اگر نیم‌قرن پیش به یک متفکر جهان‌سومی گفته می‌شد به‌زودی بریتانیای کبیری که طی شبانه‌روز خورشید در مستعمراتش غروب نمی‌کند قرار است آنچنان به زمین گرم بخورد که دیگر نتواند از جای خود برخیزد، هرگز باور نمی‌کرد اما امروز جهانی شهادت می‌دهد که روباه پیر به لانه خزیده تا نه‌تنها مستعمرات بلکه چراغ‌های قصر باکینگهام هم به‌زودی خاموش می‌شوند. بد آوری در قمار و بازی سه‌پلشتی که انگلستان با ایران شروع کرد از سال ۱۳۳۲ و با مصدق آغاز شد تا روزبه‌روز فروغ این روشنایی کمتر و کمتر شود که خرداد ۱۳۴۲ ضربه نهایی را دریافت کند و پس از ۱۵ سال یعنی بهمن ۱۳۵۷ به سراشیبی انحطاط کشیده شود. افول بریتانیای کبیر ظرف چهل سال گذشته همراه با برون‌رفت رونق از ایالات‌متحده و بالطبع تزلزل اتحادیه اروپا با کناره‌گیری انگلستان در جریان بود که کووید ۱۹ به ناگاه همه بافته‌های این مثلث را چله کرد و جمهوری خواهان را از اکثریت مطلق به قعر دره‌ای سرنگون نمود تا فرصت انتخاب شدن مجدد از یک دیوانه زنجیری گرفته شود اما هنوز جوهر برکناری او خشک نشده که نمایندگان سازمان بهداشت جهانی پس از چهار هفته تحقیقات علمی و دقیق در استان یوهان چین صراحتاً اعلام کنند: اصولاً در این منطقه خفاشی وجود ندارد که تراریخته شود زیرا ریشه اصلی این ابتلا از گوشت‌های یخ‌زده و بسته‌بندی‌شده ایست که از استرالیا به چین صادر می‌شود و نمونه‌های دیگری از آن نیز در کشورهایی ازجمله فرانسه دیده شده است! امروز و پس از گذشت یکسال از تهاجم کرونا به سراسر جهان، این کشورهای قاره آمریکا و بخصوص ایالات‌متحده و اروپا به‌ویژه انگلیس است که طعمه لهیب آتش انتقام توسط یکی از مستعمرات خود یعنی استرالیا می‌شوند تا علاوه بر به دست آوردن رکورد ابتلا و تلفات، با سقوط غیرقابل‌باور نمودارهای اقتصادی در وال‌استریت روبرو باشند که برای اولین بار پس از جنگ‌های جهانی در انگلستان با افت ۹/۹ درصد کلید می‌خورد. این بختک سیاه تنها به سراغ آمریکا و انگلیس نرفته بلکه تمامی اتحادیه اروپا را فرا گرفته تا آلمان یعنی قطب تولی دو صنعت آن با بن‌بست‌های قرنطینه و تعطیلات ناباورانه و اجباری روبرو باشد و از سویی گاوهای شیرده شبه‌جزیره‌ای آن‌ها نیز در گل فرورفته تا یک‌به‌یک بودجه سالانه را با ارقام منفی ببندند و دربه‌در به دنبال محللی برای پایان دادن به جنگ نیابتی با یمن باشند چنانکه رژیم اشغالی هم چنین اختلال و به‌هم‌ریختگی را طی هفتادودو سال گذشته در خود شاهد نبوده است تا نتانیاهو از ترس مردم به قرنطینه خانگی برود و ویروس کرونا در نقش ابابیل بر یهودای سرگردان در سرزمین غصبی بتازد و حتی پدر معنوی در غرب نیز نتواند به کمک این غاصبان آمده زیرا خود رکورددار جهانی ابتلا و مرگ‌ومیر در ایالات‌متحده آمریکاست و درمانده پناه دادن به چهل میلیون بی‌خانمان دارنده تابعیت خود است! این روزها شهرداری نیویورک صدها صندلی ایستگاه‌های مترو در شهر را برمی‌چیند زیرا دیگر جای نشستن برای مسافران نیست که قسمتی از خوابگاه همین بی‌خانمان‌ها شده است. از سویی بیش از دو میلیون دانش‌آموز آمریکایی شب‌ها را در پیاده‌روی خیابان‌ها به صبح می‌رسانند اما بااین‌حال سران کشور این میزان فقر را نمی‌پذیرند. آن‌ها درحالی‌که سعی می‌کنند دولت‌های دیگر را قانع به خرید واکسن نمایند اما کمبود آن در ایالات‌متحده صدای مردم آمریکا را درآورده است. کسب مقام‌های اول جهانی برای فقر و ابتلا به ویروس کرونا و همچنین کشتارهای آن و کسری چند تریلیون دلاری بودجه همان میراثی است که جو بایدن و دمکرات‌های آمریکا را به فکر انداخته تا قبل از اینکه بخواهند کشورهای جهان را با حربه تحریم به‌زانو درآورند مردم خود را نجات دهند. شاید بتوان یکی از جنبه‌های مثبت ویروس کرونا را در کنار پیشرفت علم در دامنه اینترنت با شبکه‌های اجتماعی گسترده، افول غرب و بخصوص آمریکا که مخترع آن است دانست زیرا این کشورها هیچ پشتوانه محکمی برای تکیه دادن به آن ندارند که ایران برای رهایی از تحریم‌ها به سرمایه و ثروتی چون مردم خود متکی است که ایمان و استقامت در برابر مشکلات از ذخایر فناناپذیر آن‌هاست. حالا باید پذیرفت که صوراسرافیل در جهان امروز به صدا درآمده تا عبور از مرزهای ناباوری را به جهانیان خبر دهد.

^{نویسنده: حسن روانشید}