آﻓﺮﯾــﻦ و ﻣﺮﺣﺒــﺎ ، ﺳــﺮدار ﭘــﺎك ﻣﯿﻬﻨــﻢ
ﻓــﺎش ﮔﻮﯾــﻢ ﺗــﺎ اﺑﺪ ، ﻋﺸــﻖ ﺗــﻮ در ﺟــﺎن و ﺗﻨﻢ
داغ ﺗــﻮ ﺳــﺮدار ، ﺑــﺮ ﺟــﺎن و دﻟــﻢ آذر زﻧــﺪ
آﺗــﺶ و آﺗﺸﻔﺸــﺎﻧﻰ ، ﺑــﺮ دل دﺷــﻤﻦ زﻧــﺪ
درﻏﻤــﺖ ﺳــﺮدار ﻣــﺎ ، اى ﺳــﺮ ﻓــﺮاز ﻣﯿﻬﻨــﻢ
ﺷــﺪ ﺳــﯿﻪ ﭘــﻮش اى دﻻور ، درﺗﻤــﺎم ﻣﯿﻬﻨــﻢ
ﻣﺎﻟــﮏ ﻣــﺎ ، اﻧﺘﻘــﺎم ﺧــﻮن ﺗــﻮ ﺧﻮاﻫﯿــﻢ ﮔﺮﻓــﺖ
ﻋﺎﻟﻤــﻰ ﻣــﻰ ﻣﺎﻧــﺪ از ، اﯾــﻦ اﻧﺘﻘﺎم اﻧﺪر ﺷــﮕﻔﺖ
ﻧــﺎم ﺗــﻮ ﺟﺎوﯾــﺪ ﻣﺎﻧــﺪ ، اى ﺳــﻠﯿﻤﺎﻧﻰ ﻣــﺎ
ﺑــﻪ ﯾﻘﯿــﻦ ﻣﻘﺒــﻮل ﻣﻰ ﮔــﺮدد ، ﻗﺮﺑﺎﻧــﻰ ﻣــﺎ
ﻗﻄﺮﻫــﺎى ﺧــﻮن ﺗــﻮ ﺻﺪﻫــﺎ ﺳــﻠﯿﻤﺎﻧﻰ ﺷــﻮد
ﮐﺎر دﺷــﻤﻦ زﯾﻦ ﭘﺲ اى ﺳــﺮدار، ﭘﺸــﯿﻤﺎﻧﻰ ﺷﻮد
رﻓــﺖ ﺳــﻠﯿﻤﺎﻧﻰ ﻣــﺎ ﯾــﺎران ، ﺑــﻪ دﯾﺪار ﺣﺴــﯿﻦ
ﺷــﺪ ﺷــﻬﯿﺪ ﺳــﺮ ﺟﺪا ، ﻫﻤﭽــﻮن اﻣﯿــﺮ ﻋﺎﻟﻤﯿﻦ
اى ﺗﺮاﻣــﭗ اى ﺗﺮاﻣــﭗ ﺑــﻰ ﺣﯿــﺎ ، اف ﺑﺮ ﺗــﻮ ﺑﺎد
ﺗــﺎ اﺑــﺪ ﺗــﺎ اﺑــﺪ ، اﯾــﻦ ﻧﻨــﮓ ﺑــﻪ داﻣﺎن ﺗــﻮ ﺑﺎد
اى ﺗﺮاﻣــﭗ اى ﺗﺮاﻣﭗ ، روزى ﭘﺸــﯿﻤﺎن ﻣﯿﺸــﻮى
آن زﻣﺎن ﻧﻪ ، ﻫﺮ زﻣﺎن ﺑﺎ ﺧﺎك ﯾﮑﺴــﺎن ﻣﯿﺸــﻮى
ﺑــﺎ ﺧﯿﺎل ﺧــﺎم ﺧــﻮد ﺳــﺮدار ﻣــﺎ را ﮐﺸــﺘﻪ اﯾﻰ
ﮔــﻮر ﺧــﻮد را در ﺗﻤﺎﻣــﻰ ﺟﻬــﺎن ﺧﻮد ﮐﻨــﺪه اﯾﻰ
اى ﻣﺘﺮﺳــﮏ اﻧﺘﻘــﺎم ﺳــﺨﺖ در راه اﺳــﺖ ﺑــﺪان
ﺟﺎى اﻣﺴــﺎل ﺗﻮ ﺷــﯿﻄﺎن ﻫــﺎ در ﭼﺎه اﺳــﺖ ﺑﺪان
ﻫﺎن، ﺳــﺮدار ﺗﺎ اﺑﺪ «ﺳﯿﺮﻧﮓ» ﺑﺎ ﯾﺎد ﺗﻮ ﻧﺠﻮا ﻣﻰ ﮐﻨﺪ
دﺷــﻤﻨﺖ را روز وﺷــﺐ ﺳــﺮدار، ﻟﻌﻨــﺖ ﻣﻰ ﮐﻨــﺪ

^{شاعر: ﺳﯿﺮﻧﮓ اﺣﻤﺪزاده}