با پا راه برویم کفش و با سر کلاهمان است که پاره می‌شود زیرا هنوز نتوانسته‌ایم دروازه‌های ورود کالای خارجی را مهروموم کنیم درحالی‌که راه‌های خروجی اگرچه با اماواگرهایی روبروست اما صادرکننده اشتیاق چندانی به صادرات ندارد مگر اینکه نیازمند به ارز خارجی برای خرید باشد زیرا همیشه نان در واردات آنهم از طریق قاچاق است تا همیشه گروهی مدافع یا مخالف باشند و هر دو گزینه موجود را تفسیر نمایند که بهانه بهترین راهکار فرار از مسئولیت‌هاست.
دو سال گذشته صنف تولیدکننده پوشاک که در این سال‌ها علاوه بر معضل تحریم‌ها برای واردات مواد خام ارزان و صادرات معکوس محصولات خود با پاشنه آشیل همسایه غربی خود مواجه بوده تا انبوهی از مارک‌های متفاوت را به‌صورت رسمی و غیررسمی به بازارها تزریق کند، به یکباره در محاق تعطیلی قرار گرفته زیرا مقررات قرنطینه اجازه نمی‌داد چندین کارگر دوزنده و برش‌کار در مکان‌های کوچک و تنگ زیرزمین‌های فاقد تهویه هوا بتوانند به کار ادامه دهند و از سویی جامعه نیز دل‌ودماغ تنوع‌طلبی و خرید اینگونه کالاها را نداشت زیرا بالاتفاق با کمبود درآمد و نقدینگی روبرو بودند که البته آنچه نیز تولید می‌شد به همین دلایل در انبارها به امید اتمام پاندمی کرونا دپو می‌گردید.
اگرچه این بحران جهانی خاتمه نیافت و ویروس تنها رنگ عوض می‌کرد تا فراوانی واکسن هم نتواند راه چاره باشد که جامعه خسته از اینهمه سرگردانی دل به دریا زدند و با چراغ سبز ستاد ملی مقابله با کرونا حضور در اجتماع و شروع به کار را ناگزیر دانستند و حالا نزدیک به یکسال است آنچه می‌بافند چله می‌شود و در انبارها خاک می‌خورد زیرا کارتل های تولید پوشاک در دیگر کشورها تصمیم به مصادره بازار ایران را گرفته‌اند.
نایب‌رئیس اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران معتقد است: «تولیدکننده داخلی، مخالفتی با واردات قانونی ندارد، اما کالای قاچاق موجب رقابت نابرابر می‌شود و همین موضوع صدمه دیدن تولیدکننده را به همراه دارد. بحث ورود کالا به‌صورت قاچاق برای پوشاک همواره مطرح بوده چرا که بسیار راحت است و راه‌های زیادی برای ورود آن وجود دارد. به دلیل سود بسیار بالای این پوشاک، قاچاق همواره جذابیت و همچنان ادامه دارد».
سید کاظم موسوی عضو کمیسیون اقتصادی مجلس عقیده دارد «مردم مقصر گرانی پوشاک نیستند، چراکه دانش صنعت کارخانه‌ها ضعیف است هرچند که نباید پارچه را از خارج وارد کرد. درحالی‌که اگر دانش را به‌روز کنیم و پارچه و پوشاک خوب تحویل مردم بدهیم، به‌مراتب بهتر خواهد بود. مردم به کالا و پوشاک خوب نیاز دارند. اگر فنی‌ها و کارشناسان این زمینه برای تولیدات داخلی تلاش کنند، قاچاق برچیده خواهد شد».
امروز ارزان‌ترین پارچه برای دوخت تی‌شرت متری ۳۰۰ هزار تومان آب می‌خورد درحالی‌که تولیدکننده تلاش دارد از هر متر آن ۴ تی‌شرت درآورد که تنها بهای پارچه هریک هفتادوپنج هزار تومان می‌شود و باید هزینه‌های دوخت و سربار تولید را هم به آن اضافه نمود. سعید عمرانی معاون قضایی دادستان کل کشور و نماینده دستگاه قضا در ستاد مرکزی مبارزه با قاچاق کالا و ارز تأکید دارد «میزان مبارزه با قاچاق با حجم قاچاق پوشاکی که وارد کشور می‌شود متناسب نیست و تمام نیروهایی که برای مقابله با قاچاق فعالیت می‌کنند، فعالیت خود را به‌طور مستمر انجام می‌دهند، هرچند این مقدار مبارزه، با حجم قاچاقی که وارد کشور می‌شود متناسب نیست».
خواسته جامعه تنها سهولت دستیابی به کالایی با قیمت و کیفیت مناسب است و اولویت نیز تولید داخلی می‌باشد تا زمینه اشتغال را هم برای کارگر ایرانی مهیا سازد. این امر نیازمند برنامه‌ریزی دقیق به‌منظور ارتقاء صنعت نساجی و پوشاک در وهله اول و پیشگیری از ورود این کالا در مرزهای مختلف است. نبودن برنامه مدون به‌منظور مدریت ویروس کرونا باعث شده که میزان قاچاق طی این دو سال بین ۱۰ تا ۲۵ میلیارد دلار در نوسان باشد که اعداد خارق‌العاده ایست و می‌تواند تولید یک کشور را به چالش بکشد.
پرواضح است که خط مقدم مبارزه با قاچاق، گمرک می‌باشد تا نیروهای مقابله‌ای و دستگاه‌های متولی با تمرکز در این بخش مانع ورود کالای قاچاق و بخصوص پوشاک به داخل کشور شوند زیرا این روزها علی‌رغم تلنبار شدن پوشاک تولید داخل در انبارها به امید شب عید. قاچاق لباس‌های دوخته‌شده از بنگلادش هم علاوه بر ترکیه کلید خورده است زیرا کشورهای عمده دوخت پوشاک طی دو سال گذشته که در محاصره ویروس کرونا و رکود خرید در بازارهای جهانی بوده‌اند به‌ناچار محصولات خود را به انبارها سپرده که بیم از مد روز افتادن و فرسودگی را دارند تا ناچار به قیمت پایین و به‌صورت قاچاق راهی کشورهایی ازجمله ایران نمایند. از این‌سو نگرانی دوزنده داخلی نیز مضاعف شده است که خدای ناخواسته شب عید امسال را هم مانند سال‌های قبل از دست بدهد چراکه ممکن است علاوه بر اینکه قدرت خرید جامعه تحلیل یافته، البسه ته لنجی و قاچاق بازارها را در انحصار خود بگیرد که باید بدون تعارف بازهم به سخنان معاونت قضایی دادستان اشاره نمود که گفته‌اند: «متأسفانه در این حوزه صدمات زیادی خورده‌ایم زیرا با تولیدکنندگانی برخورد کرده‌ایم که ورشکست شده‌اند و امروز مجبور به مسافرکشی هستند» و اینگونه بی‌توجهی‌ها باعث شده هریک از مسافران هوایی و زمینی که وارد کشور می‌شوند چمدان‌هایی حاوی پوشاک خارجی به همراه داشته باشند و این امر نیازمند شیوه‌نامه‌های تازه مقابله با قاچاق است زیرا سرعت واردات در حوزه کیف و کفش و پوشاک از این طریق نسبت به عملکرد نیروهای قضایی و دیگر دستگاه‌های مقابله و مبارزه افزون‌تر می‌باشد.
نویسنده: حسن روانشید - روزنامه نگار پیشکسوت
دو سال گذشته صنف تولیدکننده پوشاک که در این سال‌ها علاوه بر معضل تحریم‌ها برای واردات مواد خام ارزان و صادرات معکوس محصولات خود با پاشنه آشیل همسایه غربی خود مواجه بوده تا انبوهی از مارک‌های متفاوت را به‌صورت رسمی و غیررسمی به بازارها تزریق کند، به یکباره در محاق تعطیلی قرار گرفته زیرا مقررات قرنطینه اجازه نمی‌داد چندین کارگر دوزنده و برش‌کار در مکان‌های کوچک و تنگ زیرزمین‌های فاقد تهویه هوا بتوانند به کار ادامه دهند و از سویی جامعه نیز دل‌ودماغ تنوع‌طلبی و خرید اینگونه کالاها را نداشت زیرا بالاتفاق با کمبود درآمد و نقدینگی روبرو بودند که البته آنچه نیز تولید می‌شد به همین دلایل در انبارها به امید اتمام پاندمی کرونا دپو می‌گردید.
اگرچه این بحران جهانی خاتمه نیافت و ویروس تنها رنگ عوض می‌کرد تا فراوانی واکسن هم نتواند راه چاره باشد که جامعه خسته از اینهمه سرگردانی دل به دریا زدند و با چراغ سبز ستاد ملی مقابله با کرونا حضور در اجتماع و شروع به کار را ناگزیر دانستند و حالا نزدیک به یکسال است آنچه می‌بافند چله می‌شود و در انبارها خاک می‌خورد زیرا کارتل های تولید پوشاک در دیگر کشورها تصمیم به مصادره بازار ایران را گرفته‌اند.
نایب‌رئیس اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران معتقد است: «تولیدکننده داخلی، مخالفتی با واردات قانونی ندارد، اما کالای قاچاق موجب رقابت نابرابر می‌شود و همین موضوع صدمه دیدن تولیدکننده را به همراه دارد. بحث ورود کالا به‌صورت قاچاق برای پوشاک همواره مطرح بوده چرا که بسیار راحت است و راه‌های زیادی برای ورود آن وجود دارد. به دلیل سود بسیار بالای این پوشاک، قاچاق همواره جذابیت و همچنان ادامه دارد».
سید کاظم موسوی عضو کمیسیون اقتصادی مجلس عقیده دارد «مردم مقصر گرانی پوشاک نیستند، چراکه دانش صنعت کارخانه‌ها ضعیف است هرچند که نباید پارچه را از خارج وارد کرد. درحالی‌که اگر دانش را به‌روز کنیم و پارچه و پوشاک خوب تحویل مردم بدهیم، به‌مراتب بهتر خواهد بود. مردم به کالا و پوشاک خوب نیاز دارند. اگر فنی‌ها و کارشناسان این زمینه برای تولیدات داخلی تلاش کنند، قاچاق برچیده خواهد شد».
امروز ارزان‌ترین پارچه برای دوخت تی‌شرت متری ۳۰۰ هزار تومان آب می‌خورد درحالی‌که تولیدکننده تلاش دارد از هر متر آن ۴ تی‌شرت درآورد که تنها بهای پارچه هریک هفتادوپنج هزار تومان می‌شود و باید هزینه‌های دوخت و سربار تولید را هم به آن اضافه نمود. سعید عمرانی معاون قضایی دادستان کل کشور و نماینده دستگاه قضا در ستاد مرکزی مبارزه با قاچاق کالا و ارز تأکید دارد «میزان مبارزه با قاچاق با حجم قاچاق پوشاکی که وارد کشور می‌شود متناسب نیست و تمام نیروهایی که برای مقابله با قاچاق فعالیت می‌کنند، فعالیت خود را به‌طور مستمر انجام می‌دهند، هرچند این مقدار مبارزه، با حجم قاچاقی که وارد کشور می‌شود متناسب نیست».
خواسته جامعه تنها سهولت دستیابی به کالایی با قیمت و کیفیت مناسب است و اولویت نیز تولید داخلی می‌باشد تا زمینه اشتغال را هم برای کارگر ایرانی مهیا سازد. این امر نیازمند برنامه‌ریزی دقیق به‌منظور ارتقاء صنعت نساجی و پوشاک در وهله اول و پیشگیری از ورود این کالا در مرزهای مختلف است. نبودن برنامه مدون به‌منظور مدریت ویروس کرونا باعث شده که میزان قاچاق طی این دو سال بین ۱۰ تا ۲۵ میلیارد دلار در نوسان باشد که اعداد خارق‌العاده ایست و می‌تواند تولید یک کشور را به چالش بکشد.
پرواضح است که خط مقدم مبارزه با قاچاق، گمرک می‌باشد تا نیروهای مقابله‌ای و دستگاه‌های متولی با تمرکز در این بخش مانع ورود کالای قاچاق و بخصوص پوشاک به داخل کشور شوند زیرا این روزها علی‌رغم تلنبار شدن پوشاک تولید داخل در انبارها به امید شب عید. قاچاق لباس‌های دوخته‌شده از بنگلادش هم علاوه بر ترکیه کلید خورده است زیرا کشورهای عمده دوخت پوشاک طی دو سال گذشته که در محاصره ویروس کرونا و رکود خرید در بازارهای جهانی بوده‌اند به‌ناچار محصولات خود را به انبارها سپرده که بیم از مد روز افتادن و فرسودگی را دارند تا ناچار به قیمت پایین و به‌صورت قاچاق راهی کشورهایی ازجمله ایران نمایند. از این‌سو نگرانی دوزنده داخلی نیز مضاعف شده است که خدای ناخواسته شب عید امسال را هم مانند سال‌های قبل از دست بدهد چراکه ممکن است علاوه بر اینکه قدرت خرید جامعه تحلیل یافته، البسه ته لنجی و قاچاق بازارها را در انحصار خود بگیرد که باید بدون تعارف بازهم به سخنان معاونت قضایی دادستان اشاره نمود که گفته‌اند: «متأسفانه در این حوزه صدمات زیادی خورده‌ایم زیرا با تولیدکنندگانی برخورد کرده‌ایم که ورشکست شده‌اند و امروز مجبور به مسافرکشی هستند» و اینگونه بی‌توجهی‌ها باعث شده هریک از مسافران هوایی و زمینی که وارد کشور می‌شوند چمدان‌هایی حاوی پوشاک خارجی به همراه داشته باشند و این امر نیازمند شیوه‌نامه‌های تازه مقابله با قاچاق است زیرا سرعت واردات در حوزه کیف و کفش و پوشاک از این طریق نسبت به عملکرد نیروهای قضایی و دیگر دستگاه‌های مقابله و مبارزه افزون‌تر می‌باشد.
نویسنده: حسن روانشید - روزنامه نگار پیشکسوت
