جنگ اوکراین در حالی یک ساله شده است که در اقدامی قابل تامل طی روزهای تحرکات چین در حوزه امنیت جهانی شدت گرفته است چنانکه پس از حضور در نشست امنیتی مونیخ وزیر خارجه چین راهی روسیه شده در حالی که وزارت امور خارجه چین اعلام کرد هدف از سفر رئیس کمیته مرکزی امور خارجی این کشور به مسکو پایتخت روسیه تقویت روابط و منافع دو کشور است. وزارت خارجه چین افزود چین و روسیه نقش مثبتی در صلح جهانی ایفا می‌کنند و ما هرگز نمی‌پذیریم که آمریکا از روابط چین و روسیه انتقاد کند. به گفته وزارت خارجه چین، آمریکا بزرگترین منبع تامین سلاح در میدان جنگ در اوکراین است و به انتشار اطلاعات دروغ درباره کمک‌های نظامی چین به روسیه ادامه می‌دهد.
همزمان نیز پکن از ابتکار صلحی جدید رونمایی کرد. رونمایی از این طرح ابتکاری همزمان با سفر مهم وانگ یی رئیس امور سیاست خارجی حزب کمونیست چین به روسیه و نیز در آستانه نخستین سالروز شروع جنگ اوکراین(۵ اسفند) انجام شده است.وزیرامورخارجه چین تاکید کرد این سند ابتکاری باز و همه شمول است و اگر هر کشوری به آن بپیوندد و صادقانه بخواهد صلح جهانی را تضمین کند ما از آن کشور حمایت خواهیم کرد.
در همین حال ژانگ جون، نماینده دائم چین در سازمان ملل نیز به خبرنگاران در مقر سازمان ملل در نیویورک گفت، چین از پیش نویس قطعنامه روسیه در شورای امنیت سازمان ملل برای بررسی حمله تروریستی به لوله نورد استریم روسیه حمایت می کند. در باب چرایی این رفتارها از سوی چین در وحله نخست می‌توان گفت که پکن در چارچوب جهانی آرام برای رسیدن به اهداف اقتصادی به دنبال رویکرد تعاملی و ارائه راهکارهای میانجی‌گرایانه است لذا در راهبرد سیاست خارجی‌اش اصل پایان منازعات از طریق گفت و گو را دنبال می کند.
از وحله دوم این رویکردهای پکن را می‌توان نوعی واکنش به تهدیدات و رفتارهای غرب دانست. در حالی در نشست امنیتی مونیخ بخشی از تحرکات غرب علیه پکن بدون است، چین به دنبال پاسخگویی به آن رفتارهاست که توسعه روابط با روسیه در کنار نقش آفرینی در قامت میانجی در منازعه اوکراین ابعاد این سناریو را تشکیل می‌دهد. پکن در کنار آنکه تلاش می‌کند تا استقلال سیاسی خود را با توسعه روابط با تهران و مسکو به غرب گوشزد نماید همزمان نیز سعی دارد تا با اقدامات سیاسی و میانجی‌گرایانه نقش مثبت خود در بحران اوکراین را به نمایش گذارد تا خنثی کننده ادعاهای غرب باشد که در فضای رسانه‌ای سعی دارند تا چین را عامل جنگ جهانی سوم معرفی نمایند.
به عبارتی دیگر می‌توان گفت که پکن سعی دارد تا با ابتکارات صلح، اقدامی پیش دستانه در برابر رفتارهای بحران ساز و تهدید آمیز غرب صورت دهد در حالی که همزمان نیز تاکید دارد که خطوط قرمز تایوان و نیز استقلال سیاست خارجی‌اش را به هیچ قیمتی از دست نخواهد داد.
نویسنده: علی تتماج
همزمان نیز پکن از ابتکار صلحی جدید رونمایی کرد. رونمایی از این طرح ابتکاری همزمان با سفر مهم وانگ یی رئیس امور سیاست خارجی حزب کمونیست چین به روسیه و نیز در آستانه نخستین سالروز شروع جنگ اوکراین(۵ اسفند) انجام شده است.وزیرامورخارجه چین تاکید کرد این سند ابتکاری باز و همه شمول است و اگر هر کشوری به آن بپیوندد و صادقانه بخواهد صلح جهانی را تضمین کند ما از آن کشور حمایت خواهیم کرد.
در همین حال ژانگ جون، نماینده دائم چین در سازمان ملل نیز به خبرنگاران در مقر سازمان ملل در نیویورک گفت، چین از پیش نویس قطعنامه روسیه در شورای امنیت سازمان ملل برای بررسی حمله تروریستی به لوله نورد استریم روسیه حمایت می کند. در باب چرایی این رفتارها از سوی چین در وحله نخست می‌توان گفت که پکن در چارچوب جهانی آرام برای رسیدن به اهداف اقتصادی به دنبال رویکرد تعاملی و ارائه راهکارهای میانجی‌گرایانه است لذا در راهبرد سیاست خارجی‌اش اصل پایان منازعات از طریق گفت و گو را دنبال می کند.
از وحله دوم این رویکردهای پکن را می‌توان نوعی واکنش به تهدیدات و رفتارهای غرب دانست. در حالی در نشست امنیتی مونیخ بخشی از تحرکات غرب علیه پکن بدون است، چین به دنبال پاسخگویی به آن رفتارهاست که توسعه روابط با روسیه در کنار نقش آفرینی در قامت میانجی در منازعه اوکراین ابعاد این سناریو را تشکیل می‌دهد. پکن در کنار آنکه تلاش می‌کند تا استقلال سیاسی خود را با توسعه روابط با تهران و مسکو به غرب گوشزد نماید همزمان نیز سعی دارد تا با اقدامات سیاسی و میانجی‌گرایانه نقش مثبت خود در بحران اوکراین را به نمایش گذارد تا خنثی کننده ادعاهای غرب باشد که در فضای رسانه‌ای سعی دارند تا چین را عامل جنگ جهانی سوم معرفی نمایند.
به عبارتی دیگر می‌توان گفت که پکن سعی دارد تا با ابتکارات صلح، اقدامی پیش دستانه در برابر رفتارهای بحران ساز و تهدید آمیز غرب صورت دهد در حالی که همزمان نیز تاکید دارد که خطوط قرمز تایوان و نیز استقلال سیاست خارجی‌اش را به هیچ قیمتی از دست نخواهد داد.
نویسنده: علی تتماج
