نیروهای مسلح همواره به عنوان یکی از اصلی‌ترین ارکان در ساختارهای سیاسی جهان قلمداد می‌شوند چراکه امنیت و ثبات اصل اولیه برای تحقق هر هدفی است و لذا توجه به نیروهای مسلح اصلی مهم و ریشه‌ای در نظام‌های جهان بوده و خواهد بود. این امر زمانی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند که این نیروهای مسلح دارای ریشه‌ها و بنیادهای مردمی نیز باشند که پشتوانه حرکتی آن را تشکیل می‌دهد. بر همین اساس نیروهای مسلح در جمهوری اسلامی ایران نیز از این قاعده استثناء نبوده و ماهیت مردمی و مکتبی آن بر این اهمیت جایگاهی افزوده است.
بررسی کارنامه نیروهای مسلح پس از دوران دفاع‌مقدس چند محور اساسی را آشکار می‌سازد. نخست در حوزه امنیتی و اقتدار دفاعی کشور است. موقعیت جغرافیایی ایران و نیز ماهیت ایدئولوژیک جمهوری اسلامی و تاکید ملت ایران بر اصل استقلال آزادی در برابر قدرت‌های بزرگ نشانگر لزوم آمادگی کامل دفاعی نیروهای مسلح است به ویژه اینکه خطر تروریسم در سال‌های اخیر به شدت افزایش یافته است.
اقدامات نظامی آمریکا در منطقه و خریدهای کلان تسلیحاتی برخی کشورهای عربی و تحرکات نظامی رژیم صهیونیستی در کنار اقدامات مهره‌های آنها در قالب گروه‌های تروریستی ضرورت این اقتدار را بیشتر ساخته است. حادثه تروریستی در مجلس شورای اسلامی و تحرکات منافقین و پژاک و کموله در مناطق مرزی که با واکنش مقتدرانه موشکی ایران همراه بود، خود سندی بر توان دفاعی نیروهای مسلح است.
دوم کمک و همراهی با دولت و دستگاه‌های اجرایی برای رفع کاستی‌ها و محرومیت‌زدایی‌ها است چنانکه تجربیات و توان تجهیزاتی نیروهای مسلح بارها در اجرای پروژه‌های عمرانی کارآمدی خود را به اثبات رسانده است. ساخت بسیاری از سدها، پل‌ها و راه‌ها بدون ادوات و حضور نیروهای مسلح قطعا امکان‌پذیر نبوده است در حالی که دامنه این حضور را در تحقق پروژه‌های بزرگ نفت و گاز همچون ستاره خلیج‌فارس و اجرایی شدن فازهای متعدد پارس‌جنوبی می‌توان مشاهده کرد.
سوم نقش مهم و موثر نیروهای مسلح در مواقع ضروری و بحران‌ها و حوادث ناگهانی در ابعاد ملی است.
سیل در هفته‌های اخیر در حالی اکثر استان‌های کشور را در برگرفت که حضور موثر و همه‌جانبه نیروهای مسلح از ارتش و سپاه تا بسیج و نیروی انتظامی موجب شد تا در کوتاه‌ترین زمان ممکن امدادرسانی‌ها صورت گرفته و قطعا اگر حضور نیروهای مسلح در کنار دستگاه‌های اجرایی و مردم نبود، خسارت‌های انسانی و مالی بسیار گسترده‌تری به کشور وارد می‌شود.
نکته بسیار مهم آنکه نیروهای مسلح با هماهنگی و انسجام سراسری با تقسیم کار توانستند امدادرسانی مطلوبی را انجام دهند چنانکه حتی محافل رسانه‌ای جهان نیز بر این امر اذعان کردند. می‌توان گفت یکی از ابعاد طرح ناگهانی آمریکا برای تحریم علیه بخشی از نیروهای مسلح یعنی سپاه، خشم آمریکا از این یکپارچگی نیروهای مسلح و دستاوردهای آن در مقابله با چنین سیل وسیع و گسترده‌ای بوده است که به زعم خود با سیاست تحریم به دنبال اختلاف افکنی میان نیروهای مسلح و تلخ کردن کام ملت پس از شیرینی عملکرد موفق فرزندانشان در نیروهای مسلح است.
حال این سوال مطرح می‌شود که نیروهای مسلح چگونه می‌توانند این سه مسئولیت را به خوبی انجام داده و روند کنونی را در مسیر تعالی بیشتر طی کنند؟ پاسخ به این پرسش را در دو حوزه می‌توان دانست. از یک‌سو حفظ آمادگی و از سوی دیگر داشتن استقلال و عدم وابستگی خارجی است.
این اصول زمانی رقم می‌خورد که برای تقویت توان دفاعی و تجهیزاتی کشور چشم به خارج نداشته و با تکیه بر داشته‌های داخلی برای رسیدن به اهداف گام برداشت. نیروهای مسلح در قالب سپاه، ارتش، بسیج و نیروی انتظامی از زمان دفاع‌مقدس تمام توان خود را به کار گرفته تا این استقلال و آزادی به جای چشمداشت به خارج را اجرا سازد که نتیجه آن نیز تبدیل شدن نیروهای مسلح ایران به قوی‌ترین و کارآمدترین نیروی منطقه است که حتی با قدرت‌های بزرگ نیز برابری می‌کند.
عملکرد نیروهای مسلح در سیل اخیر این حقیقت را پیش از پیش آشکار ساخت که نیروهای مسلح ایران ساختاری مکتبی و مردمی است و تلاش بیگانگان برای صرفا حاکمیتی نشان دادن آن یک رفتار فریبکارانه برای پنهان‌سازی واقعیت نیروهای مسلح است.
نویسنده: قاسم غفوری
