جریان صدر و شخص مقتدا صدر سال‌ها است که نقش منفی در ساختار سیاسی عراق بازی می‌کند و این روند برای کشوری که نیازمند آرامش سیاسی است، سمی مهلک است.
مقتدا صدر در عراق شخصیتی است که در آن کشور هوادارانی دارد که کم هم نیستند اما این هواداران،به دو بخش تقسیم می‌شوند، نخستین بخش آن هواداران اعتقادی هستند که نمی‌توان آنها را از تفکرات صدر جدا کرد، برخی دیگر از آنها هواداران احساسی هستند که در صورتی که نسبت به مواضع مخرب جریان صدر آگاه شوند از او جدا خواهند شد.
عراق دستخوش اتفاقاتی است که سال‌ها است این کشور را دچار خود کرده و هر یک از جریان‌های موجود سیاسی در این کشور سهمی در این اتفاقاتی که باعث ناآرامی و فتنه می‌شود سهیم هستند اما برخی از آنها بیشترین سهم را دارند که صدر در رأس آنها است.
مقتدا صدر همچون دیگر جریان‌های سیاسی در عراق دارای کرسی در پارلمان این کشور است، انتخابات پارلمانی برگزار شده و مجلس جدید نیز تشکیل شده است و اکنون زمان انتخاب نخست وزیر و رئیس جمهور جدید است.
تحرکاتی که حامیان صدر در چند روز گذشته انجام داده‌اند، به ویژه اشغال پارلمان این کشور از سوی هواداران مقتدا صدر، آشوب گری و بر هم زدم آرامش نسبی این کشور است. عراق با مشکلات بسیار سنگینی روبرو است که مهمترین آن حضور گروه‌های تروریستی به ویژه داعش و حضور نیروهای آمریکایی در این کشور است.
در چنین وضعیتی دولت و مردم عراق باید در یک همگرایی و هم افزایی کشور را از وجود این دو رها کنند چرا که با وجود تروریست‌ها و آمریکایی آرامش و امنیت به عراق باز نخواهد گشت.
قدر مسلم ایجاد آشوب و فتنه از سوی جریان صدر بر شرایط حاکم تأثیر منفی خواهد گذاشت و فعالیت‌های تروریست‌هایی چون داعش را نیز افزایش داده و باعث دخالت بیشتر آمریکایی در امور کشور خواهد شد.
صدر سیاست ثابتی ندارد، او گاهی به سوی عربستان سعودی غش می‌کند که از نظر عقیدتی هم به آن نگاه کنیم هیچ تناسبی با سعودی‌ها ندارد، صدر یک روحانی شیعه است و سعودی‌ها تفکر وهابیت دارند مگر آن که مقتدا صدر از آن دست روحانیتی باشد که به فرموده رهبر معظم انقلاب تشیع انگلیسی است.
عربستان سعودی که رقیب ایران در منطقه محسوب می‌شود،هیچگاه خواهان آن نبوده که در عراق یک دولت شیعه توانمند و کارآمد بر سر کار باشد و همیشه علیه دولت‌های روی کار توطئه و دسیسه کرده و اجازه نداده تا شرایط کشور رو به بهبودی تغییر کند.
دیدارهایی که مقتدا صدر در جایگاه رهبر یک جریان سیاسی با بن سلمان در چند سال اخیر داشته و سخنانی که در آن دیدار گفته و حتی علیه جمهوری اسلامی هم حرف زده است،اثبات می‌کند که او از سعودی‌ها خط می‌گیرد در غیر این صورت نزدیکی صدر و بن سلمان از سر چیست؟
عراق کشوری با اکثریت شیعه است که بر اساس قانون اساسی تشکیل دولت بر عهده نخست وزیر شیعه است. سعودی‌ها این قانون را نمی‌پذیرند و همواره با دخالت‌های مستقیم و غیر مستقیم خود در امور داخلی عراق،کارشکنی کرده و با تحت فشار قرار دادن دولت و ملت این کشور، باعث بروز ناآرامی در عراق شده‌اند.
صدر و جریان سیاسی وابسته به او اگر تکلیف خود را نمی‌دانند،مردم و دولت این کشور برای رهایی از فتنه انگیزی‌های این جریان باید تکلیف آن را روشن کنند. جریانی که در خط دشمن قرار داشته باشد و باعث مشکلات زیادی برای مردم عراق شود، انحلال آن بهترین گزینه خواهد بود.
مردم عراق هم در دوران صدام و هم پس از اشغال کشور از سوی آمریکایی‌ها، تاکنون روی آرامش و امنیت را به خود ندیده‌اند و بخش زیادی از این مشکلات به مردم کشور نیز باز می‌گردد چرا که جریان‌های سیاسی چون صدر باعث ایجاد انشقاق و چند قطبی در کشور شده و اجازه نداده که اکثریت مردم در یک اتحاد ملی در کنار هم به‌فکر آینده عراق باشند.
نویسنده: محمد صفری
مقتدا صدر در عراق شخصیتی است که در آن کشور هوادارانی دارد که کم هم نیستند اما این هواداران،به دو بخش تقسیم می‌شوند، نخستین بخش آن هواداران اعتقادی هستند که نمی‌توان آنها را از تفکرات صدر جدا کرد، برخی دیگر از آنها هواداران احساسی هستند که در صورتی که نسبت به مواضع مخرب جریان صدر آگاه شوند از او جدا خواهند شد.
عراق دستخوش اتفاقاتی است که سال‌ها است این کشور را دچار خود کرده و هر یک از جریان‌های موجود سیاسی در این کشور سهمی در این اتفاقاتی که باعث ناآرامی و فتنه می‌شود سهیم هستند اما برخی از آنها بیشترین سهم را دارند که صدر در رأس آنها است.
مقتدا صدر همچون دیگر جریان‌های سیاسی در عراق دارای کرسی در پارلمان این کشور است، انتخابات پارلمانی برگزار شده و مجلس جدید نیز تشکیل شده است و اکنون زمان انتخاب نخست وزیر و رئیس جمهور جدید است.
تحرکاتی که حامیان صدر در چند روز گذشته انجام داده‌اند، به ویژه اشغال پارلمان این کشور از سوی هواداران مقتدا صدر، آشوب گری و بر هم زدم آرامش نسبی این کشور است. عراق با مشکلات بسیار سنگینی روبرو است که مهمترین آن حضور گروه‌های تروریستی به ویژه داعش و حضور نیروهای آمریکایی در این کشور است.
در چنین وضعیتی دولت و مردم عراق باید در یک همگرایی و هم افزایی کشور را از وجود این دو رها کنند چرا که با وجود تروریست‌ها و آمریکایی آرامش و امنیت به عراق باز نخواهد گشت.
قدر مسلم ایجاد آشوب و فتنه از سوی جریان صدر بر شرایط حاکم تأثیر منفی خواهد گذاشت و فعالیت‌های تروریست‌هایی چون داعش را نیز افزایش داده و باعث دخالت بیشتر آمریکایی در امور کشور خواهد شد.
صدر سیاست ثابتی ندارد، او گاهی به سوی عربستان سعودی غش می‌کند که از نظر عقیدتی هم به آن نگاه کنیم هیچ تناسبی با سعودی‌ها ندارد، صدر یک روحانی شیعه است و سعودی‌ها تفکر وهابیت دارند مگر آن که مقتدا صدر از آن دست روحانیتی باشد که به فرموده رهبر معظم انقلاب تشیع انگلیسی است.
عربستان سعودی که رقیب ایران در منطقه محسوب می‌شود،هیچگاه خواهان آن نبوده که در عراق یک دولت شیعه توانمند و کارآمد بر سر کار باشد و همیشه علیه دولت‌های روی کار توطئه و دسیسه کرده و اجازه نداده تا شرایط کشور رو به بهبودی تغییر کند.
دیدارهایی که مقتدا صدر در جایگاه رهبر یک جریان سیاسی با بن سلمان در چند سال اخیر داشته و سخنانی که در آن دیدار گفته و حتی علیه جمهوری اسلامی هم حرف زده است،اثبات می‌کند که او از سعودی‌ها خط می‌گیرد در غیر این صورت نزدیکی صدر و بن سلمان از سر چیست؟
عراق کشوری با اکثریت شیعه است که بر اساس قانون اساسی تشکیل دولت بر عهده نخست وزیر شیعه است. سعودی‌ها این قانون را نمی‌پذیرند و همواره با دخالت‌های مستقیم و غیر مستقیم خود در امور داخلی عراق،کارشکنی کرده و با تحت فشار قرار دادن دولت و ملت این کشور، باعث بروز ناآرامی در عراق شده‌اند.
صدر و جریان سیاسی وابسته به او اگر تکلیف خود را نمی‌دانند،مردم و دولت این کشور برای رهایی از فتنه انگیزی‌های این جریان باید تکلیف آن را روشن کنند. جریانی که در خط دشمن قرار داشته باشد و باعث مشکلات زیادی برای مردم عراق شود، انحلال آن بهترین گزینه خواهد بود.
مردم عراق هم در دوران صدام و هم پس از اشغال کشور از سوی آمریکایی‌ها، تاکنون روی آرامش و امنیت را به خود ندیده‌اند و بخش زیادی از این مشکلات به مردم کشور نیز باز می‌گردد چرا که جریان‌های سیاسی چون صدر باعث ایجاد انشقاق و چند قطبی در کشور شده و اجازه نداده که اکثریت مردم در یک اتحاد ملی در کنار هم به‌فکر آینده عراق باشند.
نویسنده: محمد صفری