشان می‌دهد که او هیچ مشکلی با این اشغالگری‌ها را ندارد.
در این میان فرانسه در قالب دو رویکرد یک جانبه و اروپایی توجه به سوریه را در دستور کار دارد. نخست آنکه سوریه از سایس پیکو(سال 1916) در حوزه منطقه نفوذ فرانسه شناخته شده و یکی از مشکلات دوران حاکمیت اسد برای پاریس نیز از دست داست این سلطه بوده است چنانکه پاریس از استقبال کنندگان و حامیان اصلی سرنگونی نظام اسد و به قدرت رسیدن جولانی بوده است. اکنون نیز فرانسه که چندی پیش وزیرخارجه‌اش به سوریه سفر کرده بود تلاش دارد تا از کیک سوریه ویران شده سهمی نیز برای خود کسب نماید چنانکه خبرها از قراردادهای اقتصادی بلند مدت میان طرفین حکایت دارد.
دوم آنکه فرانسه به نیابت از اروپا سعی دارد تا جایگاه اتحادیه در شامات را تقویت و به نوعی بازیگری آن در غرب آسیا را به نمایش گذارد. سفر همزمان وزرای خارجه فرانسه و آلمان به دمشق در این چارچوب بوده است. در این میان البته شواهد امر نشان می‌دهد که نگاه اروپا همچون آمریکا نه حمایت از سوریه واحد بلکه سوریه‌ای ضعیف و چند پاره است چنانکه آنها دربرابر اشغالگری صهیونیست‌ها ، ترکیه و آمریکا سکوت کرده‌اند. درهمین حال وعده‌های اقتصادی آنها نیز محقق نشده است. البته باید در نظر داشت که سران فرانسه برای استقبال از جولانی با چالشی به نام اعتراض های حقوق بشری مواجه هستند لذا از چندی پیش طرح نمایش چهره‌ای رو به اصلاح از جولانی را در پیش گرفته‌اند تا ازمیزان اعتراضات کاسته و صرفا در حدی آن را نگاه دارند که بتوانند به عنوان ابزار امتیاز گیری از آن استفاده کنند.
این سفر در حالی صورت می‌گیرد که از یک سو جولانی به شدت با بحران مشروعیت داخلی مواجه است، بویژه آنکه کشتارهای هدفمند در مناطقی همچون ساحل نشانگر برنامه ای از پیش طراحی شده برای تغییر بافت جمعیتی است. در همین حال سوریه به شدت با بحران اقتصادی مواجه است در حالی که اشغالگری رژیم صهیونیستی نیز بر شدت مشکلات افزوده است هر چند که عملکرد جولانی نشان می‌دهد که او هیچ مشکلی با این اشغالگری‌ها را ندارد.
در این میان فرانسه در قالب دو رویکرد یک جانبه و اروپایی توجه به سوریه را در دستور کار دارد. نخست آنکه سوریه از سایس پیکو(سال 1916) در حوزه منطقه نفوذ فرانسه شناخته شده و یکی از مشکلات دوران حاکمیت اسد برای پاریس نیز از دست داست این سلطه بوده است چنانکه پاریس از استقبال کنندگان و حامیان اصلی سرنگونی نظام اسد و به قدرت رسیدن جولانی بوده است. اکنون نیز فرانسه که چندی پیش وزیرخارجه‌اش به سوریه سفر کرده بود تلاش دارد تا از کیک سوریه ویران شده سهمی نیز برای خود کسب نماید چنانکه خبرها از قراردادهای اقتصادی بلند مدت میان طرفین حکایت دارد.
دوم آنکه فرانسه به نیابت از اروپا سعی دارد تا جایگاه اتحادیه در شامات را تقویت و به نوعی بازیگری آن در غرب آسیا را به نمایش گذارد. سفر همزمان وزرای خارجه فرانسه و آلمان به دمشق در این چارچوب بوده است. در این میان البته شواهد امر نشان می‌دهد که نگاه اروپا همچون آمریکا نه حمایت از سوریه واحد بلکه سوریه‌ای ضعیف و چند پاره است چنانکه آنها دربرابر اشغالگری صهیونیست‌ها ، ترکیه و آمریکا سکوت کرده‌اند. درهمین حال وعده‌های اقتصادی آنها نیز محقق نشده است. البته باید در نظر داشت که سران فرانسه برای استقبال از جولانی با چالشی به نام اعتراض های حقوق بشری مواجه هستند لذا از چندی پیش طرح نمایش چهره‌ای رو به اصلاح از جولانی را در پیش گرفته‌اند تا ازمیزان اعتراضات کاسته و صرفا در حدی آن را نگاه دارند که بتوانند به عنوان ابزار امتیاز گیری از آن استفاده کنند.
سید مهدی لنکرانی
