مهدي رجبي: هوا گرم شده است. خيلي گرم. آنقدر كه دلت هوس آب تني در حوضچه اي خنك را مي كند و دوست داري از اين گرما فراري باشي. اما همين هواي گرم، با اينكه وجود دارد، بهانه اي مي شود براي بعضي ها كه... نه اشتباه نكنيد، منظورم بساط كردن آب ميوه و شربت خنك و بستني فروشي و يخ دربهشت و اين جور چيزها نيست. منظور آن آدم هايي هستند كه گرماي هواي بهانه اي مي شود تا قدري از قد و قامت لباس هايشان كم شود و يا لباس‌هايي چند شماره كوچكتر از سايز واقعي شان را به تن كنند. همين موضوع هم سبب مي شود تا نيروي انتظامي طبق سنوات گذشته گشت ارشاد را مجددا راه اندازي كند و آن "ون" هاي معروف در نقاط مختلف پايتخت ديده شود. گشت هايي كه امسال با بهره گيري از تجارب گذشته، برخوردهايي به مراتب بسيار خوب با مردم و به خصوص جوانان دارند و سعي كرده اند وظيفه شان را به درستي انجام دهند. اين روزها درخصوص گشت ارشاد نظرات مختلفي وجود دارد. نظراتي كه يكديگر را گاها نقض مي كنند و هر يك استدلال خاص خود را دارند. اما در اين يادداشت قصد نداريم به نقد يا تاييد حركت نيروي انتظامي بپردازيم. بلكه دليل نگارش اين سطور اتفاقاتي است كه در كنار گشت ارشاد بايد قرار گيرد، اما خلاء آن همواره و طي سال هاي اخير حس شده است. اين درست كه نيروي انتظامي، طبق قانون وظيفه حفظ و ايجاد امنيت اجتماعي و اخلاقي را بر عهده دارد، اما اين موضوع دليل بر آن نمي شود كه ساير نهادهاي قانوني، كنار گود بنشينند و وظايفي كه آنها بر عهده دارند را به راحتي به دست فراموشي بسپارند. نيروي انتظامي اگر مجبور به اين مي شود كه در طول سال و در فصول و زمان هاي نامشخص،‌ گشت هاي ارشاد را راه اندازي كند و يا با برخي افراد كه فضاي اجتماعي را با جاي ديگري اشتباه مي گيرند برخورد كند، دليلش را بايد در نقاطي جست و جو كرد كه وظيفه شان را يا انجام نمي دهند و يا به درستي انجام نمي دهند. نيروي انتظامي با افرادي كه لباس هاي بد مي‌پوشند برخورد مي كند،‌درست. نيروي انتظامي با مراكز عرضه پوشاك كه لباس هاي نامناسب را به فروش مي رسانند برخورد مي كند، اين هم درست. اما چه كساني بايد زمينه‌اي را فراهم كنند كه ديگر نيازي به برخوردهاي اينچنيني نباشد؟ چند سال است كه قرار است ما در صنعت پوشاك، فعاليت درستي داشته باشيم و كالاهايي را روانه بازار كنيم كه هم بر طبق عرف و شرع باشد و هم به روز يا اصطلاحا روي مد باشد؟ طرح لباس ملي پس از گذشت اين همه سال در كدام بايگاني خاك مي خورد؟ به صرف برگزاري نمايشگاه مد و لباس ايراني يا اسلامي، چه اتفاق شگرفي در صنعت پوشاك ما رخ مي دهد؟ بحث فرهنگ‌سازي را چه نهادهايي بايد پي گيري كنند؟ رسانه ها و به خصوص رسانه ملي چه نقشي را مي توانند در اين حوزه ايفا كنند؟ مي بينيد اين سوال هايي است كه جوابش روشن و واضح است اما كسي جوابي به درد بخور نمي دهد. انگار همه اين نهادهايي كه بايد مسئول باشند، كل كارشان را در گشت ارشاد نيروي انتظامي خلاصه كرده اند. نيروي انتظامي دارد كارش را انجام مي دهد و انشاء الله هم به درستي اين كار را مي كند. اما دوستان ديگر كه دست زير چانه زده اند و تماشاچي شده اند هم بايد دستي بجنبانند. جامعه ما يك جامعه آرماني است كه حاصل خون انسان هايي است كه به مراتب بهتر از ما بوده اند كه اگر نبودند، جايشان در بهشت خدا نبود. اما حالا كه ما مانده ايم، هر يك حد اقل به اندازه اختياري كه داريم بايد وظيفه مان را درست انجام دهيم. از وزارت ارشاد، بازرگاني، صنايع تا رسانه ها و صدا و سيما هر كداممان اين وظيفه خطير را بر عهده داريم. حالا يكي كمتر و ديگر بيشتر. ما بايد ياد بگيريم كه در كنار برخوردهاي سلبي، بايد شرايطي را فراهم كنيم كه جواناني كه به دنبال هويت خود هستند و اين هويت را گاها در پوشاك هاي غربي جست و جو مي كنند نگاهي درخور به فرهنگ اسلامي ـ ايراني مان هم بيندازند و از گذشته پر از مفاخر و بزرگي مان فقط موزه ها و خانه هاي قديمي را نبينند. ما سرزميني داريم، پر از فرهنگ و انديشه اي كه مي‌تواند همه خلاء هاي جوانانمان را پر كند، اما به شرط آنكه قدري دقت كنيم و بتوانيم اين فرهنگ را تبديل به قدرتي كاربردي كنيم. اين انتظار بزرگي از مسئولان فرهنگي و اقتصادي اين كشور نيست كه قدري در وظايفشان ريز شوند و بتوانند قدمي در اين راه بردارند. خيلي ها هستند كه دوست دارند در اين مسير گامي بردارند،‌اما متاسفانه با برخوردهاي سرد و گاها منفي سبب مي شويم كه بروند و پشت سرشان را هم نگاه نكنند. هستند مردماني كه دلشان براي اين سرزمين و براي شريعتشان مي سوزد، اما مسئولان آنقدر آنها را در پيچ و خم هاي بوروكراسي مي پيچانند كه ديگر حال و حوصله‌اي براي ادامه كار باقي نمي ماند. كاش مسئولان عزيز به اين هدف بزرگ قدري بزرگ تر فكر كنند و شرايطي را فراهم آورند كه دوستداران فرهنگ اسلامي ـ ايراني در اين مسير ياريشان دهند.