چند روز پیش شبنم فرشادجو در واکنش مسرورانه به حکم دادگاه و تبرئه شدن وی و همکارش ترانه علیدوستی، با انتشار پستی در اینستاگرام نوشت: «ما بردیم در پی شکایت حبیب رضایی و مهدی کوشکی علیه اینجانب شبنم فرشادجو، ترانه علیدوستی و بابک کریمی به همراه چند تن دیگر به اتهام افتراء توهین و نشر اکاذیب به شعبه ۴ بازپرسی داد سرای فرهنگ و رسانه احضار شدم موضوع شکایت مربوط به پستی از من با موضوع عدم حمایت از شخص متهم به خشونت و آزار گری جنسی بود که منتشر شد و سایر دوستان آن را بازنشر کردند بازپرس همه ما را احضار کرد هرچند به دلیل عدم حضور در ایران نتوانستم شخصاً دلایلم را شرح دهم اما خوشبختانه سایر دوستان در دادسرا حاضر شده و به تفصیل دلایل و شهود خود را ارائه کردند و باز پرس نیز تحقیقات مفصلی را انجام داده که منجر به صدور قرار منع تعقیب شد...»
اهالی جنبش می‌تو به چه چیز قائل هستند؟
سال گذشته و در بحبوحه شکل‌گیری جنبش می‌تو، بخشی از زنان سینماگر ایرانی بیانیه‌ای منتشر کردند، در این بیانیه که تعداد زیادی از بازیگران از جمله تهمینه میلانی، میترا حجار، ویشکا آسایش، نگار جواهریان، مریم پالیزبان، هایده صفی‌یاری، شقایق دهقان، باران جعفری، فرشته حسینی، کتایون ریاحی، ترانه علیدوستی و ملیکا شریفی‌نیا آن را امضا کرده بودند، آمده: «در روایت‌هایی که از تجربه‌های دردناک زنان در سینمای ایران منتشر شده، انواع آزارهایی که زیر چتر خشونت جنسی قرار می‌گیرند مطرح شده؛ از جمله هتک حرمت با الفاظ جنسی و جنسیت زده، سوءاستفاده از سکوت و تحمل افراد با گروگان گرفتن حق کار و دستمزد، اعمال خشونت جنسی به وسیله تهدید موقعیت کاری قربانی، تماس‌های بدنی ناخواسته، اصرار و اجبار به عمل جنسی و در نهایت خشونت جسمی و تجاوز.»
از همان آغاز جنبش به اصطلاح «می‌تو»ی ایرانی تا اینجا که خبر تبرئه شدن شبنم فرشادجو و ترانه علیدوستی از اتهام افترایی که از سوی حبیب رضایی و مهدی کوشکی به تبرئه این دو انجامید چند مساله قابل ذکر است.
«می‌تو» سیاه‌نمایی یا پیگیری مشکلات زنان؟
اول اینکه این جنبش در ماهیت و نیت خود آنقدر که در ذاتش به دنبال رفع واقعی مشکلات بانوان در سینمای ایران باشد، حرکتی اعتراضی با هدف سیاه‌نمایی بود تا این مساله نیز متممی بر مشکلات اگزجره قبلی در دنیای سلبریتی‌ها باشد و با طرح آن بر طبل مشکلات کوبیده شود.
دوم اینکه اکثر اسامی امضاء کننده بیانیه جنبش مذکور ازجمله سلبریتی‌هایی بودند که در ماه‌های بعد یکی پس از دیگری اقدام به کشف حجاب کردند، مساله‌ای که در ذات خود یکی از همان عناصر و علل تعرض‌ها و آزارهای جنسی هست و این اقدام آنها یکی از مصادیق بارز قانون‌شکنی در ایران اسلامی بود که این قانون‌شکنی از دو منظر سیاسی و مذهبی نقطه عطفی به شمار می‌رفت.
دوگانگی رفتار سلبریتی‌ها با قانون
غالب افراد امضاء کننده این بیانیه چه در گذشته و چه بعد از امضا و پیوستن به جنبش و خواسته‌ای که خواهان رعایت حقوق شهروندی‌شان بود، خود بارها مصداق بی‌قانونی و بی‌اعتنایی و حتی پوزخند به قانون بودند.
مورد جالب اینکه سال گذشته بازیگران فیلم سینمایی «برادران لیلا» در فرش قرمز این فیلم در جشنواره کن در حال گرفتن عکس‌های یادگاری بودند که انتشار خبری همه این خوشحالی‌ها را به حاشیه برد. کتایون ریاحی، بازیگر با انتشار متن و عکسی در صفحه شخصی خود، سعید پورصمیمی، بازیگر پیشکسوت سینما و یکی از بازیگران فیلم «برادران لیلا» را به آزار و تجاوز جنسی علیه خود متهم کرد و به فاصله اندکی لادن طباطبایی نیز این مورد را نیز در مورد خود اعلام کرد.
با انتشار این اخبار همه نگاه‌ها جنبشی با امضای ۸۰۰ زن از اهالی سینما، به ترانه علیدوستی به عنوان یکی از لیدرهای اصلی این جنبش دوخته شده بود چراکه خود او حالا در فیلم «برادران لیلا» نه تنها با فرهاد اصلانی و سعید پورصمیمی به عنوان متهمان این جنبش بازی کرده بود، بلکه در فتوکال، فرش قرمز و نشست خبری این فیلم نیز در کنار آنها ایستاده و عکس یادگاری گرفته بود!
تمکین قانون‌گریزان به قانون
اینجا اما با مورد تبرئه شبنم فرشادجو و ترانه علیدوستی که بارها با صدای بلند فریاد زده بودند که قوانین و حرمت‌های میهن خود را زیر پا می‌گذارند، به یکباره آنچنان به همین قانونی که از آن فراری هستند تمکین می‌کنند که موجب شگفتی دوست و دشمن می‌شوند.
اینجا به روشنی با بازخوردی ماکیاولیستی با همان شعار همیشگی «هدف وسیله را توجیه می‌کند» مواجه می‌شویم، به این معنی که برای این قوم، هرجا قانون همین کشور به نفعشان صادر شود، آن را تایید و ملاک و مرجع قرار می‌دهند اما آنجا که همین قانون را با کشف حجاب و تشویش اذهان و ترغیب هواداران کم سن و سال و آسیب‌های متعدد جانی و مالی متعاقب آن، بارها و بارها زیرپا می‌گذارند، خبری از این تایید و تصدیق رویت نمی‌شود.
قوه قضاییه و برتری عدالت بر مصلحت
در این بین اما قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران همچون دیگر قوا، سربلندانه و مستقل از هر تایید و تکذیبی، رسالت حقیقی و راستین خود را پیش می‌برد و همچون همیشه، عدالت را بر هرگونه منفعت و مصلحت سیاسی و اجتماعی ترجیح می‌دهد. شاید این مورد باعث شود بسیاری از همین سلبریتی‌ها و قشری که همواره از تبلیغات سوء معاندین رودست خورده بودند به خود بیایند و بدانند هیچ‌جای دنیا دلسوزتر و عادل‌تر از مملکت خودشان نمی‌تواند برایشان تصمیم بگیرد و خیر و صلاحشان اینجاست و نه نزد بیگانگانی که صرفا در پی اهداف و منافع خود هستند.
واکنش شبنم فرشادجو به رای دادگاه
واکنش شبنم فرشادجو به رای دادگاه که به نفع او و همراهش صادر شد، واکنش‌های گسترده‌ای در فضای مجازی و رسانه‌ها درپی داشت. برای نمونه یکی از کاربران فضای مجازی با درج هشتگ «سلبریتی_دوزاری» و به کنایه می‌نویسد: «کارمندا کل ماه فقط روز آخرش رو دوس دارن. چون حقوق میدن. شده حکایت شبنم فرشادجو. هشت ماهه هرچی به دهنش اومده به نظام گفته حالا حکم دادگاه در پرونده تعرض و آزار جنسی مهدی کوشکی به نفعش صادر شده میگه سیستم قضایی جمهوری اسلامی سالمه. سنگین هم تبلیغ میکنه...
در پایان گزارش فارس می‌خوانید،از این دست پست‌ها و واکنش‌های کاربران نشان دهنده این حقیقت است که مردم به خوبی ثواب و ناثواب را از هم تشخیص می‌دهند و به سرعت هم در جریان امور قرار می‌گیرند و سلبریتی و غیرسلبریتی نمی‌توانند بر احساسات مردم موج‌سواری کنند.
اهالی جنبش می‌تو به چه چیز قائل هستند؟
سال گذشته و در بحبوحه شکل‌گیری جنبش می‌تو، بخشی از زنان سینماگر ایرانی بیانیه‌ای منتشر کردند، در این بیانیه که تعداد زیادی از بازیگران از جمله تهمینه میلانی، میترا حجار، ویشکا آسایش، نگار جواهریان، مریم پالیزبان، هایده صفی‌یاری، شقایق دهقان، باران جعفری، فرشته حسینی، کتایون ریاحی، ترانه علیدوستی و ملیکا شریفی‌نیا آن را امضا کرده بودند، آمده: «در روایت‌هایی که از تجربه‌های دردناک زنان در سینمای ایران منتشر شده، انواع آزارهایی که زیر چتر خشونت جنسی قرار می‌گیرند مطرح شده؛ از جمله هتک حرمت با الفاظ جنسی و جنسیت زده، سوءاستفاده از سکوت و تحمل افراد با گروگان گرفتن حق کار و دستمزد، اعمال خشونت جنسی به وسیله تهدید موقعیت کاری قربانی، تماس‌های بدنی ناخواسته، اصرار و اجبار به عمل جنسی و در نهایت خشونت جسمی و تجاوز.»
از همان آغاز جنبش به اصطلاح «می‌تو»ی ایرانی تا اینجا که خبر تبرئه شدن شبنم فرشادجو و ترانه علیدوستی از اتهام افترایی که از سوی حبیب رضایی و مهدی کوشکی به تبرئه این دو انجامید چند مساله قابل ذکر است.
«می‌تو» سیاه‌نمایی یا پیگیری مشکلات زنان؟
اول اینکه این جنبش در ماهیت و نیت خود آنقدر که در ذاتش به دنبال رفع واقعی مشکلات بانوان در سینمای ایران باشد، حرکتی اعتراضی با هدف سیاه‌نمایی بود تا این مساله نیز متممی بر مشکلات اگزجره قبلی در دنیای سلبریتی‌ها باشد و با طرح آن بر طبل مشکلات کوبیده شود.
دوم اینکه اکثر اسامی امضاء کننده بیانیه جنبش مذکور ازجمله سلبریتی‌هایی بودند که در ماه‌های بعد یکی پس از دیگری اقدام به کشف حجاب کردند، مساله‌ای که در ذات خود یکی از همان عناصر و علل تعرض‌ها و آزارهای جنسی هست و این اقدام آنها یکی از مصادیق بارز قانون‌شکنی در ایران اسلامی بود که این قانون‌شکنی از دو منظر سیاسی و مذهبی نقطه عطفی به شمار می‌رفت.
دوگانگی رفتار سلبریتی‌ها با قانون
غالب افراد امضاء کننده این بیانیه چه در گذشته و چه بعد از امضا و پیوستن به جنبش و خواسته‌ای که خواهان رعایت حقوق شهروندی‌شان بود، خود بارها مصداق بی‌قانونی و بی‌اعتنایی و حتی پوزخند به قانون بودند.
مورد جالب اینکه سال گذشته بازیگران فیلم سینمایی «برادران لیلا» در فرش قرمز این فیلم در جشنواره کن در حال گرفتن عکس‌های یادگاری بودند که انتشار خبری همه این خوشحالی‌ها را به حاشیه برد. کتایون ریاحی، بازیگر با انتشار متن و عکسی در صفحه شخصی خود، سعید پورصمیمی، بازیگر پیشکسوت سینما و یکی از بازیگران فیلم «برادران لیلا» را به آزار و تجاوز جنسی علیه خود متهم کرد و به فاصله اندکی لادن طباطبایی نیز این مورد را نیز در مورد خود اعلام کرد.
با انتشار این اخبار همه نگاه‌ها جنبشی با امضای ۸۰۰ زن از اهالی سینما، به ترانه علیدوستی به عنوان یکی از لیدرهای اصلی این جنبش دوخته شده بود چراکه خود او حالا در فیلم «برادران لیلا» نه تنها با فرهاد اصلانی و سعید پورصمیمی به عنوان متهمان این جنبش بازی کرده بود، بلکه در فتوکال، فرش قرمز و نشست خبری این فیلم نیز در کنار آنها ایستاده و عکس یادگاری گرفته بود!
تمکین قانون‌گریزان به قانون
اینجا اما با مورد تبرئه شبنم فرشادجو و ترانه علیدوستی که بارها با صدای بلند فریاد زده بودند که قوانین و حرمت‌های میهن خود را زیر پا می‌گذارند، به یکباره آنچنان به همین قانونی که از آن فراری هستند تمکین می‌کنند که موجب شگفتی دوست و دشمن می‌شوند.
اینجا به روشنی با بازخوردی ماکیاولیستی با همان شعار همیشگی «هدف وسیله را توجیه می‌کند» مواجه می‌شویم، به این معنی که برای این قوم، هرجا قانون همین کشور به نفعشان صادر شود، آن را تایید و ملاک و مرجع قرار می‌دهند اما آنجا که همین قانون را با کشف حجاب و تشویش اذهان و ترغیب هواداران کم سن و سال و آسیب‌های متعدد جانی و مالی متعاقب آن، بارها و بارها زیرپا می‌گذارند، خبری از این تایید و تصدیق رویت نمی‌شود.
قوه قضاییه و برتری عدالت بر مصلحت
در این بین اما قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران همچون دیگر قوا، سربلندانه و مستقل از هر تایید و تکذیبی، رسالت حقیقی و راستین خود را پیش می‌برد و همچون همیشه، عدالت را بر هرگونه منفعت و مصلحت سیاسی و اجتماعی ترجیح می‌دهد. شاید این مورد باعث شود بسیاری از همین سلبریتی‌ها و قشری که همواره از تبلیغات سوء معاندین رودست خورده بودند به خود بیایند و بدانند هیچ‌جای دنیا دلسوزتر و عادل‌تر از مملکت خودشان نمی‌تواند برایشان تصمیم بگیرد و خیر و صلاحشان اینجاست و نه نزد بیگانگانی که صرفا در پی اهداف و منافع خود هستند.
واکنش شبنم فرشادجو به رای دادگاه
واکنش شبنم فرشادجو به رای دادگاه که به نفع او و همراهش صادر شد، واکنش‌های گسترده‌ای در فضای مجازی و رسانه‌ها درپی داشت. برای نمونه یکی از کاربران فضای مجازی با درج هشتگ «سلبریتی_دوزاری» و به کنایه می‌نویسد: «کارمندا کل ماه فقط روز آخرش رو دوس دارن. چون حقوق میدن. شده حکایت شبنم فرشادجو. هشت ماهه هرچی به دهنش اومده به نظام گفته حالا حکم دادگاه در پرونده تعرض و آزار جنسی مهدی کوشکی به نفعش صادر شده میگه سیستم قضایی جمهوری اسلامی سالمه. سنگین هم تبلیغ میکنه...
در پایان گزارش فارس می‌خوانید،از این دست پست‌ها و واکنش‌های کاربران نشان دهنده این حقیقت است که مردم به خوبی ثواب و ناثواب را از هم تشخیص می‌دهند و به سرعت هم در جریان امور قرار می‌گیرند و سلبریتی و غیرسلبریتی نمی‌توانند بر احساسات مردم موج‌سواری کنند.