در شرایطی که بریتانیا درگیر انواع و اقسام چالش های مالی و اقتصادی مثل بیکاری و تورم، کاهش رشد اقتصادی و نرخ بهره و امثال آن است، فوتبال انگلستان با ولخرجی های جنون آمیز طی روز دوشنبه بیگانگی و جدایی خود از واقعیات اقتصادی جامعه را ثابت کرد. باشگاه های فوتبال انگلستان در جریان نقل و انتقال و خرید بازیکنان جدید در ماه ژانویه که نیمی از آن فقط ظرف ۲۴ ساعت انجام شد، بیش از ۲۱۰ میلیون پوند هزینه کرده و رکورد بیشترین هزینه در بازار فوتبال انگلستان که با رقم ۱۷۵ میلیون پوند مربوط به سال ۲۰۰۸ بود را شکستند. دو مورد از این نقل و انتقال ها (انتقال تورس از لیورپول به چلسی و اندی کارول از نیوکاسل به لیورپول) رکوردی در باشگاه های بریتانیایی به شمار می رود. در فاصله چند ساعت در بعد از ظهر روز دوشنبه، باشگاهی که سابقا خود را به احتیاط مالی و پرورش استعدادهای جوان و ارزان قیمت متعهد می دانست مثل بانکداری که در دوره رونق اقتصادی ولخرجی می کند سرکیسه را شل کرد. باشگاه چلسی که اعلام کرد در سال گذشته تقریبا ۷۰ میلیون پوند ضرر کرده است در همان روز خود را آماده می کرد که برای خرید یک بازیکن جدید ۵۰ میلیون پوند بپردازد. فرناندو تورس، مهاجم اسپانیایی، یکی از بهترین مهاجمان فوتبال جهان است. در سن ۲۶ سالگی او هنوز سال های زیادی را در پیش روی دارد و همه به او حق می دهند که پس از مدت های طولانی از بی ثباتی در باشگاه لیورپول بخواهد این باشگاه را ترک کند. از آن طرف برای باشگاه چلسی نیز که در دوره اخیر به جای خرید بازیکن های جدید پول فراوانی را صرف اخراج مربیان و پرداخت پاداش آنها کرده، خرید فرناندو تورس برای حفظ و بهبود موقعیت خود در لیگ برتر فوتبال انگلستان و لیگ قهرمانی باشگاه های اروپا کاملا منطقی به نظر می رسد. اما آن همه وعده و وعید در مورد پرهیز از خرید و نقل او انتقال های پر هزینه چه شد؟ پیتر کنینون، مدیرعامل قبلی باشگاه چلسی زمانی وعده داده بود که تا سال ۲۰۱۰ خرج و دخل باشگاه را یکسان کند. اما خبر مربوط به ضرر مالی هنگفت چلسی که روز دوشنبه اعلام شد ثابت کرد که هنوز تا رسیدن به آن حالت فاصله زیادی باقی است. با توجه به نزدیک شدن زمان تصویب مقررات جدید یوفا که "بازی جوانمردانه اقتصادی" نام دارد و هدف آن متعادل کردن میزان خرید باشگاه های ثروتمند در مقابل درآمد آنهاست، قرار بود که باشگاههای بزرگ رفتار خود را تغییر دهند. ژانویه سال گذشته نیز باشگاه چلسی پس از اولین هزینه ۳۰ میلیون پوندی خود چنین مدعی شد که دوران جدید صرفه جویی آغاز شده و این باشگاه از این به بعد فقط به اندازه درآمدش هزینه خواهد کرد. طبق مقررات جدید که به زودی تصویب خواهد شد عدم تعادل در درآمد و هزینه های هر باشگاه به حذف آن تیم از رقابت های اروپایی در سال ۲۰۱۵ منجر خواهد شد و مسلما هیچ باشگاهی در انگلستان نمی خواهد چنین هزینه ای را بپردازد. از میان تمام باشگاه های بزرگ انگلستان فقط آرسنال و تاتنهام در حال حاضر واجد این شرایط هستند. بقیه باشگاه های بزرگ یا ثروتمند یعنی چلسی، منچسترسیتی، لیورپول و منچستریونایتد همگی در سال گذشته ضررهای مالی هنگفتی داشتند. باشگاه منچستر یونایتد البته ممکن است مدعی شود که بخش عمده این ضرر به خاطر هزینه سنگین مربوط به بهره و نرخ تبادل ارزی است که این باشگاه در یک معامله بزرگ متحمل شده است. بسیاری از کارشناسان معتقدند که این آخرین شانس باشگاه های بزرگ برای خریدهای پر هزینه است. صاحبان باشگاه منچستر سیتی می گویند که ۲۰۰ میلیون پوندی که از زمان خرید این باشگاه هزینه شده پایان یک برنامه دو ساله برای تجدید قوای کلی باشگاه بوده است. زمانی که باشگاه منچستر سیتی نیز به جرگه بزرگان لیگ برتر بپیوندد از طریق کسب جایگاه بهتری در رقابت های اروپایی خواهد توانست بخش عمده هزینه های خود را جبران کند. در آن حالت قراردادهای بزرگ حمایت مالی – تبلیغاتی و درآمدهای خورد و ریز دیگری نصیب این باشگاه خواهد شد. ما برای تمام باشگاه های طراز اول اروپا کار به این سادگی نخواهد بود. طبق مقررات جدید اتحادیه فوتبال باشگاه اروپا تمام مبلغی که برای خرید یک بازیکن جدید پرداخت می شود باید در طول دوران بازی همان بازیکن برای باشگاه کسب و جبران شود. بنابراین برای باشگاهی مثل چلسی که برای خرید یک بازیکن جدید چک ۵۰ میلیون پوندی می کشد اینطور نخواهد بود که در پایان این فصل دفتر دخل و خرج را ببندد و دوباره از نو شروع کند. در مورد فرناندو تورس و قرارداد پنج ساله او با چلسی باید اینطور حساب کرد که غیر از پرداخت دستمزد این بازیکن، باشگاه چلسی فقط برای جبران هزینه خرید وی باید سالانه ۱۰ میلیون پوند کسب و جبران کند. با توجه به اینکه درآمد چلسی از قراردادهای تجاری و تبلیغاتی تقریبا به حد خود رسیده است و محل دیگری برای کسب درآمد در افق دیده نمی شود، رومن آبروماوویچ، مالک باشگاه چلسی از کجا می خواهد این پول را بیاورد. آیا او و امثال او فکر می کنند که اتحادیه فوتبال اروپا در مرحله اجرای مقررات جدید جا خواهد زد. فراموش نکنیم که بدون بازیکنانی مثل فرناندو تورس، لیگ برتر در انگلستان یا لیگ باشگاه های اروپا معنای خود را از دست می دهد و یوفا نیز بخشی از سهم خود را از محل فروش تلویزیونی مسابقات خواهد باخت. اما یک چنین دیدگاه هایی عزم میشل پلاتینی، رئیس یوفا را دست کم می گیرند. از نظر پلاتینی وضعیت مالی ناسالم باشگاه های بزرگ که یا بدهکارند و یا صاحبان ثروتمند آنها مرتب به آنها پول تزریق می کنند نمی تواند ادامه یابد. شاید پلاتینی امیدوار بود که باشگاههای انگلیسی این پیام را به خوبی دریافته و از رویارویی پرهیزکنند. اما اگر از ولخرجی های دیوانه وار روز دوشنبه بتوان فقط یک درس گرفت این است که برای برخی از باشگاهها آنچه هم اکنون اتفاق می افتد بسیار مهمتر از آن چیزی است که ممکن است چند سال دیگر روی دهد.