روزهای خوش بارسلونا با پپ گواردیولا برروی نیمکت مربیگری اش رو به اتمام است. مربی جوان بارسلونا، به شاگردانش اعلام کرد که از بارسلونا خواهد رفت. چهار فصل ، سیزده یا حتی شاید چهارده جام و پایان برای مردی که می توانست فرگیِ بارسا باشد اما ترجیح داد گواردیولا باشد و ادامه کامیابی هایش را در جایی دیگر جستجو کند. مردی که به جای ثبات، تنوع را برگزید و البته ایراد چندانی به این تصمیم او وارد نیست.
توپ جمع کن سالهای دور ، کاپیتان سالهای نه چندان دور و فرمانده چهار سال اخیر ارتش کاتالونیا تمامی قلل فوتبالی دنیا را با آبی و اناری هایش فتح کرده و حالا بارسایِ اتفاقا" ناخوش احوال را با ویلانوا تنها می گذارد ، اتفاقی که شاید بتوان تنها انتقاد وارد بر آن را زمان عملی شدنش دانست ، چرا که گواردیولا می توانست فصل پیش این تصمیم را بگیرد و تماما" پیروز و موفق نوکمپ را ترک کند و افسانه شود، یا بهتر بگوییم ، افسانه تر شود.مبدی فوتبال نوین و چشم نواز بارسا ظاهرا" سودای فوتبال انگلیس را در سر دارد و می خواهد فصل جدیدی از اتفاقات را برای فوتبال جهان رقم بزند.
فوتبال هیچگاه نقش پپ را در زیبایی امروزش فراموش نخواهد کرد ، زیبایی این فوتبال مدتها با تیکی تاکایی پیوند خورده بود که پپ و شاگردانش نسل آغازگر آن به شمار می رفتند و این نحوه فوتبال بدون شک به نسلهای بعدی نیز منتقل خواهد شد و آیندگان نیز قدردان زحمات گواردیولا خواهند بود.
در کنار تمامی نکات فنی ای که از گواردیولا به خاطر خواهیم سپرد ، هیچگاه از منش و رفتارهای او در خارج از زمین مسابقه و علی الخصوص مصاحبه هایش غافل نخواهیم شد.در تمام مدت حضور در نوکمپ ، اساس رفتار پپ احترام بود و احترام و همین امر مایه مباهاتی برای هواداران آبی و اناری به شمار می رود و حتی برایِ رقیب دیرینه و هوادارانش نیز از گواردیولا یک جنتلمن تمام عیار ساخته است.
با تمام این تفاسیر پپ و بارسا روزهای آخر هم زیستی مسالمت آمیزشان را سپری می کنند و بزودی گواردیولا چمدانش را به مقصدی که هنوز به طور قطعی مشخص نیست خواهد بست و نیمکت بارسا را به دستیارش ، ویلانوا می سپرد و باید منتظر بنشینیم و ببینیم چه آینده ای در انتظار فوتبال اروپا خواهد بود ، فوتبالی که شاید دیدن بارسای آن بدون گواردیولا کمی توی ذوق بزند!
هر چند آبی و اناری نباشیم اما اگر اندکی فوتبال را دوست داشته باشیم بعید است به "جدایی پپ از بارسا" اسکار بدهیم و از اتفاقی که امروز علنی شد احساس خرسندی کنیم...
واكنش‌ها به خداحافظي گوارديولا از بارسلونا
خبر کناره گیری پپ گواردیولا از سرمربیگری تیم بارسلونا با واکنش بسیاری از بازیکنان سابق و حال حاضر فوتبال جهان در شبکه‌های اجتماعی مواجه شده است. اظهار نظر برخی از این بازیکنان را در ادامه می‌خوانید.
گری نویل مدافع سابق منچستر یونایتد در توییتر نوشت: آفرین به گواردیولا. او فوتبالی معرفی کرد که من پیش از آن هرگز ندیده بودم! جادو ...
رود گولیت ستاره سابق فوتبال هلند نیز گفت: باید از گواردیولا به خاطر چند سال طلایی فوتبال در بارسلونا ممنون باشیم. به افتخار او کلاهم را از سر برمی‌دارم. برای پپ سخت است که به تیم دیگری برود. اگر به تیم دیگری برود دچار افت می‌شود مگر اینکه مسی را هم با خود ببرد.
رود گولیت که سابقه حضور در چلسی را در کارنامه خود دارد، اعلام کرد که با وجود موفقیت‌های گواردیولا دوست ندارد این مربی هدایت چلسی را برعهده بگیرد. وی ادامه داد: پپ را به عنوان یک مربی دوست دارم اما می‌خواهم دی ماتئو سرمربی چلسی باشد.
کارلوس پویول کاپیتان بارسلونا نیز نوشت: پپ به خاطر همه چیز ممنونم. تو راه درست را به ما نشان دادی.
جرارد پیکه مدافع بارسلونا هم پس از اعلام کناره‌گیری گواردیولا در توییتر نوشت: پپ از زحمات زیادی که برای ما کشیدی تشکر می‌کنم. چهار سال پر از پیروزی و اوقات خوش را سپری کردیم و از همه مهم‌تر اینکه درس‌های زیادی درباره فوتبال آموختیم.
تیاگو آلکانتارا هافبک جوان بارسلونا نیز درباره گواردیولا گفت: تو به قله فوتبال رسیدی و همیشه در آنجا خواهی ماند. ما همیشه از تو سپاسگزاریم. خیلی ممنون پپ!
سسک فابرگاس نیز که همیشه علاقه خاصی به گواردیولا داشت، گفت: اگرچه فقط یک سال کنار تو بودم اما انگار مدتها طول کشید. پپ، تو الگوی دوران کودکی من بودی و در دوران مربیگری هم الهام بخش من شدی. به خاطر زمانی که کنار یکدیگر بودیم ممنونم. همیشه قدر آن را خواهم دانست. برای تیتو ویلانووا هم در فرصت جدیدی که فوتبال در اختیارش گذاشته آرزوی موفقیت می‌کنم. او نه تنها یک انسان بزرگ است بلکه مربی خیلی خوبی است.
آندره اینیستا نیز در فیس بوک زیر یک عکس قدیمی خودش کنار گواردیولا نوشت: امروز سرمربی خبر کناره گیری‌اش را به ما اعلام کرد و من فقط می‌توانم از او و دستیارانش به خاطر این سال‌ها تشکر کنم. البته نباید فراموش کنیم که فصل جاری هنوز به پایان نرسیده است.
درس پپ به فوتبال ما
طرفدار گواردیولا باشید و یا نه، بارسلونا را دوست داشته باشید یا خیر، و اصولا فوتبالی باشید یا نباشید، نمی توانید از بزرگ‌منشی این مربی جوان به سادگی بگذرید. گواردیولا در روزی که به قول طرفداران بارسلونا مقابل اتوبوس پارک شده چلسی در هجده قدم شکست خورد، قبل از هرچیز به حریف خود به خاطر صعود به فینال تبریک گفت. بارسلونا در آن بازی می‌توانست با پنالتی مسی به فینال راه پیدا کند اما این بازیکن آرژانتینی توپ را به تیر دروازه کوبید. پپ به شدت از مسی و هم تیمی هایش دفاع کرد و به نوعی باخت را به گردن گرفت.
آنچه در این بین خیلی جالب است اینکه گواردیولا بخت و اقبال را پیش نمی کشد و از خود مایه می گذارد آنجا که می گوید:"ما همه راه ها را امتحان کردیم اما راه بسته بود."
علاقمندان فوتبال در ایران همواره ادبیاتی متفاوت را از مربیان هموطن خود شاهد بوده اند. علی دایی، پرویز مظلومی ، امیر قلعه‌نویی و ... نمونه هایی از مربیان ایرانی هستند که همواره پس از باخت به انحاء مختلف از زیر بار شکست تیم خود شانه خالی می کنند. البته شاید بتوان این موضوع را به نوعی هوشمندی این مربیان دانست که با بازی با لغات، توجه طرفدار فوتبال را از اصل موضوع منحرف می کنند. اما اگر برای تماشاگر فوتبال شعوری قائل می بودند چه بسا هرگز این حرف ها را بر زبان نمی راندند.
روز پنج شنبه پرسپولیس شکست سنگینی را مقابل تراکتورسازی متحمل شد و میثاق معمارزاده، مقصر شماره یک این تیم، عنوان کرده حرف های زیادی برای گفتن دارد که بعدا خواهد گفت. پرویز مظلومی هم پس از تساوی ناامیدکننده مقابل شهرداری گفت که حرف های بسیاری برای گفتن دارد. اما معلوم نیست مربی و بازیکن ایرانی چرا حرف هایش را در زمین نمی زند.
گواردیولا پس از اینکه از سمت خود برکنار شد به شدت از "تیتو ویلانووا" دفاع کرد و گفت بهترین گزینه برای جانشینی وی بوده است. گواردیولا دلیل جدایی از بارسلونا را اینگونه برمی‌شمارد: "می دانم بهترین نیمکت مربیگری دنیا را ترک می کنم. از دستاوردهایی که در این مدت کسب کردیم کاملا راضی هستم. امتیاز بزرگ من این بود که مربی تیمی بودم که بازیکنان فوق‌العاده ای داشت، می خواهم از همه آنها تشکر کنم."
آیا چنین اظهارنظرهایی را از یک مربی ایرانی سراغ دارید؟ آیا مربی ایرانی، موفقیت و صلاح مربی بعد از خود را می‌خواهد؟ در این راه نمی توان همه را به یک چوب راند و بعضا مربیانی هم بوده اند که بدخواه مربی جانشین خود نبوده اند اما غالبا چنین نبوده است.
براستی چنین حرفه ای گری و بینشی نباید گواردیولا را به کسب چنین موفقیت هایی نائل گرداند؟ در فوتبال ما مربی و بازیکن فقط فرافکنی کرده و به شعور تماشاگر توهین می کند. ای کاش الگوهای ورزشی جماعت فوتبالی ایران، شخصی چون پپ گواردیولا بود!
