طی روزهای رخیر فضای رسانه‌ای دولتمردان آمریکا بیش از هر زمان دیگری به عرصه سیاست خارجی معطوف شده است...
طی روزهای رخیر فضای رسانه‌ای دولتمردان آمریکا بیش از هر زمان دیگری به عرصه سیاست خارجی معطوف شده است. محور این اقدامات را نیز دفاع از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان ، برجسته سازی بحران اوکراین و آمادگی کامل آمریکا و متحدانش برای پاسخگویی به تهدیدات احتمالی روسیه علیه اوکراین، هشدار نظامی به پکن با اعزام رزم‌ناو به حریم دریایی چین، افزایش تحرکات در باب چگونگی مقابله با ایران با محوریت ادعاهایی همچون توافق موقت و یا بازگشایی پرونده آنچه زندانی بودن اتباع آمریکایی در ایران نامیده‌اند و... محور این اقدامات را تشکیل می‌دهد. حال این سوال مطرح است که چرا کانون اقدامات و مواضع بایدن به سیاست خارجی معطوف شده است؟ در پاسخ به این پرسش نکته اساسی فرا رسیدن نخستین سالگرد ریاست جمهوری جو بایدن است. او در حالی با وعده‌های گسترده و روندی سوال برانگیز به کاخ سفید وارد شده است که از یک سو رقیب وی و دموکرات‌های یعنی ترامپ شرایطی بسیار بهتر از وی دارد و نظر سنجی‌ها از احتمال پیروزی دموکرات‌ها در انتخابات میان دوره‌ای کنگره در سال ۲۰۲۲ حکایت دارد و از سوی دیگر عملا وی دستاوردی در تحقق شعارهای انتخاباتی از جمله مبارزه با کرونا، مقابله با تبعیض‌های نژادی، کاهش بحران اقتصادی، بهبود جایگاه جهانی آمریکا و... نداشته است و عملا امروز مردم آمریکا بایدن را در جمع منفورترین روسای جمهور کشورشان قرار داده‌اند. با توجه به این شرایط بایدن برای اولین سالگرد ریاست جمهوری خویش به دنبال مولفه‌هایی است تا از یک سو در ظرف اقدامات اقتدار گرایانه‌اش قرار دهد و از سوی دیگر افکار عمومی را از بحران‌ها و ناتوانی‌های داخلی منحرف سازد. بر این اساس در کنار برجسته سازی اقدامات تشریفاتی همچون برگزاری نشست دموکراسی در واشنگتن و حضور بایدن در اجلاس گروه ۲۰، هوچی گری علیه روسیه، چین و جمهوری اسلامی ایران ابزارهای بایدن برای فرار از رسوایی کارنامه شکست خورده یک ساله‌اش می‌باشد هر چند که ایستادگی این کشورها در برابر یک جانبه گرایی آمریکا عملا کارآمدی این حربه را با ابهامات بسیاری همراه ساخته است.
