شتابزدگیهای بیجا را میتوان از پاشنه آشیلهای هفت سال گذشته دانست که اگر هم از جانب بی تخصصی و یا کم تعهدی بهحساب نیاید قطعاً به خاطر مطرح شدن با تمام ظرفیتهایی بوده که در مسئولان آن به غلیان افتاده است.
بی توجهی به تجربیات دیرینه که خوشبختانه همگی در قالب ضربالمثلها گنجانده و در کتابها پیرامون عجله آمده است اما مورد توجه واقع نگردیده تا نهادینه شود که اگر کاری با شتاب انجام شود دوباره تکرار خواهد شد!
بررسی اجمالی این کلام در طول این سالها نتیجهای را به دست میآورد که این روزها به وفور شاهد آن هستیم زیرا ویروس دوباره و چندباره کاریها در امر اقتصاد، بازار بورس، عرضه سهام شرکتهای دولتی، انجام پروتکلهای بهداشتی و در نهایت ایجاد یک روش پایدار در امر صادرات و واردات و همچنین کج دار و مریز بازی کردن با امر آموزش در مدارس و دانشگاهها نتوانسته است مسئولان را مجاب نماید که کووید ۱۹ معلوم نیست چند سال یا چند دهه میهمان ناخوانده این کشور باشد، بنابراین میطلبد تا تصمیم در تمامی زمینهها قاطع و مستند باشد زیرا این بخش خصوصی است که در زیروبم تغییرات متلاشی میشود و اگر زیرساختهای اقتصادی جامعه هم همچون دولت با نابرابریهای درآمد و هزینه روبرو شد، دیگر نمیتوان امیدی به پایدار بودن تعهدات آن داشت. امروز اگرچه آحاد جامعه هم، داشتههای خود را در طبق اخلاص گذاشته و در خدمت نظام و کشور خود هستند اما میبینیم که سبک و سیاق مدیریتها در بخش عمومی همچنان بر محور عرضه بشکههای نفتی بیش از یکصد دلار میچرخد غافل از اینکه آنها نیز باید همانند آحاد جامعه سبک زندگی خود را به طور کامل تغییر دهند و میلیمتری عمل نمایند. مشت دراینباره میتواند نمونه خروار باشد زیرا آنچه را که شاهدیم پروپاگانداهای پایان دورانی است که شهر اصفهان را با دارا بودن ۱۶ خواهرخوانده جهانی به دلیل مشکلات کرونا غرق در زباله به حال خود رها کنند و به اموری بپردازند که در حال حاضر جایگاهی ندارد! شروع طرحهای جدید و ادامه پروژههای کلانی که معلوم نیست در آینده نزدیک و دور شاهد حضور دیگر کشورها در اجلاس سران باشد و همچنین آغاز احداث خط دو ریلی مترو درحالیکه مسیر اول راهاندازی شده آن همچنان در رکود کرونا به سر میبرد و تلاش برای تکمیل دیگر گامهای نیمهتمام که علاوه بر بدهکاری کلان برای شهرداری اصولاً نیاز به آنها زیر سوأل است! شهرداری این کلانشهر علاوه بر اینکه از دوره قبل دیون کلانی را به پیمانکاران و بانک شهر با خود به همراه داشته اما در این فصل نیز همچنان با کاسه گدایی به کلنگ زنی و افتتاحهای بینتیجه مشغول است و سعی دارد تا قبل از پایان دوران شورای شهر نفسها را به شماره انداخته و نیازمند کپسول اکسیژن شود.
چشمها دروغ نمیگویند که شاهدیم هر گوشه از این کلانشهر که در سال قبل و چنین ایامی معبود توریستهای خارجی بود و از نظافت و لطافت آن حظ بصر میبردند و هزاران گردشگر چینی حاضر نبودند هتلهای تحت اشغال را برای تورهای بعدی تخلیه کنند امروز بهجز انبوهی از زبالههای بجا مانده و ماسکهای و دستکشهای به حال خود رهاشده چیز دیگری باقی نیست! این روزها که یکی از پارامترها برای حفظ پروتکلهای بهداشتی، تمیزی و نظافت مطلق است و آحاد جامعه کلانشهر اصفهان برای دستیابی به آن، میزان مصرف آب شهر را از شبکه تصفیهشده بیست درصد افزایش دادهاند که ذخیره استراتژیک در پشت سد زایندهرود تنها همین مقدار است، نشان از بحران تازه و در راهی برای مردم این استان میباشد که حالا شهرداری آن هرروز بساطی تازه و سازی نو کوک میکند تا بهنوعی سرگرمی اوقات فراغت قلمداد شود درحالیکه « نه به دار است و نه به بار اما اسمش را گذاشتهاند عمو یادگار»! زیرا در ادامه و قبل از شروع ماه مهر شهردار این کلانشهر خبر از آغاز فعالیتهای رسمی ستاد مهری را به دانش آموزان میدهند که مدارس هنوز هم پادرهوا هستند و آموزشها مجازی سپری میشوند! شاید این روزها را بهتر باشد به واقعیات بنگریم و هر دستگاه به اجرای وظایف و تعهدات خود بپردازد و شهرداری نیز از نیروهای خدماتی بخواهد کوچهپسکوچهها را بهطور شبانهروز تمیز نگه دارند که قطعاً میتواند برای آرامش روح جامعه مؤثر باشد، ازاینجهت باید ز تعارف کم کنند و بر مبلغ بیفزایند!
نویسنده: حسن روانشید