نمی‌توان برخی اتفاقات را در زمینه‌های فرهنگی سهوی دانست در حالی که تلاش بر این است تا شرایط فرهنگی و اعتقادی کشور ارتقاء یابد.
تهاجم فرهنگی و شبیخون فرهنگی علیه جمهوری اسلامی ایران سال‌ها است که در کنار دیگر تهاجمات دشمن جریان دارد و در واقع همان جنگ ترکیبی علیه ایران است. مهمترین بخش جنگی که دشمنان علیه ایران آغاز کرده‌اند جنگ فرهنگی است و در این راه سعی دارند تا با انحراف افکار عمومی از واقعیات و حقایق به ویژه اخلاق و فرهنگ ایرانی اسلامی، مردم را از مسیر تعالی معنوی و انسانی دور کنند.
غرب اکنون خود دچار معضلات شدید اخلاقی و انسانی است تا جایی که ازدواج هم‌جنس قانونی می‌شود، روابط نامشروع قبحی ندارد، سقط جنین فراوان است و ترویج روابط جنسی میان دختران و پسران و زندگی مشترک آنها بدون آن که ترتیبات خاص خود را طی کرده باشد با نام ازدواج‌های سفید گسترش یافته است که نتیجه این گونه ازدواج‌ها زندگی کوتاهی است که بین دو جنس مخالف شکل می‌گیرد و در این میان کودکانی نیز به دنیا می‌آیند که سرنوشت و آینده نامعلوم و سیاهی در انتظارشان است.
حال با شرایطی که تهاجم و شبیخون فرهنگی غرب علیه ایران به شدت جریان دارد و در صدد مسخ فرهنگی و نابودی همه ارزش‌های اخلاقی،انسانی اسلامی و ایرانی است، آیا جا دارد که برای مقابله با چنین برنامه ریزی تهاجمی،در چارچوب برنامه‌های فرهنگی و هنری تلاش شود تا آثاری تولید گردد که بتواند مقابل تهاجم فرهنگی غرب حرفی برای گفتن داشته باشد؟
روشن است که متولیان فرهنگی کشور در این زمینه مسئولیت بزرگی بر عهده دارند و در ادامه جریان مقابله با تهاجم فرهنگی، هنرمندان، نویسندگان، فیلمسازان و هر کسی که در فرهنگ و هنر کشور نقش دارد باید در این راه گام بردارد و سهم و دین خود را ادا کند.
در جریان جشنواره فیلم فجر اتفاقی افتاد که دور از انتظار بود چرا که با اعتقادات ایرانی و اسلامی بسیار در تضاد است و منافات دارد.
نویسنده فیلم سینمایی «نمور» سرکار خانم معراجی در نشست خبری این فیلم گفته بود؛«وقتی دو نفر همدیگر را دوست دارند، عشقی که بین‌شان وجود داشته، آن‌قدر حرمت دارد که حتی بدون صیغه هم نامزد باشند، بچه‌ای که از آنها به دنیا می‌آید، به‌نظر من حلال‌زاده است!»
چنین سخنی از زبان یک نویسنده و فردی که در فضای فرهنگ ایرانی اسلامی فعالیت می‌کند دور از انتظار بود هر چند او پس از واکنش‌هایی که نسبت به اظهاراتش صورت گرفت عذرخواهی کرد اما آیا آب ریخته جمع شدنی است؟
سهوی یا عمدی بودن اظهارات خانم معراجی تفاوتی در تأثیر بیان اعتقاد او در باره کیفیت ازدواجی که مطرح کرده ندارد و طرح چنین مسئله‌ای از زبان این نویسنده آن هم از تریبون فرهنگی جشنواره فیلم فجر تأثیر منفی خود را بر روی برخی از افراد جامعه گذاشته و خواهد گذاشت. اما واکنش‌های انتقادی به این نظر بسیار بیشتر از نظرات موافق است.
مسئولیت تحت تأثیر قرار گرفتن جوانانی که با سخنان این نویسنده که جامعه او را فرهیخته می‌پندارد با کیست؟
نباید فراموش کرد که اظهار نظر خانم معراجی علیه یک بحث شرعی و قانونی است و البته سنت‌های متعالی ایرانی اسلامی نیز تخریب شده و البته مناسب خواهد بود که هر فرد و شخصی در چارچوب دانش و آگاهی خود سخن بگوید و درباره هر مسئله‌ای اظهار نظر ننماید.
آیا یک روحانی که در باره فیلم و فیلم سازی اطلاعی ندارد می‌تواند درباره تکنیک‌های فیلم برداری یا نورپردازی و دیگر مسائل فنی کار، اظهار نظر کند که اگر اظهار نظر کند از سوی برخی فیلمسازان با انتقاد روبرو خواهد شد.
قدر مسلم نویسنده فیلمنامه نمور آب را روی زمین ریخت و جمع کردن آن نیز شدنی نیست، اما آیا سرکار خانم معراجی خود با سبک و روشی که ارائه داده می‌تواند ارتباط برقرار کند؟ آیا اظهارات او در خانه و خانواده خود با مخالفت و انتقاد روبرو نشده است؟
نویسنده: محمد صفری
تهاجم فرهنگی و شبیخون فرهنگی علیه جمهوری اسلامی ایران سال‌ها است که در کنار دیگر تهاجمات دشمن جریان دارد و در واقع همان جنگ ترکیبی علیه ایران است. مهمترین بخش جنگی که دشمنان علیه ایران آغاز کرده‌اند جنگ فرهنگی است و در این راه سعی دارند تا با انحراف افکار عمومی از واقعیات و حقایق به ویژه اخلاق و فرهنگ ایرانی اسلامی، مردم را از مسیر تعالی معنوی و انسانی دور کنند.
غرب اکنون خود دچار معضلات شدید اخلاقی و انسانی است تا جایی که ازدواج هم‌جنس قانونی می‌شود، روابط نامشروع قبحی ندارد، سقط جنین فراوان است و ترویج روابط جنسی میان دختران و پسران و زندگی مشترک آنها بدون آن که ترتیبات خاص خود را طی کرده باشد با نام ازدواج‌های سفید گسترش یافته است که نتیجه این گونه ازدواج‌ها زندگی کوتاهی است که بین دو جنس مخالف شکل می‌گیرد و در این میان کودکانی نیز به دنیا می‌آیند که سرنوشت و آینده نامعلوم و سیاهی در انتظارشان است.
حال با شرایطی که تهاجم و شبیخون فرهنگی غرب علیه ایران به شدت جریان دارد و در صدد مسخ فرهنگی و نابودی همه ارزش‌های اخلاقی،انسانی اسلامی و ایرانی است، آیا جا دارد که برای مقابله با چنین برنامه ریزی تهاجمی،در چارچوب برنامه‌های فرهنگی و هنری تلاش شود تا آثاری تولید گردد که بتواند مقابل تهاجم فرهنگی غرب حرفی برای گفتن داشته باشد؟
روشن است که متولیان فرهنگی کشور در این زمینه مسئولیت بزرگی بر عهده دارند و در ادامه جریان مقابله با تهاجم فرهنگی، هنرمندان، نویسندگان، فیلمسازان و هر کسی که در فرهنگ و هنر کشور نقش دارد باید در این راه گام بردارد و سهم و دین خود را ادا کند.
در جریان جشنواره فیلم فجر اتفاقی افتاد که دور از انتظار بود چرا که با اعتقادات ایرانی و اسلامی بسیار در تضاد است و منافات دارد.
نویسنده فیلم سینمایی «نمور» سرکار خانم معراجی در نشست خبری این فیلم گفته بود؛«وقتی دو نفر همدیگر را دوست دارند، عشقی که بین‌شان وجود داشته، آن‌قدر حرمت دارد که حتی بدون صیغه هم نامزد باشند، بچه‌ای که از آنها به دنیا می‌آید، به‌نظر من حلال‌زاده است!»
چنین سخنی از زبان یک نویسنده و فردی که در فضای فرهنگ ایرانی اسلامی فعالیت می‌کند دور از انتظار بود هر چند او پس از واکنش‌هایی که نسبت به اظهاراتش صورت گرفت عذرخواهی کرد اما آیا آب ریخته جمع شدنی است؟
سهوی یا عمدی بودن اظهارات خانم معراجی تفاوتی در تأثیر بیان اعتقاد او در باره کیفیت ازدواجی که مطرح کرده ندارد و طرح چنین مسئله‌ای از زبان این نویسنده آن هم از تریبون فرهنگی جشنواره فیلم فجر تأثیر منفی خود را بر روی برخی از افراد جامعه گذاشته و خواهد گذاشت. اما واکنش‌های انتقادی به این نظر بسیار بیشتر از نظرات موافق است.
مسئولیت تحت تأثیر قرار گرفتن جوانانی که با سخنان این نویسنده که جامعه او را فرهیخته می‌پندارد با کیست؟
نباید فراموش کرد که اظهار نظر خانم معراجی علیه یک بحث شرعی و قانونی است و البته سنت‌های متعالی ایرانی اسلامی نیز تخریب شده و البته مناسب خواهد بود که هر فرد و شخصی در چارچوب دانش و آگاهی خود سخن بگوید و درباره هر مسئله‌ای اظهار نظر ننماید.
آیا یک روحانی که در باره فیلم و فیلم سازی اطلاعی ندارد می‌تواند درباره تکنیک‌های فیلم برداری یا نورپردازی و دیگر مسائل فنی کار، اظهار نظر کند که اگر اظهار نظر کند از سوی برخی فیلمسازان با انتقاد روبرو خواهد شد.
قدر مسلم نویسنده فیلمنامه نمور آب را روی زمین ریخت و جمع کردن آن نیز شدنی نیست، اما آیا سرکار خانم معراجی خود با سبک و روشی که ارائه داده می‌تواند ارتباط برقرار کند؟ آیا اظهارات او در خانه و خانواده خود با مخالفت و انتقاد روبرو نشده است؟
نویسنده: محمد صفری