روزی روزگاری مریخ جدیدترین سریالی است که به نویسندگی و کارگردانی پیمان قاسم خانی برای پخش در شبکه نمایش خانگی آماده شده و تا به امروز چهار قسمت از آن در دسترس کاربران فیلیمو قرار گرفته است.
جدیدترین اثر پیمان قاسم خانی در ژانر کمدی هیچ رنگ و بویی از آثار گذشته وی ندارد و در حالی که یکی از ضعیف ترین کارهای قاسم خانی به شمار می آید به تنهایی می تواند جایزه بدترین کمدی چند سال اخیر را به خود اختصاص دهد.
فیلمنامه ای آشفته و بی سر و ته ، لوکیشن های ضعیف و بازی هایی ضعیف تر از بازیگرانی تقریبا صاحب نام همه و همه دست در دست هم باعث اذیت و آزار و تلف کردن وقت ببینده می شوند.
کاراکترهای سریال روزی روزگاری مریخ فاقد بدیهی‌ترین ویژگی‌های یک شخصیت جذاب هستند و شاید به همین دلیل باشد که خرده‌روایت‌های فیلمنامه هم اساسا کششی که باید داشته باشند را ندارند. پیمان قاسم خانی با تهیه و تولید این سریال یک تنه می تواند آبرو و اعتباری که طی سالیان طولانی حضورش در سینما و تلویزیون کسب کرده بود را به راحتی به باد دهد . با نگاهی اجمالی تنها به قسمت اول این سریال این سوال در ذهن مخاطب شکل می گیرد که اصلا فلسفه تولید چنین سریال ضعیف و دست چندمی آن هم از نویسنده و کارگردان موفقی همچون قاسم خانی چیست؟
پیمان قاسم خانی در سال های حضورش در سینما و تلویزیون موفقیت های زیادی را کسب کرده و بی شک می توان وی را به عنوان یکی از برترین نویسندگان سینمای ایران معرفی کرد . پیمان قاسم خانی در اوایل جوانی و با نگارش فیلمنامه فیلم مارمولک برای کمال تبریزی شهرت مثال زدنی را به دست آورد تا جایی که فیلم مارمولک پس از گذشت چیزی حدود بیست سال از پخش همچنان برای بیننده جذاب و دیدنی است و می توان به جرات گفت که هیچگاه تکراری نمی شود . اما می توان گفت نقطه عطف موفقیت پیمان قاسم‌خانی سریال پاورچین بود؛ سریالی به کارگردانی مهران مدیری که برای نخستین بار این فرصت را به قاسم‌خانی می‌داد تا سرپرست تیم نویسندگان باشد. قاسم خانی پس از پاورچین در سریال هایی همچون باغ مظفر ، شب های برره و مرد هزار چهره با مهران مدیری همکاری کرد که از قضا این سریال ها هم در زمان خود به شدت مورد استقبال قرار گرفت و بیش از پیش نام پیمان قاسم خانی را بر سر زبان ها انداخت.
اگر بخواهیم از رزومه قاسم خانی صحبت کنیم قطعا به ساعات و کلمات بیشتری برای توصیف آن نیاز خواهیم داشت ولی قصد از نگارش این مطلب نقدی بر روزی روزگاری مریخ است که اینبار در قامت نویسنده و کارگردان آن را به مرحله تولید برده است.
موضوعی که از ابتدای سریال مشهود است و اصلا نیازی نیست که بیننده حرفه ای سینما آن را تشخیص بدهد ، جنس شوخی ها و دیالوگ نویسی قاسم خانی است . شوخی ها و دیالوگ هایی که در هیچ لحظه ای از فیلم نمی تواند مخاطب را به خنده وادار کند . می توان به جرات گفت که نویسنده برای نوشتن دیالوگ ها انچنان وقتی صرف نکرده است و در نهایت بی حوصلگی تنها اقدام به سر هم کردن دیالوگ ها کرده است . در مقاطعی از سریال بیهوده بودن برخی سکانس ها به شدت مشهود است و می توان انتظار داشت که اضافه کردن این سکانس ها در تدوین تنها به این دلیل بوده که روزی روزگاری مریخ از یک سیتکام بیست دقیقه ای به سریالی بلند تبدیل شود .
سریال روزی روزگاری مریخ هیچ شباهتی به کارهای قبلی قاسم خانی ندارد و به راحتی می توان تفاوت آن را با کارهای پیمان قاسم خانی در سینما و تلویزیون تشخیص داد . انسجام فیلمنامه های شب های برره و مرد هزار چهره کجا، آشفتگی و بی هویتی فیلمنامه روزی روزگاری مریخ کجا؟
ایراد اساسی دیگری که بر این سریال وارد است، نوع لوکیشن و دکوری است که دراثر قسمت های این سریال تعبیه شده است . بخش قابل توجهی از این سریال به ظاهر در سیاره مریخ اتفاق می افتد ولی با نگاه اول می توان متوجه شد که برای سر هم کردن دکور و لوکیشن هیچ دقت نظری انجام نشده است . نه تنها انیمیشن های سه بعدی این فیلم به شدت بچگانه و دور از انتظار هستند بلکه حتی دکور دست ساز هم با دکوری که باید تعبیه می شد زمین تا آسمان تفاوت دارد و به شدت تلخ و زننده است.
پیمان قاسم خانی با تولید سریال روزی روزگاری مریخ قطعا حکم سقوط خود را امضا کرده است . اینکه چرا و به چه دلیل پا در این پروژه ریسکی گذاشته هنوز در هاله ای از ابهام است ولی با آن رزومه پر بار و قابل دفاع ارائه چنین اثری جای شک و شبهه را برای اهالی سینما و هم چنین مخاطبین تا مدت های مدیدی باقی می گذارد!
نویسنده: علی کلانتری
جدیدترین اثر پیمان قاسم خانی در ژانر کمدی هیچ رنگ و بویی از آثار گذشته وی ندارد و در حالی که یکی از ضعیف ترین کارهای قاسم خانی به شمار می آید به تنهایی می تواند جایزه بدترین کمدی چند سال اخیر را به خود اختصاص دهد.
فیلمنامه ای آشفته و بی سر و ته ، لوکیشن های ضعیف و بازی هایی ضعیف تر از بازیگرانی تقریبا صاحب نام همه و همه دست در دست هم باعث اذیت و آزار و تلف کردن وقت ببینده می شوند.
کاراکترهای سریال روزی روزگاری مریخ فاقد بدیهی‌ترین ویژگی‌های یک شخصیت جذاب هستند و شاید به همین دلیل باشد که خرده‌روایت‌های فیلمنامه هم اساسا کششی که باید داشته باشند را ندارند. پیمان قاسم خانی با تهیه و تولید این سریال یک تنه می تواند آبرو و اعتباری که طی سالیان طولانی حضورش در سینما و تلویزیون کسب کرده بود را به راحتی به باد دهد . با نگاهی اجمالی تنها به قسمت اول این سریال این سوال در ذهن مخاطب شکل می گیرد که اصلا فلسفه تولید چنین سریال ضعیف و دست چندمی آن هم از نویسنده و کارگردان موفقی همچون قاسم خانی چیست؟
پیمان قاسم خانی در سال های حضورش در سینما و تلویزیون موفقیت های زیادی را کسب کرده و بی شک می توان وی را به عنوان یکی از برترین نویسندگان سینمای ایران معرفی کرد . پیمان قاسم خانی در اوایل جوانی و با نگارش فیلمنامه فیلم مارمولک برای کمال تبریزی شهرت مثال زدنی را به دست آورد تا جایی که فیلم مارمولک پس از گذشت چیزی حدود بیست سال از پخش همچنان برای بیننده جذاب و دیدنی است و می توان به جرات گفت که هیچگاه تکراری نمی شود . اما می توان گفت نقطه عطف موفقیت پیمان قاسم‌خانی سریال پاورچین بود؛ سریالی به کارگردانی مهران مدیری که برای نخستین بار این فرصت را به قاسم‌خانی می‌داد تا سرپرست تیم نویسندگان باشد. قاسم خانی پس از پاورچین در سریال هایی همچون باغ مظفر ، شب های برره و مرد هزار چهره با مهران مدیری همکاری کرد که از قضا این سریال ها هم در زمان خود به شدت مورد استقبال قرار گرفت و بیش از پیش نام پیمان قاسم خانی را بر سر زبان ها انداخت.
اگر بخواهیم از رزومه قاسم خانی صحبت کنیم قطعا به ساعات و کلمات بیشتری برای توصیف آن نیاز خواهیم داشت ولی قصد از نگارش این مطلب نقدی بر روزی روزگاری مریخ است که اینبار در قامت نویسنده و کارگردان آن را به مرحله تولید برده است.
موضوعی که از ابتدای سریال مشهود است و اصلا نیازی نیست که بیننده حرفه ای سینما آن را تشخیص بدهد ، جنس شوخی ها و دیالوگ نویسی قاسم خانی است . شوخی ها و دیالوگ هایی که در هیچ لحظه ای از فیلم نمی تواند مخاطب را به خنده وادار کند . می توان به جرات گفت که نویسنده برای نوشتن دیالوگ ها انچنان وقتی صرف نکرده است و در نهایت بی حوصلگی تنها اقدام به سر هم کردن دیالوگ ها کرده است . در مقاطعی از سریال بیهوده بودن برخی سکانس ها به شدت مشهود است و می توان انتظار داشت که اضافه کردن این سکانس ها در تدوین تنها به این دلیل بوده که روزی روزگاری مریخ از یک سیتکام بیست دقیقه ای به سریالی بلند تبدیل شود .
سریال روزی روزگاری مریخ هیچ شباهتی به کارهای قبلی قاسم خانی ندارد و به راحتی می توان تفاوت آن را با کارهای پیمان قاسم خانی در سینما و تلویزیون تشخیص داد . انسجام فیلمنامه های شب های برره و مرد هزار چهره کجا، آشفتگی و بی هویتی فیلمنامه روزی روزگاری مریخ کجا؟
ایراد اساسی دیگری که بر این سریال وارد است، نوع لوکیشن و دکوری است که دراثر قسمت های این سریال تعبیه شده است . بخش قابل توجهی از این سریال به ظاهر در سیاره مریخ اتفاق می افتد ولی با نگاه اول می توان متوجه شد که برای سر هم کردن دکور و لوکیشن هیچ دقت نظری انجام نشده است . نه تنها انیمیشن های سه بعدی این فیلم به شدت بچگانه و دور از انتظار هستند بلکه حتی دکور دست ساز هم با دکوری که باید تعبیه می شد زمین تا آسمان تفاوت دارد و به شدت تلخ و زننده است.
پیمان قاسم خانی با تولید سریال روزی روزگاری مریخ قطعا حکم سقوط خود را امضا کرده است . اینکه چرا و به چه دلیل پا در این پروژه ریسکی گذاشته هنوز در هاله ای از ابهام است ولی با آن رزومه پر بار و قابل دفاع ارائه چنین اثری جای شک و شبهه را برای اهالی سینما و هم چنین مخاطبین تا مدت های مدیدی باقی می گذارد!
نویسنده: علی کلانتری