طی روزهای اخیر عراق باردیگر صحنه اعتراض‌های خیابانی شده است. اعتراضاتی که محور آن را حملات هوادار جریان صدر به منطقه سبز بغداد و اشغال پارلمان عراق تشکیل می‌دهد. هواداران صدر در حالی این اقدام را با عنوان حقوق صدر برای مشارکت در روند سیاسی و تشکیل دولت و مخالفت با نخست وزیری محمد الشیاع السودانی، گزینه نامزدی چهارچوب هماهنگی شیعیان عنوان می‌کنند که نگاهی بر سابقه چنین رفتارهایی بیانگر تاثیرات مخرب این رفتارها بر وضعیت سیاسی، امنیتی و اقتصادی عراق است. عراق از زمان حضور نیروهای آمریکایی با چالشهای متعدد در روند تشکیل دولت، حفظ امنیت و تحقق مطالبات اقتصادی مردم مواجه بوده است.
هر چند که آمریکایی‌ها در سال ۲۰۱۱ ادعای خروج از عراق را سر دادند اما در عمل تا به امروز در این کشور باقی مانده اند و نقشی موثر در نابسامان سازی این کشور داشته‌اند. پس از اقدام جنایتکارانه آمریکا در ترور سرداران مقاومت شهید سپهبد قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس ، موجی از مطالبه مردمی برای اخراج کامل آمریکا از عراق به پا و پارلمان نیز مصوبه‌ای در این زمینه داشته است.
به رغم تاکیدات جریان‌های سیاسی و مردمی بر اجرای این مهم، تا به امروز نزاع‌ها و اختلافت داخلی عراقی‌ها، عملا مانع از تحقق این امر شده است. نکته مهم آنکه جریان صدر و شخص مقتدی صدر رهبر این جریان همواره بر اصل پایان حضور اشغالگران در عراق، مبارزه نهایی با تروریسم و توجه به مطالبات اقتصادی مردم تاکید داشته و خود را مدعی تحقق این امور معرفی نموده است.
تجربه نشان داده است که هر نوع آشوب و ناآرامی خیابانی به جای گفت و گو و تعامل میان جریان‌ها، در کنار فضای ناامنی و خونین شدن خیابان‌ها، زمینه ساز استمرار اشغالگری آمریکا، یارگیری و ادامه حیات تروریست‌ها و تشدید بحران اقتصادی کشور به دلیل گرفتار بودن عراق در نزاع‌های سیاسی بوده است.
البته در این میان برخی جریان‌ها تجزیه طلب از جمله در اقلیم کردستان از این فضا برای تقویت موقعیت خویش و القای لزوم چند پاره سازی عراق به عنوان راهکار پایان بحران بهره برداری می‌کنند که خود نزاع‌های جدیدی در کشور ایجاد می‌کند. با توجه به این حقایق می‌توان گفت که آنچه امروز جریان صدر در خیابان‌ها در پیش گرفته است نه تنها تحقق بخش ادعاها و بهانه‌ها برای این آشوب‌ها نخواهد شد بلکه بر میزان بحران‌های عراق خواهد افزود در حالی که بازیگران بیرونی همچون آمریکا، رژیم صهیونیستی و برخی کشورهای عربی و ترکیه از این وضعیت برای استمرار حملات و تحرکات علیه امنیت و تمامیت ارضی عراق بهره می‌گیرند.
نویسنده: علی تتماج
به رغم تاکیدات جریان‌های سیاسی و مردمی بر اجرای این مهم، تا به امروز نزاع‌ها و اختلافت داخلی عراقی‌ها، عملا مانع از تحقق این امر شده است. نکته مهم آنکه جریان صدر و شخص مقتدی صدر رهبر این جریان همواره بر اصل پایان حضور اشغالگران در عراق، مبارزه نهایی با تروریسم و توجه به مطالبات اقتصادی مردم تاکید داشته و خود را مدعی تحقق این امور معرفی نموده است.
تجربه نشان داده است که هر نوع آشوب و ناآرامی خیابانی به جای گفت و گو و تعامل میان جریان‌ها، در کنار فضای ناامنی و خونین شدن خیابان‌ها، زمینه ساز استمرار اشغالگری آمریکا، یارگیری و ادامه حیات تروریست‌ها و تشدید بحران اقتصادی کشور به دلیل گرفتار بودن عراق در نزاع‌های سیاسی بوده است.
البته در این میان برخی جریان‌ها تجزیه طلب از جمله در اقلیم کردستان از این فضا برای تقویت موقعیت خویش و القای لزوم چند پاره سازی عراق به عنوان راهکار پایان بحران بهره برداری می‌کنند که خود نزاع‌های جدیدی در کشور ایجاد می‌کند. با توجه به این حقایق می‌توان گفت که آنچه امروز جریان صدر در خیابان‌ها در پیش گرفته است نه تنها تحقق بخش ادعاها و بهانه‌ها برای این آشوب‌ها نخواهد شد بلکه بر میزان بحران‌های عراق خواهد افزود در حالی که بازیگران بیرونی همچون آمریکا، رژیم صهیونیستی و برخی کشورهای عربی و ترکیه از این وضعیت برای استمرار حملات و تحرکات علیه امنیت و تمامیت ارضی عراق بهره می‌گیرند.
نویسنده: علی تتماج