عراق طی روزهای اخیر صحنه راهپیمایی‌های میلیونی مردم است که محور آن را نه مطالبات اقتصادی و سیاسی و رویکردهای جناحی بلکه مطالبه‌ای واحد به نام تجدید پیمان با خون فرماندهان مقاومت است. فردا سیزدهم دی ماه مصادف است با سالگرد شهادت شهید سپهبد قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس و همرزمانشان در تروریسم دولتی آمریکا در فرودگاه بغداد است. این روزها ملت‌ عراق از هر قوم و طایفه‌ای و از هر دین و مسلکی در کنار هم قرار گرفته است و فریاد ادامه راه سرداران مقاومت و نیز گرفتن انتقام خون آنها را سر می‌دهند. انتقامی که حداقل آن اخراج نیروهای آمریکایی از عراق خواهد بود.
حال این سوال مطرح است که چرا ملت عراق چنین رویکردی را در پیش گرفته است و فرماندهان مقاومت چه دستاوردی را برای این ملت رقم زده‌اند چه چنین یکپارچه در فراق آنها فریاد ادامه راهشان را سر می‌دهند؟ در سال ۲۰۱۴ زمانی که داعش با حمایت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه و خیانت برخی جریان‌های داخلی عراق، توانست موصل را اشغال و راهی بغداد گردد در حالی فتوای مرجعیت دینی مبنی بر حکم جهاد در برابر تروریست‌ها نقشی مهم و حیاتی در بسیج مردم و پیروزی عراق بر داعش داشت اما این بسیج با مولفه‌ای مهم همراه بود و آن نقش سرداران مقاومت بود.
در حالی گروه‌های مقاومت عراق به صورت پراکنده در برابر تروریسم قرار گرفتند افرادی همچون سردار سلیمانی و ابومهدی به سازماندهی و جهت بخشی به نیروهای مقاومت پرداختند و در کنار آموزش‌های نظامی، ذهنیت وحدت و یکپارچگی را میان همگان ایجاد کردند. مولفه بارز فرماندهان مقاومت آن بود که مکتب وحدت را در میان گروه‌های عراقی تجلی دادند بگونه‌ای که عرب و کرد، شیعه و سنی و پیروان سایر ادیان همه و همه در کنار هم قرار گرفتند و فریاد وحدت سر دادند.
سرداران مقاومت به ملت عراق آموختند که در سایه وحدت و انسجام می‌توان بر دشمن پیروز شد و در نهایت نیز این مهم در سال ۲۰۱۷ محقق و با آزاد سازی موصل امارت داعش در عراق برچیده شد. امروز ملت عراق با برگزاری راهپیمایی‌های یکپارچه بار دیگر با آرمان‌های آن بزرگان تجدید پیمان کرده و فریاد وحدت سر می‌دهند که محور آن را نیز اخراج آمریکایی‌ها از کشورشان است. اخراجی که نه تنها نیروی نظامی بلکه مقابله با طراحی آمریکا با تکرار اشغال با مستشاران نظامی را نیز در بر می‌گیرد.

^{نویسنده: قاسم غفوی}