آزادی خرمشهر که از آن به عنوان یکی از بزرگترین پیروزی های جنگ تحمیلی یاد میشود برای ایرانیان تنها یک دستاورد نظامی نبود. این پیروزی کنشیار تقویت روحیه مبارزه طلبانه و چیرگی بر دشمن متجاوز شد. عاملی که بار دیگر حس اجماع و اتحاد را در کالبد ایرانیان به قلیان در آورد و انتشار خبر آن چنان ضربه مهلکی بر هیمنه صدام و ایدئولوژی ناسیونالیسم عربی بعثیسم وارد کرد که تا پایان جنگ ۸ ساله و پس از آن اثراتش در تضعیف قدرت و سرنگونی رژیم و تقویت توان منطقهای ایران قابل توجه است. این پیروزی نقطه عطفی در تغییر رویکرد پشتیبانان صدام حسین در حمایت مالی، نظامی و معنوی از وی شد.
با وجود این، همچون سرخوشان کنونی تحریم و جنگ رسانهای علیه کشور، در آن دوران هم اشخاص و گروههایی نه تنها آزادی خرمشهر و رشادتهای فرزندان این مرز و بوم را به تمسخر گرفتند، کوچک پنداشتند و در آغوش دشمنان غش کردند بلکه، به طور کلی جنگ تحمیلی را به رفتار استکبارستیزانه حکومت انقلابی و نوپای ایران نسبت دادند. اشخاصی که به جای اتحاد برای دفاع از وطن بر طبل دشمنان کوبیدند و شرایط جنگی حاکم بر کشور را به فرصتی برای عقده گشایی و انتقام جویی تبدیل کردند.
پس از گذشت چهار دهه از آزادی خرمشهر، دشمنان ایران - وامانده از توسعه نفوذ معنوی کشور از خزر تا مدیترانه - با تغییر روش از تجاوز نظامی، به جنگ ترکیبی و روانی در صدد تضعیف ارزش ها و هویت ایرانیان بر آمده اند. دشمنان آگاهاند که ایران ۱۴۰۱ کشوری است که کوچک ترین واکنش هایش به جزئی ترین تعرض های مرزی پیکره هر آنچه ناسیونالیسم عربی، تجزیهطلبی کردی و تمامیت خواهی غربی است را به لرزه در می آورد.
در این مقطع امید و تمرکز دشمنان به نقاط ضعف دفاع نرم در برابر هجمه ی رسانه ای حاکم بر کشور است تا از این طریق هر از چندگاهی به بهانه ی بروز رویدادها و اتفاقات چرخ حرکت وطن فروشان در درون خاک ایران را به حرکت در آوردند. در این فصل از تاریخ ایران، توسل دشمن بیشتر بر روش ها و ابزارهای رسانه است و ماهیت و زمین جنگ از تسخیر خاک ایران به تصرف افکار ایرانی ها تغییر جهت داده است. مهم نیست پیروزی و باخت تیم ملی موضوع مورد بحث باشد یا موسیقی و فرهنگ و اعتقادات مردم، این دار و دسته ی وطن فروش مخالف با تمامی پدیده هایی هستند که تداعی کننده و پشتیبان هویت ایرانی باشد. پیروان تفکری که از آسیب دروازه بان تیم فوتبال ایران خوشحال می شوند، از پیروزی تیم ملی اندوهگین شده و برای سربلندی تیم فوتبال آمریکا رقص و پایکوبی برگزار می کنند در واقع پرچم داران همان اندیشه ای هستند که رشادتهای ایرانیان در دوران جنگ و آزادی خرمشهر را بی ارزش میشمردند.
نویسنده: علی علیپور فلاح پسند
با وجود این، همچون سرخوشان کنونی تحریم و جنگ رسانهای علیه کشور، در آن دوران هم اشخاص و گروههایی نه تنها آزادی خرمشهر و رشادتهای فرزندان این مرز و بوم را به تمسخر گرفتند، کوچک پنداشتند و در آغوش دشمنان غش کردند بلکه، به طور کلی جنگ تحمیلی را به رفتار استکبارستیزانه حکومت انقلابی و نوپای ایران نسبت دادند. اشخاصی که به جای اتحاد برای دفاع از وطن بر طبل دشمنان کوبیدند و شرایط جنگی حاکم بر کشور را به فرصتی برای عقده گشایی و انتقام جویی تبدیل کردند.
پس از گذشت چهار دهه از آزادی خرمشهر، دشمنان ایران - وامانده از توسعه نفوذ معنوی کشور از خزر تا مدیترانه - با تغییر روش از تجاوز نظامی، به جنگ ترکیبی و روانی در صدد تضعیف ارزش ها و هویت ایرانیان بر آمده اند. دشمنان آگاهاند که ایران ۱۴۰۱ کشوری است که کوچک ترین واکنش هایش به جزئی ترین تعرض های مرزی پیکره هر آنچه ناسیونالیسم عربی، تجزیهطلبی کردی و تمامیت خواهی غربی است را به لرزه در می آورد.
در این مقطع امید و تمرکز دشمنان به نقاط ضعف دفاع نرم در برابر هجمه ی رسانه ای حاکم بر کشور است تا از این طریق هر از چندگاهی به بهانه ی بروز رویدادها و اتفاقات چرخ حرکت وطن فروشان در درون خاک ایران را به حرکت در آوردند. در این فصل از تاریخ ایران، توسل دشمن بیشتر بر روش ها و ابزارهای رسانه است و ماهیت و زمین جنگ از تسخیر خاک ایران به تصرف افکار ایرانی ها تغییر جهت داده است. مهم نیست پیروزی و باخت تیم ملی موضوع مورد بحث باشد یا موسیقی و فرهنگ و اعتقادات مردم، این دار و دسته ی وطن فروش مخالف با تمامی پدیده هایی هستند که تداعی کننده و پشتیبان هویت ایرانی باشد. پیروان تفکری که از آسیب دروازه بان تیم فوتبال ایران خوشحال می شوند، از پیروزی تیم ملی اندوهگین شده و برای سربلندی تیم فوتبال آمریکا رقص و پایکوبی برگزار می کنند در واقع پرچم داران همان اندیشه ای هستند که رشادتهای ایرانیان در دوران جنگ و آزادی خرمشهر را بی ارزش میشمردند.
نویسنده: علی علیپور فلاح پسند