محرم هر سال تکرار میشود اما تکراری نیست، محرم یادآور واقعهای است که نباید تنها به عزاداری آن بسنده کرد بلکه وجه دیگری هم دادر و آن عمق قیامی است که اباعبدالله الحسین (ع) آن را آنجام داده است. به واقع عزای حسینی و پاسداشت قیام حسینی با همه داشتههایش هر سال نسبت به سالهای گذشته باید قدرتمندتر و عمیقتر برگزار شود. به درستی گفته شده که هم شور حسینی و هم شعور حسینی، این دو در واقع مکمل یکدیگرند.در واقعه کربلا و عاشورا پیامهای مهمی در طول ۱۴۰۰ سال از آن واقعه به آیندگان رسیده است که تنها مختص ما شیعیان نیست، برای همه آزادگان جهان است. حسینی بودن، حسینی ماندن و حسینی زیستن است که به حیات انسانها معنا و مفهوم میبخشد، اگر اندیشه حسین (ع) را در طول زندگی خود سرلوحه قرار ندهیم یک زندگی بیهوده را طی کردهایم. در این راه باید بیندیشم که حسین برای ما چه کرده و ما برای حسین چه کردهایم.
سید و سالار شهیدان،جان شیرین را فدای دین کرد، قربانی کرد تا ما اکنون در راه او گام بگذاریم و راهش را ادامه دهیم، دشوار و سخت است، کار هر کسی نیست، همه نمیتوانند یاران با وفای حسین باشند، همان شب تاسوعا و عاشورا بودند افرادی که پس از سخنان امام خود، کاروان را ترک کردند و رفتند اما پس از آن آه و حسرت بود که تا پایان عمر دامنشان گرفت و آسایش روحی را از آنها سلب کرد.
هر سال محرم میآید و به برگزاری مراسم عزاداری سید و سالار شهیدان میپردازیم و شاید غافل باشیم که حکومتی که اکنون در ایران اسلامی برپا است، با همه کم و کاست، با همه قوت و ضعف، وامدار قیام حسین بن علی (ع) است و اگر کوچکترین سستی در اعتقادمان ایحاد شود، سرنوشتی چون ترک کنندگان کاروان حسین در انتظارمان خواهد بود و چه بسا وخیمتر از آن چرا که یزیدیان زمان اکنون فراوانتر از آن دوران، خون آشام تر از شمر و نامردتر از ابن زیاد و عمر سعد هستند. مرز بین حق و باطل اکنون به اندازه یک تار مو نازک است،اما برای تشخیص آن چراغ قیام عاشورا و کربلا راه را چون روز روشن کرده و به مانند خورشیدی میدرخشد.
این خورشید نوید آیندهای را میدهد که بر اساس وعده صادق قرار است به قیام فرزند حسین (ع) متصل شود، اما اگر حسین را در روز عاشورا تنها گذاشتند سپاه او به ظاهر شکست خورد، تنها گذاشتن فرزند او مهدی موعود، برای او و سپاهش شکست ندارد، او پیروز است همانگونه که حسین پیروز میدان نبرد دو تفکر حق و باطل در عاشورا و کربلا بود.
نکند راه را گم کنیم و بیراهه برویم و خود را به هلاکت بیندازیم به خاطر چند روز بیشتر بهره بردن از چرب و شیرین دنیا. یادمان باشد و یادمان بیاید، جوانان این مرزو بوم غیور و سلحشور در ۸ سال دفاع مقدس به عشق حسین به قربانگاه رفتند و پیروز میدان نبرد نابرابر شدند. حسین دست همه را میگیرد کافی است صدایش کنیم و از او بخواهیم.
نویسنده: محمد صفری