جاسوسی و چاپلوسی مکمل هم هستند، برای جاسوس شدن باید چاپلوسی کرد، چرا که برای نفوذ و جاسوسی نیاز به نزدیک شدن وجود دارد، نزدیک شدن به دستگاه‌های حساس، آدمهایی که مهم هستند و رسیدن به جایی که دسترسی به اطلاعات محرمانه وجود داشته باشد.
برای یک استخدام ساده در یک اداره و وزارتخانه‌ای آن هم در جایگاه یک کارمند، گزینش سختی در پیش روی متقاضی است،‌ مسئولان گزینش از همه اطلاعات فرد گزشن شده آگاهی دارند و تنها از او می‌پرسند که متوجه شوند آیا او راست می‌گوید یا دروغ.
قاعدتاً یک فردی که در بدنه نظام نفوذ پیدا می‌کند و در نهادهای حساس با دسترسی بالا مشغول می‌شود، باید تحت نظر قرار گیرد تا از امکان لغزش او جلوگیری شود، البته چنین هم هست در غیر این صورت احتمال طمع و ریسک برخی افراد برای جاسوسی در قبال امتیاز و پول برخی کشورهای خارجی که پیشنهاد می‌شود، بسیار بالا است.
قطعاً برای آن که در تور نیرنگ دشمن گرفتار نشویم نیازمند تقوای بالا هستیم، نبود تقوا است که افرادی چون علی رضا اکبری را به سوی جاسوسی می‌کشاند تا از وعده‌های دولت انگستان بهره ببرد.
امیرالمومنین (ع) در نامه ۵۳ به مالک سفارش فرمودند«تو نباید دنبال کارگزاران متملق و چاپلوس باشی، بلکه باید دنبال فردی باشی که حقایق را با زبان کارشناسی و علمی و پیش‌بینی اوضاع و چگونگی وضع جامعه برایت بازگو کند.» و این توصیه امیر مومنان شرح حال این روزهایی است که یک جاسوس پس از سال‌ها حضور در بدنه نظام اعدام می‌شود.
علی رضا اکبری با پیشانی پینه بسته از مهر، یقه کیپ، ظاهرالصلاح و جانماز آب کش که قطعاً باز هم هستند چنین افرادی در بدنه حاکمیت که تیشه به ریشه هر چه اعتقاد و پایبندی مردم به انقلاب است می زنند. علی رضا اکبری تنها یک جاسوس نبود بلکه او و امثال او اعتماد و اعتقاد مردم و کارگزاران نظام را خدشه دار می‌کنند.
پس از گذشت ۴۳ سال از انقلاب اسلامی، بودن چنین افرادی در ساختارهای کشور، پذیرفتنی نیست. چنین اتفاقی زاییده همان چاپلوسی و چاپلوس پروری است که باعث نفوذ و جاسوسی می‌شود. از این دست افراد با نشان دادن چهره موجه، خود را به بدنه نظام می‌چسبانند و مانند خوره به جان کشور می‌افتند. همچون انگلی که خود را به میزبان می چسباند، از آن تغذیه می کنند و به دیگران هم خوراک می دهند.
آنهایی که سال ها به علیرضا اکبری اجازه فعالیت دادند و زمانی که بازداشت شد از او حمایت کردند و بانی آزادی اش شدند تا به انگلیس برود و سال‌ها در آنجا بماند و بازگردد و دوباره به کار گرفته شود، باید پاسخگو باشند.
نمی‌توان این مسأله را هضم کرد که با قید وثیقه آزاده شده در حالی که به اتهام جاسوسی در دهه ۸۰ بازداشت شسده بود!
اعدام او صدای مقامات خیلی از کشورها را در آورد، این اعدام نشان می‌دهد که علی رضا اکبری برای انگلستان،‌ آمریکا و برخی دیگر از کشورهای غربی تا چه اندازه اهمیت داشته است.
ضرباتی که این جاسوس به کشور وارد کرده قطعاً از هر نظر سنگین است، او حتی در عکسهایی که منتشر شده تا صف اول نماز جماعت رهبری هم پیش رفته و چنین نفوذی بسیار خطرناکتر از آن چیزی است که تصور می‌شود.
اکبری در طول اجرای وظیفه جاسوسی خود برای انگلستان تنها نبوده است، باید تیمی که با او همکاری می‌کردند شناساسی و به مجازات شوند.
از این پس باید در بحث نفوذ و جاسوسی افرادی چون علی رضا اکبری حساس‌تر و با وسواس بیشتر عمل کرد تا از جاسوسی و دادن اطلاعت محرمانه به دشمن جلوگیری شود. زمانی که در تیم مذاکره کننده هسته‌ای جاسوس وجود داشت و با هوشیاری دستگیر می‌شود، می‌تواند در دیگر ساختارها نیز جاسوس‌ها فعال باشند. ایران در یک جنگ ترکیبی شدید از سوی دشمن مشغول مقابله است. یک لحظه غفلت، یک عمر پشیمانی به همراه خواهد داشت.

^{نویسنده: محمد صفری}