اندونزی این روزها میزبان نشست گروه ۲۰ است. این نشست بدون حضور پوتین رئیس جمهور روسیه در حالی برگزار میشود که نگاهی به مواضع و دیدارهای صورت گرفته در این نشست نکاتی قابل توجه را آشکار میسازد.
نخست آنکه میان اعضای گروه ۲۰ برای بحرانهای جهانی که محور اصلی آن نیز مسائل اقتصادی است هیچ اجماعی وجود ندارد و کشورها را به چند دسته میتوان تقسیم کرد. کشورهایی در چارچوب همگرایی آمریکایی بر اصل مقابله با روسیه به بهانه جنگ اوکراین تاکید دارند چنانکه افرادی همچون زلنسکی رئیس جمهور اوکراین از واژه گروه ۱۹ استفاده میکند. این کشورها همچنان بر اصل حمایت نظامی از کییف علیه روسیه تاکید دارند.
دسته دوم کشورهایی هستند که به دلیل نیازهای اقتصادی براصل همگرایی و روابط با چین تاکید دارند. هر چند که غرب، چین را دشمن راهبردی مینامند اما حتی بسیاری از اروپاییها نیز بر لزوم همگرایی با آن اذعان دارند که دیدار مقامات آمریکا، فرانسه، استرالیا و... با شی جین پینگ رئیس جمهور چین در این راستار قابل ارزیابی است. دسته دیگر کشورها در این نشست انهایی هستند که سعی در بی طرفی و حف استقلال گروه ۲۰ هستند که اندونزی میزبان این نشست را در این طیف می توان قرار داد.
نکته مهم آنکه چین در این نشست نه تنها به عنوان نماینده نظم چند قطبی ایفای نقش میکند بلکه با تکیه بر اصل استمرار روابط با روسیه و لغو تحریمهای یک جانبه، معادلات غرب را نیز به چالش میکشد. به عبارتی دیگر میتوان گفت آنچه که در نشست گروه ۲۰ مشاهده میشود نه روابط و معادلات تعاملی میان حاضران بلکه زنجیرهای از چالشها و تحولاتی است که نشانگر جهانی چند پاره در مسیر چند قطبی و مقابله با یک جانبه گرایی سرمایه داری است.
بر این اساس هر چند که غرب سعی دارد تا با برجسته سازی جنگ اوکراین و مسائل ایران، نشست مذکور را در چارچوب اهداف خود نشان دهد اما در عمل چنین روندی در نشست جریان ندارد و بیشتر از آن به عنوان نشستی برای گرفتن عکسهای دسته جمعی یاد کرد هر چند که غرب در فضای رسانهای سعی دارد تا آن را مولفهای برای تحقق اهداف ضد روسی، ضد ایرانی و حتی ضد چینی معرفی نماید.
نویسنده: سید مهدی لنکرانی
نخست آنکه میان اعضای گروه ۲۰ برای بحرانهای جهانی که محور اصلی آن نیز مسائل اقتصادی است هیچ اجماعی وجود ندارد و کشورها را به چند دسته میتوان تقسیم کرد. کشورهایی در چارچوب همگرایی آمریکایی بر اصل مقابله با روسیه به بهانه جنگ اوکراین تاکید دارند چنانکه افرادی همچون زلنسکی رئیس جمهور اوکراین از واژه گروه ۱۹ استفاده میکند. این کشورها همچنان بر اصل حمایت نظامی از کییف علیه روسیه تاکید دارند.
دسته دوم کشورهایی هستند که به دلیل نیازهای اقتصادی براصل همگرایی و روابط با چین تاکید دارند. هر چند که غرب، چین را دشمن راهبردی مینامند اما حتی بسیاری از اروپاییها نیز بر لزوم همگرایی با آن اذعان دارند که دیدار مقامات آمریکا، فرانسه، استرالیا و... با شی جین پینگ رئیس جمهور چین در این راستار قابل ارزیابی است. دسته دیگر کشورها در این نشست انهایی هستند که سعی در بی طرفی و حف استقلال گروه ۲۰ هستند که اندونزی میزبان این نشست را در این طیف می توان قرار داد.
نکته مهم آنکه چین در این نشست نه تنها به عنوان نماینده نظم چند قطبی ایفای نقش میکند بلکه با تکیه بر اصل استمرار روابط با روسیه و لغو تحریمهای یک جانبه، معادلات غرب را نیز به چالش میکشد. به عبارتی دیگر میتوان گفت آنچه که در نشست گروه ۲۰ مشاهده میشود نه روابط و معادلات تعاملی میان حاضران بلکه زنجیرهای از چالشها و تحولاتی است که نشانگر جهانی چند پاره در مسیر چند قطبی و مقابله با یک جانبه گرایی سرمایه داری است.
بر این اساس هر چند که غرب سعی دارد تا با برجسته سازی جنگ اوکراین و مسائل ایران، نشست مذکور را در چارچوب اهداف خود نشان دهد اما در عمل چنین روندی در نشست جریان ندارد و بیشتر از آن به عنوان نشستی برای گرفتن عکسهای دسته جمعی یاد کرد هر چند که غرب در فضای رسانهای سعی دارد تا آن را مولفهای برای تحقق اهداف ضد روسی، ضد ایرانی و حتی ضد چینی معرفی نماید.
نویسنده: سید مهدی لنکرانی