در چارچوب سیاست خارجی فعال دولت سیزدهم با محوریت توسعه مناسبات با همسایگان و همگرایی منطقه‌ای، رئیس‌جمهور کشورمان به دعوت ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه به مسکو سفر کرد.
جمهوری اسلامی ایران در دوره تازه ای که با روی کار آمدن دولت سیزدهم آغاز کرده، یک رویکرد منطقی و معقول را در ارتباط با همسایگان در پیش گرفته است.
تا پیش از این سیاست بر آن بود تا موانع و مشکلات روابط ایران با غرب بر طرف شود و در واقع رویکرد به سوی اروپا و آمریکا بود. بحث مذاکرات هسته ای نیز در دولت پیشین به همین خاطر با جدیت پیگیری می شد که در نهایت بی نتیجه و زیانبار باقی ماند.
دولت سیزدهم از همان ابتدا راهبرد خود را بر روی گسترش روابط با کشورهای همسایه و شرق برنامه ریزی کرد که نتیجه آن پذیرفته شدن جمهوری اسلامی ایران در پیمان کشورهای عضو سازمان شانگهای بود که با حضور رئیسی رئیس جمهور در اجلاس این سازمان این موفقیت بزرگ به دست آمد.
روابط ایران و چین نیز با محور قرار گرفتن قرارداد همکاری های ۲۵ ساله میان دو کشور که به مرحله اجرا رسیده است، گرچه با مخالفت های غیر منطقی و غرض ورزانه همراه شد و البته با ابراز نگرانی های شدید آمریکا و اروپا همراه بود، یک فرصت برای گسترش روابط با کشوری است که از هم اکنون نیز اقتصاد نخست جهان است و نزدیک بودن دو کشور از نظر جغرافیایی فرصت طلایی است.
رئیس جمهور دولت سیزدهم قرار است به زودی به روسیه سفر کند و این سفر از چند جهت حائز اهمیت است. روسیه کشوری است که در برخی مقاطع همراهی های خوبی با جمهوری اسلامی ایران داشت که می توان به مخالفت با چند پیشنهاد آمریکا علیه ایران در شورای امنیت و همراهی و حمایت از حق ایران در توافق هسته ای اشاره کرد.
شاید مهمترین همراهی و همفکری روسیه با ایران را در جریان بحران غرب آسیا به ویژه در سوریه دانست.
ایران و روسیه در سوریه منافع مشترک داشته و دارند اما این که مسکو برای حضور در بحران ترغیب شود و مانند لیبی کنار نکشد، نیاز به استدلال و منطق داشت که سردار سلیمانی با سفر به مسکو و دیدار مستقیم با پوتین آن را فراهم کرد و روسیه را به میدان آورد.
اکنون منطقه غرب آسیا و سوریه در یک آرامش نسبی به سر می برند که نتیجه کار مشترک تهران و مسکو است. همه این مسائل نشان می دهد که ایران و روسیه دو کشور قدرتمند و تأثیر گذار در منطقه و جهان، باید به گسترش روابط خود بپردازند.
روابط دو کشور در زمینه های سیاسی و اقتصادی باید عمیق تر و گسترده تر از اکنون باشد، هر دو کشور تحت تحریم های اقتصادی و فشارهای سیاسی غرب و آمریکا قرار دارند و همین اتفاق مشترک، ایجاب می کند تا روابط اقتصادی فراتر از آنچه وجود دارد گردد.در زمینه همکاری های نظامی و امنیتی نیز دو کشور تاکنون در بحران سوریه همکاری خوبی داشتند که بعث شد تا سناریوی آمریکا در منطقه نابود شود. ایالات متحده دست از توطئه ها و دشمنی ها علیه ایران، روسیه و چین بر نخواهد داشت و این وجه مشترک است که دلیل منطقی و قوی برای گسترش روابط است.
سفر سید ابراهیم رئیسی به روسیه از یک جهت دیگر اهمیت دارد، گسترش روز افزون روابط ایران و روسیه باعث می شود تا دیگر کشورهای آسیای میانه و قفقاز نیز در این مسر قرار گیرند و نسبت به گذشته با رویکرد تازه و مثبت وارد تعامل بیشتر با جمهوری اسلامی ایران شوند. کشورهای منطقه از ظرفیت های ایران آگاه هستند و می دانند که جمهوری اسلامی، هم اکنون نیز یکی از کشورهای تأثیر گذار و تعیین کننده در معادلات منطقه ای و جهانی است.
قدر مسلم گسترش روابط با روسیه و دیگر همسایگان، یک رابطه متقابل دو سر سود است که هر دو طرف نمی‌توانند از آن بگذرند.

^{نویسنده: محمد صفری}